Het Vrije Volk

De aanhangers van Geert Wilders worden in de staatsmedia nog wel eens afgebeeld als schuifelende Vutters, met een ALDI-tas in de hand, in een postindustriële afbraakwijk. De aanhangers van Rita Verdonk daarentegen, worden meer gezocht in de vastgoedwereld en in de iets beter gesitueerde wijken van Almere en andere steden der middenklasse. Je kan je opwinden over de clichés, maar is het misschien toch zo, dat Geert Wilders en Rita Verdonk elk een deel van de ontheemde LPF-achterban representeren? Een klassenanalyse is op zijn plaats.

De opkomst van Pim Fortuyn en de LPF kan natuurlijk wel marxistisch- en voor arbeiders verklaard worden. Een degelijke klassenanalyse zoals we dat in de jaren 70 op de Universiteiten geleerd hebben. Pim zelf was toen ook nog een marxistische docent op de Groninger Universiteit, dus we hoeven ons voor niets te schamen.

Nieuwe Rijken
De nieuwe rijken, die van de Internet-"boom" en de daaruit voortgekomen nieuwe rijkdom van de jaren 90 profiteerden, werden steeds meer geïrriteerd door de besluiteloosheid van de opeenvolgende Paarse kabinetten. Ook de hoogopgeleiden voelden zich niet langer politiek gerepresenteerd. De files en de falende modernisering van de gezondheidszorg en onderwijs treft vooral deze hoger opgeleiden. Veel mensen voelden zich niet meer vertegenwoordigd door de PvdA, die immers vanuit hun traditie het volk wil opvoeden in plaats van naar mensen te luisteren. Kritiek werd dan ook steevast ontweken. Een verzameling van van nieuw-rijken, hoogopgeleiden en een ontheemde middenklasse zocht eind jaren 90 naar een politieke vertegenwoordiging en naar invloed op het beleid.

Schuifelende Vutters
Tegelijkertijd is er een groeiende groep in de Nederlandse samenleving die juist het slachtoffer is van globalisering. Ze raken hun baan kwijt als gevolg van modernisering en efficiënte bedrijfsvoering. In de oude wijken van de grote steden worden ze tegelijkertijd geconfronteerd met immigranten die geen boodschap hebben aan de oude sociale structuren en die een steeds nadrukkelijker invloed op het straatbeeld krijgen.
Pim Fortuyn is in staat deze twee sociale categorieën te enthousiasmeren en aan zich te binden. ( zie ook: Jouke de Vries en Sebastiaan van der Lubben, Een onderbroken evenwicht in de Nederlandse politiek, van Gennep/Amsterdam, 2005.)

Opvolgers van Pim?
In totaal vertegenwoordigen Wilders en Verdonk een groep van 1 miljoen kiezers. Bij de volgende verkiezingen kan deze groep twee keer zo groot worden. Dat kan alleen als grote delen van de middenklasse zich aangesproken voelen door deze nieuwe politiek. Het is dan ook veel te schematisch om alleen te praten over nieuwe rijken en verliezers van de globalisering. Wel is waar dat ze elk een stukje van de politieke nalatenschap van Pim Fortuyn hebben overgenomen. Geert Wilders spreekt consequent over de gevaren en nadelen van de islamisering. Rita Verdonk gaat meer over daadkracht en nationalisme.

Verslaafd aan subsidies geven
Wat is nu de overeenkomst tussen de twee, behalve dat Geert en Rita allebei uit de VVD komen? Ze vertegenwoordigen allebei de werkende kiezers, die elke dag geplukt wordt door hogere belastingen, stijgende brandstofprijzen en dreigende verschuiving van AOW-grens. De PvdA is hopeloos verslaafd is aan het weggeven van subsidies en gaat op een cliëntelistische manier om met minderheden. Het CDA komt onder druk van de satellietpartij CU, niet verder komt dan pogingen het ethisch reveil te herstellen. De VVD weet nog steeds niet weet wat ze tijdens de periode Dijkstal nu eigenlijk fout hebben gedaan. In die situatie hebben zowel Wilders als Verdonk goede kansen.

Lid worden?
Kan er nog iets fout gaan? Ja. Er zijn bijna geen nieuwe politici te vinden die de nieuwkomers willen vertegenwoordigen in het Europese Parlement en straks in de nieuwe Tweede Kamer. Zowel de PVV als TON hebben geen energie gestoken in een goede landelijke politieke organisatie. Daardoor hebben jongen mensen met nieuwe ideeën weinig mogelijkheden om ervaring op te doen in de gemeenteraden en daarna door te groeien naar de landelijke politiek. Dat wordt een uitdaging voor de komende jaren.

Post-moderne daadkracht partijen
Als de twee nieuwe partijen de geschiedenisboeken in willen gaan als seculiere post-socialistische pro-westerse daadkracht partijen (schrijft u dat maar op een briefje), dan is de opbouw van een persoonsonafhankelijke zelfbewuste landelijke structuur een noodzaak.

Keesjemaduraatje
reacties graag via mijn weblog