Kancelaria Doradztwa Podatkowego


Nazywam się Patrycja Szafran i jestem doradcą podatkowym (nr. wpisu 11229), stoję na czele zespołu doradców podatkowych oraz specjalistów tworzących Kancelarię Doradztwa Podatkowego.

Współpracowałam z takimi firmami jak sieć OBI Polska, Raiffeisen Bank Polska S.A. i Gazetą Wyborczą jako konsultant ds. prawno-podatkowych w ogólnopolskim konkursie "Pomysł na firmę". Obecnie współpracuję z Wolters Kluwer Polska sp z o.o., która w połowie września 2009 r. uruchomiła w Internecie nowy serwis skierowany głównie do Doradców Podatkowych. Jestem również ekspertem Profeo.pl w zakresie podatków

Celem Kancelarii jest zapewnienie klientom najwyższego poziomu kompleksowych usług w zakresie zewnętrznej obsługi księgowej, doradztwa podatkowego, kadr oraz analiz finansowych.

Moja Kancelaria posiada szerokie doświadczenie m.in w :

  • rozliczaniu projektów współfinansowanych ze środków UE
  • sporządzaniu dokumentacji cen transferowych
  • optymalizacji przekształceń i podziałów spółek kapitałowych
  • audytu podatkowego
Zapraszam do zapoznania się z pełnym zakresem działania mojej Kancelarii Doradztwa Podatkowego i kontaktu.

Zmiana stanowiska NSA w sprawie opodatkowanie imprez integracyjnych

Dla wielu pracodawców istotną wytyczną w przedmiocie opodatkowania imprez integracyjnych było rozstrzygnięcie NSA podjęte na początku ubiegłego roku (wyrok NSA z 11 stycznia 2011 r., sygn. II FSK 1531/09). W powyższym wyroku sąd podkreślił, iż dla przypisania przychodu pracownikowi konieczne jest ustalenie wysokości przychodu.

Ryczałtowa formuła określenia kosztów organizacji imprezy integracyjnej, ponoszonych przez pracodawcę, uniemożliwia dokonanie ustalenia przychodu dla poszczególnych pracowników. Sąd jednoznacznie wypowiedział się przeciw „arytmetycznej” metodzie ustalenia przychodu, polegającej na podziale łącznych kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę biorących w niej udział pracowników.

Jak stwierdził NSA „zastosowanie znajdzie zatem zasada impossibilium nulla obligatio est. Brak bowiem możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego”.

Pod koniec ubiegłego roku podejście NSA uległo radykalnej zmianie. W wyroku z dnia 2 grudnia 2011 r., sygn. II FSK 1017/10, skład orzekający NSA uznał, iż ryczałtowa formuła rozliczenia kosztów imprezy, powodująca, iż cena uiszczana przez pracodawcę nie jest uzależniona ani od ilości pracowników biorących udział w imprezie firmowej, ani od usług, z jakich poszczególni pracownicy skorzystali, nie stoi na przeszkodzie dla ustalenia przychodu dla każdego z pracowników.

Sąd stwierdził, iż przedmiotem świadczeń finansowanych przez pracodawcę jest już sama możliwość skorzystania z tych usług, a nie ich realizacja – „Otrzymanym (nieodpłatnym) świadczeniem jest już bowiem uprawniona zakupem przez pracodawcę możliwość wykorzystania tych usług przez pracowników”. Powołując się na uchwałę Izby Finansowej NSA (uchwała z 24 października 2011 r., sygn. II FPS 7/10) skład orzekający wskazał, iż wartość nieodpłatnego świadczenia może być określona „w wysokości stanowiącej równowartość części ceny zakupu świadczeń przypadającej na poszczególnego uprawnionego”.

Orzeczenie NSA uprawnia więc organy podatkowe do ustalania przychodu pracowników, nawet jeżeli byłby to przychód „arytmetyczny”, nie powiązany z rzeczywistą wartością przychodu uzyskanego w związku z atrakcjami zapewnionymi przez pracodawcę.

Doradca podatkowy musi się rozwijać

Miło mi poinformować, że moja sugestia dotycząca podnoszenia kwalifikacji przez doradców podatkowych, opublikowana w serwisie Doradca Podatkowy Wolters Kluwer w dniu 29.03.2010, znalazła poparcie w Krajowej Izbie Doradców Podatkowych.

