Towarzystwo Teologów Dogmatyków

Leksykon Polskich Dogmatyków
XX-XXI w.
(LPD)

1. Założenia programowe

1. 1. Kryterium włączenia hasła do Leksykonu jest ukończenie akademickich studiów z dogmatyki i zaangażowanie w publicystykę lub dydaktykę z zakresu dogmatyki (od metodologii dogmatycznej po eschatologię). Biogramy obejmują autorów zmarłych i żyjących

1.2. O polskości dogmatyka decyduje jego urodzenie, a nie język uprawianej dogmatyki

1.3. Zakres czasowy: dokumentujemy dogmatyków czynnych od 1918 r. Poszczególne środowiska typują nazwiska. Uzupełnieniem zajmie się Lublin. On także przejmie na siebie dokumentację Lwowa.

1.4. Hasła powstają w poszczególnych środowiskach polskich Wydziałów Teologicznych oraz w zakonach reprezentowanych w Towarzystwie Teologów Dogmatyków (TTD). Scaleniem edycji Leksykonu zajmie się środowisko lubelskie, wykorzystując metodykę Encyklopedii Katolickiej.

1.5. Instytucją sprawczą Leksykonu pozostaje TTD


2. Struktura biogramu


Główka hasła
NAZWISKO Imię, [sigla zakonne w wersji łacińskiej] [tytuły naukowe] [tytuły kościelne]
data i miejsce urodzenia,
data i miejsce śmierci.
Specjalizacja dogmatyczna, przynależność do środowiska (środowisk) akademickich

Biogram

Curriculum wykształcenia ogólnego. Szkoła teologiczna z podaniem miejsc i profesorów. Uzyskane tytuły naukowe, pełnione funkcje akademickie (dziekaństwo, kierownictwo katedr, udział w Towarzystwach Naukowych, kolegiach redakcyjnych

Godności kościelne

Charakterystyka poglądów dogmatycznych ukazana przez traktaty i charakter opracowań.

Uczniowie-dogmatycy.

Ewentualnie: recepcja myśli w dogmatyce (kulturze)

Bibliografia podmiotowa

- tytuły prac magisterskiej, licencjackiej, doktorskiej, habilitacyjnej, profesorskiej
- tytuły innych wydawnictw zwartych (chronologicznie)
- artykuły (chronologicznie)
- inne opracowania (np. multimedialne, medialne) (chronologicznie)

Bibliografia przedmiotowa
Bez wyróżniania typów publikacji, w układzie chronologicznym.

Podpis autora hasła

3. Przykład minimalnej postaci hasła


DZIASEK Franciszek, ks., dr, prof. – ur. 5 XI 1909 w Zaborowie (k. Śremu), zm. 8 X 1971 w Poznaniu, mariolog, charytolog, eklezjolog.; wykładał gł. w Poznaniu.

Ukończył 1930 gimnazjum w Śremie. Teologię studiował w Gnieżnie (1930-32) i na Gregorianum (1932-38), gdzie uzyskał doktorat. Święcenia kapł. Przyjął 1936 r. w Poznaniu. 1938-39 pracował w duszpasterstwie. 1940-45 więziony w KL Buchenwald i Dachau. 1945 prefekt VI Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu; od 1946 r. profesor w seminarium duch. (1950-64 – jego wicerektor). Przewodniczył Komisji Koordynacyjnej i Statutowej Synodu Archidiecezji Poznańskiej (1968), wykorzystując w jej pracach naukę Vaticanum II, zwł. odnowy życia kośc., uproszczenia cenzur kośc., kalendarza liturg. i odnowy kultu maryjnego.
Należał do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk

Włączył do soteriologii doktrynę dogm. O Kościele, będącym przedłużeniem unii hipostatycznej i odkupienia; Maryję uważał za serce Kościoła; reprezentował tradycyjne stanowisko, aktualizując je nowymi kierunkami (np. w zakresie struktury objawienia, koncepcji materii, roli laikatu, pośmiertnego losu dzieci nieochrzczonych, wszechpośrednictwa Maryi i jej bezpośredniego udziału w dziele odkupienia. Posiada znaczny wkład w pol. Terminologię teologiczną.

Bibliografia podmiotowa
Stwórca natury i dawca łaski. Poznań 1959
Jezus Chrystus. T. 1 Boski Posłaniec. T. 2 Zbawcze misterium. Poznań 1963
Księga życia Bożego. Poznań 1970

W rkpsie: podręczniki teologii fundamentalnej, wstępu do nauk teologicznych, mariologii, teodycei, sakramentologii (Eucharystia).

Opracował także kazania, wspomnienia z okresu okupacji i dziennik za lata 1950-71

Bibliografia przedmiotowa
F. Lenort, Materiały do bibliografii pracowników naukowo-dydaktycznych Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. „Poznańskie Studia Teologiczne 1 (1972) 358-364; W. Pawelczak, Śp. Ksiądz Franciszek Dziasek . „Miesięcznik Kościelny Archidiecezji Poznańskiej” 23 (1972) 236-238; S. Rumiński, Teolog i cierpienie. Franciszek Dziasek 1909-1971, w: Byli wśród nas, Poznań 1978, 377-397; A Stefanek, Personalistyczny charakter łaski według Księdza Franciszka Dziaska, Lublin 1981 (mps BKUL)

Stanisław Rumiński

(por. EK IV, 463-464)