Konflikt dwóch zapalczywców
W połowie XVI w. włascicielem zamku w Złocieńcu i wielkich okolicznych włości był wielki magnat Matzke von Borcke. Były to czasy, kiedy Nowa Marchia stała się samodzielnym państwem ze stolicą w Kostrzynie. Władcą tego państewka był energiczny, lecz zapalczywy Johan I.
Matzke von Borcke wdał się w serię konfliktów z krewkim władcą Nowej Marchii Już 1542 roku doszło do pierwszego sporu między margrabią Johanem z Kostrzyna a dumnym Matzke. Chodziło o prawa własności do Starego Reska. Poważniejszy konflikt powstał później i dotyczył podatku krajowego. Borkowie uzyskali w 1516 roku przywilej ściągania tego podatku i wykorzystywania środków na własne cele. Margrabia Johan nie uznał tych praw i zażądał przekazania środków do swojej kasy. Nakazał też przeprowadzić dokładne wyliczenia, z których wynikało, że Matzke von Borcke zebrał o 1 400 guldenów podatku więcej, niż przekazał do kostrzyńskiej kasy. Po uzyskaniu tych wyliczeń Johan zareagował gwałtownie i zarzucił Borckemu malwersację, co głęboko dotknęło tego ostatniego. Oburzenie Matzkego było uzasadnione, gdyż różnica nie wynikała z malwersacji, lecz z różnego oszacowania ilości podlegających opodatkowaniu łanów. Jeszcze poważniejszy spór rozgorzał wokół podatku piwnego. Poprzednik Johana - Joachim I - uwolnił powiaty świdwiński i drawski od płacenia tego podatku. Margrabia zwrócił czterem miasteczkom sumę, którą wcześniej wpłaciły, ażeby uwolnić się od podatku piwnego i przywrócił podatek. Władca nakazał swojemu lennikowi Matzkemu von Borcke zwrot miastu Falkenburg sumy 113 guldenów. Borcke odmówił. Tak czy inaczej miasto zwyczajowo wpłacało podatek najpierw właścicielowi miasta, który był zobowiązany do wpłaty ryczałtowej sumy do kasy margrabiego. Fakty wskazują, że Borcke musiał zachować część zebranej sumy dla siebie. Tego było za dużo dla rządzącego twardą ręka Johana. Nie tylko wezwał mieszkańców miasta do niepłacenia tego podatku za pośrednictwem von Borckego, lecz również zabronił świadczenia powinności należnych właścicielowi miasta. Wypełnienia tych rozkazów dopilnować miał wójt Franz Neumann. Matzke potraktował próbę wypełnienia tych rozkazów przez Neumanna jako próbę naruszenia praw prywatnego miasta. Sprawa trafiła do sądu. Borkowie wnieśli pozew do sądu całej Rzeszy Niemieckiej, tymczasem margrabia wniósł oskarżenie do swojego lennego sądu w Kętrzynie. Wynik był więcej niż oczywisty. Sąd Rzeszy rozstrzygnął spór na korzyść von Borckego. Oczywiście sąd lenny uznał von Borckego winnym zaboru należnych władcy podatków. 16 września kostrzyński sąd ogłosił też utratę przez Matzkego całego lenna w Nowej Marchii. Margrabia energicznie przystąpił do egzekwowania wyroku. W Drawsku wyznaczono punkt zborny wojsk, które miały wymusić realizację wyroku. Do miasta ściągały ze wszystkich stron miejskie i rycerskie oddziałki różnej maści, zaciężni, żołnierze margrabiego oraz puszkarze z artylerią. Do dowodzenia szykował się wójt Franz Neumann, ale ostatecznie przybył we własnej osobie energiczny margrabia Johan ze znacznym oddziałem piechoty zaciężnej i artylerią. Wszystkie armaty zebrano na drawskim rynku i skierowano lufami na wschód. Następnego ranka rozpoczął się dziwaczny spektakl. Margrabia rozkazał strzelać ze wszystkich dział, tak żeby kanonadę usłyszał Matzke w Złocieńcu. Demonstracja odniosła skutek i Matzke udał się do majątku Pansin, unikając walki. Kiedy następnego dnia pod murami Falkenburga pojawił się Neumann z wojskiem, przedstawiciel Matzkego von Borcke otworzył mu bramy miasta. Minął kolejny dzień i do miasta wjechał zwycięski Johan.