Od 01.01.2011 roku obowiązuje punktowy system oceny podnoszenia kwalifikacji doradców podatkowych, który został przeze mnie zaproponowany jako narzędzie, które uwiarygodni doradców podatkowych jako grupę zawodową oraz wymusi stały rozwój polegający na poszerzaniu wiedzy z zakresu prawa podatkowego i czynnego udziału w kształtowaniu wizerunku profesjonalnego doradcy.

Zapłata odsetek przez gwaranta nie jest kosztem podatkowym

Zapłata odsetek przez gwaranta nie jest zapłatą dokonaną przez podatnika w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, a w konsekwencji podatnik nie będzie mógł zakwalifikować odsetek zapłaconych przez gwaranta do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich zapłacenia przez gwaranta. Takie stanowisko przedstawił WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 23 marca 2011 r., I SA/Gl 18/11.

Sąd wskazał jednocześnie, że rozliczenie podatnika z gwarantem będzie wynikało z innego stosunku zobowiązaniowego, a wydatek w postaci zapłaty kwoty odpowiadającej wysokości odsetek zapłaconych przez gwaranta, winien być rozpatrywany w świetle ogólnych zasad kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jeżeli wydatek ten spełnia warunki, o jakim mowa w tym przepisie, czyli został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia przychodu, to może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu

Zwrot kosztów podróży na podstawie oświadczenia pracownika

Do rozliczenia kosztów podróży służbowej pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Tak stanowią przepisy wynikające z Rozporządzenia MPiPS z 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Oświadczenie składane jest wówczas, gdy – literalnie odczytując przepisy – pracownik nie mógł uzyskać dokumentów (rachunku, faktury) potwierdzających wydatek; jest odstępem od reguły. Dotyczy to z całą pewnością wszystkich tych przypadków, w których pracownik nie mógł wejść w posiadanie danego dokumentu.

Mówimy o sytuacjach wyjątkowych, które powinny być dobrze i logicznie uzasadnione przez pracownika. Oświadczenie składane przez pracownika w zakresie rozliczeń pracodawca-pracownik zastępuje dokument potwierdzający wydatek i jest traktowane jako dokument w rozliczaniu podróży służbowej. Zastosować w tym zakresie powinniśmy wykładnię funkcjonalną przepisów. Pracownik nie może ponosić kosztów pracy, wszelkie koszty „delegacyjne” podlegają zwrotowi przez pracodawcę.

Utrata np.biletów na przejazd jest zdarzeniem niezależnym od pracownika, które samo w sobie nie może pozbawiać go prawa do otrzymania od pracodawcy zwrotu wydatków poniesionych w bezpośrednim następstwie realizacji polecenia wyjazdu służbowego.Należy według mnie uznać, że oświadczenie np. o utracie biletu jest dowodem poniesienia wydatków i pracownik powinien otrzymać zwrot kosztów przejazdu według cennika PKP, uwzględniającego ulgę, jeżeli do takiej pracownik ma prawo.

Opodatkowanie zwrotu wydatków za okulary i soczewki – wyjaśnienie MF

Minister Finansów wydał interpretację ogólną. Wyjaśnia w niej wątpliwości dotyczące stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do świadczeń związanych z zapewnieniem pracownikom okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego (interpretacja ogólna z 16 marca 2011 r. nr DD3/033/30/CRS/11/95).

Minister Finansów przypomniał, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.) wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w powołanym zwolnieniu, w zakresie regulacji dotyczących okularów korygujących, jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. nr 148, poz. 973). Z opinii Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej wynika, iż stosownie do § 8 ust. 2 ww. rozporządzenie, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego. Minister Finansów wyjaśnił również, że zgodnie z otrzymaną od Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej opinią w niektórych przypadkach lekarz może zalecić stosowanie przy obsłudze monitora zamiast okularów szkieł (soczewek) kontaktowych, które spełniają ten sam cel. Te przypadki mogą być związane z określonymi wadami wzroku pracownika, przy których nie jest możliwe skorygowanie wzroku przy pomocy okularów.

Zatem, jeżeli lekarz specjalista w wyniku badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej zaleci pracownikowi stosowanie przy obsłudze monitora zamiast okularów szkieł (soczewek) kontaktowych, pracodawca ma obowiązek je zapewnić. Minister Finansów stwierdził zatem, że należy uznać, że w tych szczególnych sytuacjach świadczenie w postaci zapewnienia szkieł (soczewek) kontaktowych również korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie trzeba już podpisywać rachunków

Na rachunkach potwierdzających dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi nie trzeba będzie już zamieszczać własnoręcznego podpisu wystawcy i wyrazów “oryginał” albo “kopia”.

