Polinezja Francuska

Polynésie française Polinezja Francuska
Flaga Polinezji Francuskiej Godło Polinezji Francuskiej
Dewiza: Tahiti Nui Mare’are’a
Hymn: Ia Ora ’O Tahiti Nui La Marseillaise
Język urzędowy	francuski
Stolica	Papeete
Status terytorium	Wspólnota zamorska
Zależne od	Francji
Głowa terytorium	prezydent François Hollande
W jego imieniu	Wysoki Komisarz Republiki Jean-Pierre Laflaquiere
Szef rządu	prezydent Polinezji Francuskiej Gaston Flosse
Powierzchnia  • całkowita  • wody śródlądowe	~173. na świecie 4167 km² 12%
Liczba ludności (2007)  • całkowita   • gęstość zaludnienia  • narody i grupy etniczne	177. na świecie 259 706 65 osób/km² Polinezyjczycy, Francuzi, Chińczycy
Jednostka monetarna	Frank CFP (XPF)
Rok utworzenia	Zjednoczenie kilku osobnych posiadłości francuskich 1903
Religia dominująca	protestantyzm i katolicyzm
Strefa czasowa	UTC –10
Kod ISO 3166	PF/PYF/258
Domena internetowa	.pf
Kod samolotowy	F
Kod telefoniczny	+689
Multimedia w Wikimedia Commons
Polinezja Francuska w Wikipodróżach
Hasło Polinezja Francuska w Wikisłowniku

Polinezja Francuska – wspólnota zamorska Francji obejmująca 5 archipelagów i ponad 150 wysp na Oceanie Spokojnym, we wschodniej części Polinezji. Łączna powierzchnia wysp to 3521 km², a ludność – 259,7 tys. mieszk. (2007). Stolicą tego terytorium jest Papeete (26 tys., 2007) na wyspie Tahiti. Językiem urzędowym jest język francuski.

Podział administracyjny

Polinezja Francuska podzielona jest na pięć podjednostek, obejmujących główne archipelagi:

• Wyspy Pod Wiatrem
• Wyspy Na Wietrze
• Wyspy Tuamotu i Gambiera
• Markizy
• Wyspy Tubuai

W skład Polinezji Francuskiej wchodzą m.in. wyspy: Towarzystwa (1,96 tys. km²) z największą i najbardziej znaną wyspą Tahiti (1000 km²) w archipelagu Wysp Na Wietrze oraz Markizy (1,3 tys. km²), Tuamotu (398 km²), Tubuai (287 km²), Gambiera (230 km²).

Dawniej z Polinezji Francuskiej była również administrowana wyspa Clipperton, która pozostaje osobną posiadłością Francji. W 2007 roku administracja wyspą została przekazana bezpośrednio francuskiemu rządowi, a administratorem jest Minister Terytoriów Zamorskich.

Ludność

Polinezję Francuską według spisu powszechnego w 2007 r. zamieszkiwało 259,7 tys. mieszkańców. Przyrost naturalny wynosi 14,6‰ (2000), natomiast analfabetyzm: 2%.

Możemy wyróżnić trzy główne grupy mieszkańców:

• Polinezyjczycy; stanowią około 78% ludności kraju. W tym zawierają się: Tahitańczycy (54%), Tuamotuańczycy, Tubuajczycy i Markizyjczycy (każda z tych grup to ok 7%) oraz Mangarewańczycy (ok 1,5%) i Rapaitańczycy (ok. 0,5%).
• Europejczycy; jest ich około 20 tysięcy, trochę ponad 9% ogółu; głównie Francuzi ale również Brytyjczycy i Niemcy.
• Chińczycy; około 11% ogółu.

Pozostali mieszkańcy to kilkutysięczna grupa wyspiarzy z innych wysp Pacyfiku.

Wielu wyspiarzy pochodzi ze związków europejsko-polinezyjskich lub chińsko-polinezyjskich. Nazywani są oni odpowiednio Demis lub Hapa.

W wyniku ingerencji kolonialnej prowadzonej na wyspach przez Francuzów, elementy polinezyjskich kultur uległy zapomnieniu. Zanikły charakterystyczne elementy organizacji społecznej Polinezyjczyków, takich jak absolutna władza naczelników i zhierarchizowana struktura społeczna. Około połowy tubylców porzuciło całkowicie tradycyjny styl życia i utrzymuje się z pracy w sektorze handlowo-usługowym, turystycznym lub pracuje w administracji państwowej. Wielu wyspiarzy emigruje w celach zarobkowych do innych państw Oceanii, głównie do Nowej Kaledonii.

Warunki naturalne

Wyspy pochodzenia wulkanicznego i koralowego. Klimat zależnie od szerokości geograficznej zwrotnikowy bądź podzwrotnikowy wilgotny. Najwyższy szczyt archipelagu to Tahiti (2241 m).

Klimat na wyspach jest równikowy wilgotny, lub wybitnie wilgotny, a na południu zwrotnikowy wilgotny. Temperatura wynosi od 22 do 28 °C w północnych i środkowych wyspach Polinezji i 17 do 25 °C w południowych. Największe opady są notowane w południowo-zachodnich wyspach i sięgają od 2000 do nawet 2800 mm rocznie.

Gospodarka

Głównym zajęciem ludności jest rolnictwo i rybołówstwo. Uprawia się: kawę, palmę kokosową, trzcinę cukrową, wanilię, owoce cytrusowe. Na wyspie Makatea eksploatacja fosforytów.

Religia

Struktura religijna kraju w 2010 roku według Pew Research Center:

• Protestantyzm: 40,6%:
  • Kościół Adwentystów Dnia Siódmego – 4905 wiernych
• Katolicyzm: 39,8% (zobacz: Metropolia Papeete)
• Inni „chrześcijanie”: 13,6% (gł. mormoni)

• Brak religii: 4,9%
• Tradycyjne religie plemienne: 0,5%
• Inne religie: 0,6%

Prom w Zatoce Papeete

Bibliografia

• Marcin Krzemiński, [w:]Prawo Francuskie Tom II, red. Aleksandra Machowska, Krzysztof Wojtyczek, Kraków 2005, ISBN 83-7444-007-4, s. 192-195