Srebro koloidalne, zwane także kolargolem, srebrem koloidowym lub korgolem  zawiera 70 % srebra oraz białko lub żelatynę i także niewielką ilość chlorku srebrowego.

Dawniej preparat zwany był „kolodionowym galaretowatym rozczynem srebra”. Nazwa Collargolum et Corgolum pochodzi od pierwszych członów łacińskiej nazwy colloidale argentum.

Srebro koloidalne wykazuje silne działanie bakteriobójcze (które jest zależne od stopnia zdysocjowania srebra w roztworze, czyli od ilości jonów srebrowych), natomiast posiada bardzo słabe działanie ściągające. Podane wewnętrznie zwiększa wytwarzanie przeciwciał - odporność organizmu.

Kolargol w lecznictwie miał wiele zastosowań, odegrał wielką rolę, zwłaszcza gdy nie były znane antybiotyki, lub w czasie gdy nie były powszechnie dostępne. Do lat 40  XX wieku substancja była stosowana w roztworze dożylnie (i.v.), jako lek ratujący życie w przypadkach posocznicy (septicemia). Była to jedna z metod leczenia z wyboru, zanim wprowadzono antybiotyki.

Kolargol stosowano kiedyś w procesach ropnych, uogólnionych zakażeniach bakteryjnych, przy infekcji gronkowcami, paciorkowcami, róży, bronchicie, czyrakach, zapaleniu opon mózgowych, zapaleniu opłucnej. W okresie „rozkwitu” kolargolu w lecznictwie próbowano nim ratować życie ludzkie z wszelkich możliwych, ciężkich chorób pochodzenia bakteryjnego.

Ponadto srebro koloidalne było stosowane doustnie jako antidiarrhoicum, jako antisepticum przewodu pokarmowego oraz (podobnie jak targezyna czyli Argentum diacetylotannicum albuminatum) pomocniczo w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy.

Obecnie kolargol jest stosowany już tylko zewnętrznie, przede wszystkim w okulistyce, przy początkowej fazie ostrego, bakteryjnego zapalenia spojówek, przewlekłym zapaleniu brzegów powiek Stosowany również w chorobach skórnych, w celach antyseptycznych na skórę i błony śluzowe. Bardzo rzadko stosuje się jałowe roztwory do odkażania pęcherza moczowego.

Argentum colloidale jest wykorzystywany w recepturze aptecznej jako surowiec farmaceutyczny do sporządzania najczęściej jałowych postaci leku do użytku okulistycznego: krople i maści do oczu (oculoguttae et ung. ophtalm.) w stężeniach 0,5 – 5 %. Rzadko wykonuje się recepturowe leki dermatologiczne, do których należą 1-15 % roztwory, maści, czasem przysypki (solutiones, unguenta, cutipulveres). Także mogą być przyrządzane czopki doodbytnicze (suppositoria rectalia) oraz pałeczki docewkowe (bacilli urethrales). Wykonuje się niekiedy (w praktyce receptury szpitalnej) jałowe roztwory do płukania pęcherza moczowego.

Collargolum wchodzi w skład farmakopealnej maści srebrowej Ung. Argenti colloidalis FP II, oraz tzw. maści Credego.