Karta płatnicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacji, szukaj
Karta płatnicza

Karta płatnicza, karta bankowa - elektroniczny instrument płatniczy wydawany przez bank lub instytucję finansową, stanowiący podstawowe narzędzie zdalnego dostępu do pieniędzy zgromadzonych na rachunku bankowym.

Karta płatnicza pozwala na podejmowanie gotówki z bankomatu lub dokonywanie bezgotówkowych płatności za towary i usługi.

Spis treści

[edytuj] Historia

Pierwsze karty, funkcjonujące na podobnych zasadach do kart współczesnych, pojawiły się w Stanach Zjednoczonych na początku XX wieku. Ówczesne karty stanowiły upoważnienie do odebrania zamówionego towaru i zapisania kredytu na poczet klienta. Wydawały je duże sieci sklepów i stacje benzynowe. W roku 1914 firma Western Union wprowadziła pierwsze karty obciążeniowe. Wiosną 1950 roku powstała firma Diners Club, która zajmowała się wydawaniem kart umożliwiających bezgotówkowe płatności w restauracjach i hotelach. Posiadacz karty na koniec miesiąca dostawał pocztą zestawienie dokonanych transakcji z prośbą o uregulowanie zadłużenia. W ten sposób powstała pierwsza organizacja zajmująca się wydawaniem kart. Pierwszą kartą kredytową wydaną przez bank była BankAmericard oferowana przez Bank of America od 1958 r.

W Polsce w latach 80. Bank Pekao S.A. wydał pierwsze karty identyfikacyjne i zainstalował pierwszy bankomat. W roku 1990 ze struktur firmy Orbis wyodrębniono dział zajmujący się akceptacją kart, tworząc spółkę PolCard. Pierwszą kartę Visa wydał w 1991 r. Bank Inicjatyw Gospodarczych SA.

[edytuj] Rodzaje kart płatniczych

W zależności od przyjętego kryterium klasyfikacji można usystematyzować karty np. ze względu na budowę karty, funkcje użytkowe, sposób rozliczania, obszar na którym są akceptowalne, korzyści dodatkowe jakie uzyskuje posiadacz karty.

[edytuj] Podział ze względu na sposób rozliczania transakcji

Z punktu widzenia budowy karty płatniczej karty dzielą się na:

Podział kart według zasięgu ich funkcjonowania wyróżnia:

[edytuj] Podział kart według segmentu zamożności klientów

(podział marketingowy)[1]:

[edytuj] Podział kart ze względu na użytkownika

[edytuj] Bezpieczeństwo

Bezpieczeństwo posługiwania się kartami magnetycznymi zapewnia przede wszystkim PIN (Personal Identification Number). Umożliwia on uwierzytelnienie osoby posługującej się kartą. Urządzenie realizujące transakcję odczytuje z karty zawarte w niej informacje dotyczące banku-wydawcy karty, numeru karty oraz daty ważności. Numer karty wraz z kodem PIN są szyfrowane za pomocą algorytmu DES lub 3DES i wysyłane do wystawcy karty w celu ich weryfikacji. Wystawca sprawdza, czy podany PIN jest zgodny z zapisanym w bazie danych wystawcy dla danej karty i w razie pozytywnej weryfikacji zwraca numer rachunku bankowego, z którym związana jest dana karta. Następnie wysyłane jest zapytanie do systemu bankowego w celu autoryzacji transakcji na danym koncie na podaną kwotę. W przypadku pozytywnej odpowiedzi transakcja jest zatwierdzana.

Większy poziom bezpieczeństwa oferują karty chipowe. Charakteryzują się one bezpieczną kontrolą dostępu, możliwością szyfrowania i deszyfrowania informacji, a także możliwością generowania i weryfikowania podpisów cyfrowych.

Aby zapewnić bezpieczeństwo dla danych właściciela karty płatniczej, sprzedawcy akceptują płatności kartami płatniczymi a następnie przetwarzają te dane są zobowiązani przestrzegać normy Payment Card Industry Data Security Standard.

[edytuj] Organizacje wydające karty płatnicze

Największe organizacje zajmujące się wydawaniem kart płatniczych na świecie to:

Przypisy

  1. Karty te różnią się limitem dochodów od którego mogą zostać przyznane, wysokością opłat, limitem wydatków, pakietem usług dodatkowych (np. dodatkowe ubezpieczenie).

[edytuj] Linki zewnętrzne

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Dla czytelników
Dla wikipedystów
Drukuj lub eksportuj
Narzędzia
W innych językach