Θα πάμε για μία ακόμη φορά στη βουλή να πρωτοκολλήσουμε το συνημμένο (http://www.ipetitions.com/petition/dimopsifismatora/blog/3762).
Εγώ και η ξαδέλφη μου. Δυο γυναίκες με μικρά παιδιά.
Πού είναι οι άντρες; Πού είναι οι κινήσεις σας; Ακόμη περιμένετε να "ωριμάσει" το πράγμα;
Η ξαδέλφη μου έχασε τον αδελφό της πρόσφατα, έχει τον πόνο της να πολεμά κι όμως δεν μπορεί να μείνει με σταυρωμένα χέρια. Δεν μπορεί να ανεχτεί αυτή την κοροϊδία. Και πολεμά ΚΑΙ αυτούς.
Μου λέει ένας φίλος, ποια κίνηση πιστεύεις ότι θα "πιάσει"; Δεν το ξέρουν ότι διαφωνούμε;
Το έχω πει πολλάκις, εγώ προσωπικά αντιδρώ γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, είμαι έτοιμη για το εγκεφαλικό. Το αίμα μου στις φλέβες μου χτυπάει, νομίζω ότι θα σπάσουν και θα πεταχτεί.
Δεν έχετε αίμα μέσα σας; Έχετε κι άλλη αντοχή, μπορείτε να κάνετε κι άλλο υπομονή;
Γιατί δεν μιλάτε; Γιατί δεν τους δίνετε να καταλάβουν τι είναι αυτό που σας πληγώνει, προσβάλει, θίγει; Γιατί δεν απαιτείτε εξηγήσεις;
Αν ο καθένας μας τους έστελνε τη διαμαρτυρία του, την απαίτησή του, δεν θα έπαιρναν το μήνυμα; Το ξέρουν ότι διαφωνούμε ΑΛΛΑ θεωρητικά, στην πράξη πώς τους το δείχνουμε;
Αν δήλωνε ο καθένας, κάθε τόσο (δόξα τω θεώ τον ασταμάτητο έχουν οι παρανομίες τους) τη διαφωνία του, την ένστασή του, δεν θα βλέπανε την πλειοψηφία, που θέλουν να πιστεύουν ότι δεν είμαστε; Δεν θα είχαν την άποψη του λαού; Δεν θα έπαιρναν το μάθημά τους; Δεν θα το έβαζαν στα πόδια;