Taką zmianę wprowadza rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 9 lutego 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. Nr 40, poz. 204). Przedmiotowe zmiany spowodują zatem, że na rachunkach obligatoryjne będzie umieszczanie tylko następujących danych: daty wystawienia i numeru kolejnego rachunku, określenia rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowej oraz ogólnej sumy należności wyrażonej liczbowo i słownie.

Rozporządzenie weszło w życie 11 marca 2011

5 lat przechowywania paragonów fiskalnych

Do 31 grudnia 2011 r. podatnicy mają możliwość przechowywania kopii paragonów fiskalnych przez dwa lata, licząc od końca roku, w którym nastąpiła sprzedaż.

Od 2012 roku paragony znów będzie trzeba przechowywać 5 lat do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ustawa o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) stanowi, że dokumenty związane z rozliczeniem podatku powinny być przechowywane do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 70 par. 1 Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Jednak Rozporządzeniem Ministra Finansów z 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące wprowadzono okres 2 letni na przechowywanie paragonów.

Nowelizacja ustawy o VAT wprowadziła zmiany i część przepisów z rozporządzenia trafiła bezpośrednio do ustawy, w której już nie określono skróconego okresu przechowywania dokumentów. Póki co MF nie określił żadnych szczególnych warunków w noweli ustawy co do przechowywania paragonów fiskalnych po 2011 roku.

Refaktura pakietów medycznych – zwolniona z VAT

Zmiana Ustawy VAT wprowadzona 01.01.2011r. wprowadziła zakres zwolnień z tego podatku bezpośrednio do ustawy, obecnie zakres zwolnieć usług medycznych ma charakter przedmiotowo-podmiotowy.

Z jednej strony usługi muszą bowiem być świadczone w zakresie opieki medycznej i jednocześnie służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Z drugiej strony z kolei usługi te, aby korzystać ze zwolnienia z VAT, muszą być wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej lub świadczone przez osoby wykonujące określone w ustawie zawody medyczne. W kontekście zmiany charakteru zwolnień usług opieki medycznej na podmiotowo-przedmiotowy pojawiły się wątpliwości, czy pracodawcy w dalszym ciągu będą mogli stosować zwolnienie z VAT w zakresie pakietów medycznych nabywanych w imieniu swoich pracowników.

Z jednej strony zauważa się bowiem, iż zwolnienie usług opieki medycznej ma obecnie charakter także podmiotowy, czyli musi być wykonywane przez wskazane w ustawie podmioty. Z drugiej jednak strony przepisy w obecnym brzmieniu zwalniają z VAT usługi „wykonywane” przez kwalifikowane podmioty (ustawodawca nie mówi w tym przepisie o „świadczeniu” usług medycznych).

Obecnie prowadzone są prace, które mają wprowadzić kolejna zmianę w ustawie o VAT ( planowane wejście w życie 01.04.2011r.). Zgodnie z proponowanymi poprawkami, w art. 8 ustawy o VAT traktującym o odpłatnym świadczeniu usług miałby zostać dodany ust. 2a, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, będzie brał udział w świadczeniu usług, przyjmie się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jeżeli nowelizacja ustawy wejdzie w życie 01.04.2011r. to sytuacja będzie jednoznaczna- refaktura kosztów pakietów medycznych będzie zwolniona z VAT.

Zmiany przy zawieszeniu działalności gospodarczej

15 lutego 2011 r. Rada Ministrów przyjęła projekt przygotowany przez Ministerstwo Gospodarki dotyczący nowelizacji ustawy o działalności gospodarczej. Ułatwienia dla przedsiębiorców chcących podjąć lub zawiesić działalność gospodarczą oraz usprawnienie funkcjonowania Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) są przedmiotem nowelizacji ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (SDG) oraz niektórych innych ustaw.

Zgodnie z propozycjami MG, właściciel firmy wykonujący działalność gospodarczą w różnych formach prawnych będzie mógł teraz zawiesić działalność w jednej z tych form. Zjawisko to dotyczy głównie osób fizycznych, które wykonują dwie lub więcej działalności np. w formie jednoosobowej działalności gospodarczej i w ramach spółki cywilnej. Na podstawie obecnych przepisów nie mogą one zawiesić jednej formy działalności i jednocześnie utrzymać pozostałych (np. pozostać wspólnikami spółki cywilnej). W efekcie przedsiębiorca zmuszony jest zlikwidować drugą działalność, lub zawiesić wszystkie prowadzone.

