Enchanted Arms
Enchanted Arms moet een reeks RPG’s voor de Xbox 360 inluiden, de klokkendrager als het ware voor een nieuwe strategie van Microsoft, om zowel Japanse gamers als PS2-RPG-adepten naar hun console te lokken. In het verleden was de Box immers karig bedeeld wat betreft het genre, maar met Oblivion en nu Enchanted Arms, en met Blue Dragon, Lost Odyssey en dies meer aan de horizon lijkt de toekomst alvast een stuk rooskleuriger.
In de zoektocht om de liefhebbers van de JRPG-categorie te plezieren zijn de makers dan ook weigerachtig geweest om veel risico’s te nemen. Het resultaat is een game dat alle typische ingrediënten in de pan gooit, maar daardoor een wat zwak gekruid resultaat produceert, dat bekend smaakt, maar weinig memorabel is.
Het verhaal is al te voor de hand liggend: jij bent Atsuma, lijdend aan geheugenverlies (nee toch?) en Enchanting studerend, de enige overgebleven soort magie van het moment. Andere, krachtigere, magische vormen gingen immers honderden jaren geleden verloren tijdens de Golem War. In die tijd bezaten mensen immers de kennis om Golems te creëren, een soort van robots-avant-la-lettre, die ten dienste stonden van hun meesters. Op een dag echter hadden ze daar genoeg van en na een revolutie werd de wereld bijna vernietigd (Battlestar Galactica anyone?). Heden zitten de krachtigste Devil Golems terug opgesloten, maar natuurlijk gaat iets helemaal verkeerd, breken ze uit en mag jij de wereld redden!
Die opdracht moet je gewoontegetrouw vervullen door gevechten te winnen, je personage uit te bouwen, spulletjes te verzamelen en vee lineaire, wegen af te leggen tussen verschillende locaties (kerkers en open gebieden). Enchanted Arms kent ook heel wat conversaties (soms letterlijk minuten en minuten lang), waarvan een groot gedeelte ingesproken is. Leuk is ook dat je kan kiezen tussen de originele Japanse stemmen en een dubbed track, die ook best te genieten valt, als je tenminste niet valt over wat over-acting zo nu en dan. Ook humor en allerlei grappige situaties tussen de vier hoofdpersonages ontbreken niet en de sfeer van het spel wordt daardoor wel origineel.
De CGI-tussenfilmpjes die de sleutelmomenten accentueren zijn meer dan genietbaar en zien er fantastisch uit in HD. Ze vormen een reden op zich om je door de random gevechten te worstelen, gevechten die je overigens jammer genoeg niet kan ontwijken maar wel door de CPU per ronde kan laten automatiseren.
Het gevechtssysteem is overigens het meest geslaagde aspect van de game. Je krijgt je vier personages te zien op een soort schaakbord met jouw team aan de ene, en de tegenstanders aan de andere kant. Erg interessant is dat je moet rekening houden met je opstelling, aangezien elke aanval een bepaald effectief gebied heeft en je dus goed moet plannen hoe en wanneer wie welke aanval doet. Hierdoor wordt best wat diepgang gecreëerd die ook verder wordt getrokken in de keuze van je vechters, aangezien je altijd een evenwicht dient te zoeken tussen aanvallende en verdedigend-genezende ventjes enerzijds en tussen melee en ranged avatars anderzijds.
Binnen enkele seconden snap je ook hoe het systeem in elkaar zet, dus zowel beginners als veteranen zullen er geen moment problemen van ondervinden. De tegenstanders zijn over het algemeen ook niet al te moeilijk te verslaan en je health en mana-equivalent (hier ‘ether’ genoemd) worden automatisch aangevuld tussen twee ontmoetingen. Je vitality points echter niet, en deze moet je opladen aan daarvoor ontwikkelde stations die slechts hier en daar te vinden zijn. Is je Vitality van één personage dan ook uitgeput, dan zal je iemand anders moeten opstellen zodat je ook daar rekening mee moet houden en waardoor je je strategie niet kan baseren op een handvol karakters.
Gelukkig is er daar geen tekort aan, aangezien je ze zelf kan maken! Golems zijn immers, mits het verzamelen of kopen van de juiste ingrediënten en blauwdrukken, zelf leven in te blazen en toe te voegen aan je party. Meer dan 100 verschillende zijn te vinden in de game, en elk heeft zijn eigen design en sterke en zwakke punten. Het zijn een soort Pokémon in RPG-land dus, die je ook stuk voor stuk kan upgraden en uitbouwen op diverse vlakken, net zoals de menselijke personages.
Grafisch kan het spel tijdens de eerste momenten indruk maken, en ook de tussenfilmpjes zijn om stil van te worden, maar na een tijdje blijkt al snel dat de grotere omgevingen weinig gevarieerd zijn, alhoewel we dat van de personages dan weer niet kunnen zeggen. Tijdens gevechten zal je het vooral moeten hebben van de speciale effecten want de animaties zijn niet om over naar huis te schrijven. De textures variëren ook heel erg in kwaliteit en inspiratie, net als de lege, saaie en repetitieve outdoor-stukken die in schril contrast staan met leukere stukjes zoals de kermis. Vanzelfsprekend is het verschil met een ‘current-gen’-spel overduidelijk maar van een next-gen game verwachten we ondertussen, dankzij onder meer Oblivion, meer stukjes oogsnoep.
De stemmen werden hierboven reeds aangehaald en wat betreft de soundtrack kan er zeker niet geklaagd worden. Je krijgt geslaagde klassiek bezette passages te horen die de actie ondersteunen waar nodig en terug naar de achtergrond verdwijnen als er een rustiger stuk gameplay aan de gang is. Geen vernieuwende score dus.
De levensduur van de game is respectabel met zijn dik 40 uur, wat meer dan lang genoeg is, gezien het best wel repetitieve karakter van de game. Wie er niet genoeg kan van krijgen kan nog heel wat meer uren spenderen met het verzamelen en uitbouwen van zijn of haar Golems, om daarna in multiplayer ze tegen Xbox Live tegenstanders uit te testen en duels uit te vechten. Langer dan enkele minuten kon mij dat echter niet boeien, maar voor de freaks is het zeker een leuke extra.
Enchanted Arms is een typisch Japanse RPG geworden en dat is dan ook de oorzaak van zijn sterke en zwakke punten. Het spel wordt nooit echt saai, maar is wel verbazend lineair en bijwijlen repetitief en bedient zich van net iets te veel clichés. Daartegenover staat dan weer een leuk, toegankelijk maar toch best uitdagend gevechtssysteem dat goed gebruik maakt van het Golem-idee. Grafisch wordt ook niet echt teleurgesteld, maar alleen de spectaculaire tussenfilmpjes zal je gebruiken om je vrienden te verbazen met de kracht van de Xbox 360. De fans zullen hier zeker hun gading in vinden, de anderen kunnen met Enchanted Arms een relatief veilig gokje wagen (of gewoon Oblivion kopen -red.).
7.0
The Lord of the Rings: The Battle for Middle-Earth II
Myst