Nowe regulacje umożliwią firmom także zawieszanie wykonywania działalności gospodarczej na określoną liczbę dni, miesięcy albo miesięcy i dni. Projekt ustawy określa minimalny okres zawieszenia na 30 dni.
Ponadto dzięki nowelizacji ustawy przedsiębiorca będzie mógł podjąć działalność gospodarczą już w dniu złożenia poprawnego wniosku o wpis do CEIDG, lub po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wpis do CEIDG będzie oznaczać, że wszystkie dane zawarte we wniosku zostały pozytywnie zweryfikowane w odpowiednich rejestrach. Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej (CEIDG) zostanie uruchomiona 1 lipca 2011 r.

Dodatkowo, przedsiębiorca we wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej będzie mógł określić późniejszy termin rozpoczęcia działalności niż data złożenia poprawnego wniosku. Będzie miał też możliwość wyboru – w przypadku składania wniosku w formie papierowej – czy wniosek o wpis do CEIDG złożyć w urzędzie gminy, czy w urzędzie skarbowym.

Korekta niewłaściwych stawek VAT i kwoty netto obrotu dokonanych przy użyciu kasy fiskalnej

Korekta niewłaściwych stawek VAT i kwoty netto obrotu dokonanych przy użyciu kasy fiskalnej Klient mojego biura rachunkowego zmienił stawki VAT na nowe 31 grudnia 2010 roku, ale niestety dokonał jeszcze sprzedaży w tym dniu na kasie fiskalnej. Na paragonie dobowym oraz na wydruku miesięcznym sprzedaż z 31 grudnia 2010 roku jest już po nowych stawkach VAT. Jak to teraz zaksięgować do VAT i do przychodu, co robić, pomóżcie ?

Od 01 stycznia 2011 roku uległy podwyższeniu stawki podatku VAT. Nowe stawki VAT wprowadziła zmiana z 26 listopada 2010 roku, ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Przepisy prawa podatkowego dokładnie precyzują obowiązek i terminy wobec stosowania nowych stawek VAT, wynikają one bezpośrednio z art. 146 a pkt 1 ustawy o VAT, i tak od 1 stycznia 2011 roku do 31 grudnia 2013 roku, z zastrzeżeniem art. 146 f:

1) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika
nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3) stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4) stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Mając na uwadze powyższe, nie ma oczywiście żadnej możliwości do stosowania nowych stawek (obowiązujących od 01 stycznia 2011 roku) wobec sprzedaży z dnia 31 grudnia 2010 roku. Z przedstawionego powyżej stanu faktycznego wynika, iż podatnik dokonał zmiany stawek VAT na kasie fiskalnej co wprost przełożyło się na zastosowanie nowych
stawek wobec sprzedaży grudniowej.

Wprawdzie obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej (tak jak jest to w przypadku faktur VAT), jednakże brak regulacji prawnych w tym zakresie, nie może pozbawić podatnika możliwości dokonania korekty, jeżeli możliwe jest wykazanie,
że obrót z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie, czy też wielkość zastosowanych stawek jest nieprawidłowa. Zakaz zmiany treści paragonu jest jedynie warunkiem stosowania kas rejestrujących i nie może on zmieniać zasady wynikającej z ww. art. 29 ust. 1 i 4 ustawy o VAT, bowiem obrotem jest kwota rzeczywiście należna,
a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym.

W związku z tym, że kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu jak to miało miejsce w przedstawionym stanie faktycznym), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należałoby prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi
dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkret nego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego. Trzeba
bowiem mieć na uwadze, iż zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.
Z przedstawionej sytuacji wynika, że w skutek nieprawidłowego działania kasy fiskalnej, zostały w jej pamięci zarejestrowane nieprawidłowe kwoty obrotu netto ze sprzedaży oraz nieprawidłowe stawki a tym samym i kwoty podatku VAT. Prawidłowa jest jedynie wartość brutto sprzedaży. Tak więc zarejestrowany w pamięci kasy rejestrującej obrót jak
i kwoty i stawki podatku są niezgodne z obrotem, który rzeczywiście wystąpił oraz stawkami jakie należało zastosować. Zatem w celu dokonania prawidłowego rozliczenia podatku podatnik winien ustalić rzeczywistą wartość obrotu i kwot podatku przy wykorzystaniu wspomnianych wyżej ewidencji.