Zapruder Inc.

Zo blijft de bijzonder interessante vraag, nu met voice-recorders en blackboxen in hand, staan waarom MH17 200 kilometer van de gebruikelijke route over een oorlogsgebied (dat door verschillende luchtvaartmaatschappijen al werd gemeden) werd omgeleid. De tapes met de gesprekken met de Oekraïnese traffic-control UkSATSE beginnen de vlucht vanaf 13.08 te volgen, als het vliegtuig in de sector van Dnipro Radar (DNP) vliegt. Wegens “verkeer” wordt het vliegtuig dieper het oosten ingestuurd. Dit stukje doet helaas aan als “slechts” de laatste minuten van het drama, terwijl de meer interessante informatie wordt overgeslagen. De bredere context ontbreek, evenals de banden van de gesprekken met de luchtveiligheid in Kiev. In dit kader is het ook interessant om te melden dat de Nederlandse regering, naar aanleiding van kamervragen over de afwijkende route, zegt dat MH17 überhaupt geen afwijkende route volgde (al zou het vliegtuig toch vanwege “onweer” zijn omgevlogen?) omdat het volgens het voorgelegde en goedgekeurde vluchtplan vloog. Andere partijen en landen die schijnbaar de inhoud van de gesprekken kennen, verschuilen zich achter wettelijke geheimhoudingsplicht. En waarom vloog het toestel in een corridor, werkelijk vlak boven de vanwege het oorlogsgeweld ingestelde “vliegverbodszone”?

Op Oekraïnese radarbeelden ziet de onderzoeksraad drie verdere burgerluchtvaarttoestelen en “debunkt” hiermee meteen de Russische voorstelling van zaken. Als enige partij (met uitzondering van de samengesneden “gesprekken” van separatisten over de ramp en de foto’s van als bedrog ontmaskerde “wegrijdende” BUK-sam batterij die werden voorgelegd door de Oekraïnese regering) presenteerde Rusland radar-materiaal met een MH17 dat door kleinere objecten werd gevolgd. Zeer waarschijnlijk Oekaïnese jachtvliegtuigen. Hoewel de presentatie in Europa en Amerika volslagen werd genegeerd, blijft de “shoot-down” theorie hardnekkig hangen. Of de Russen werkelijk een punt hebben, moet redelijk eenvoudig te achterhalen zijn. Donetsk en Lugansk liggen al maanden onder observatie van NATO, USA, Rusland vanwege het daar voortdurende conflict. Er is daarom veel meer “alternatief” radar- en anderssoortig informatiemateriaal voor handen. Onder andere vlogen twee AWACS-toestelen relatief in de buurt.

De onderzoeksraad stipt ook, naar aanleiding van de bekende foto’s van de wrakstukken (brokstukken van het vliegtuig zijn nooit “veiliggesteld voor onderzoek"), de beschadigingen en de vele inslaggaten aan maar verzuimt vervolgens ook de “naar buiten”, dus uittredende, schaden te vermelden. Inslagen waarmee niet alleen BUK-raketten als mogelijk moordwapen in aanmerking komen maar ook een beschieting vanuit een jachtvliegtuig. Sterker, de inslag van een SAM-raket had het toestel grootdeels in vlammen moeten doen opgaan, wat, zoals het tussenrapport onderschrijft, niet het geval is. Sowieso blijft het thema “BUK” onaangeroerd.  Logisch misschien, omdat het werkelijke “daderzoeken” in een wir-war van valse beschuldigingen, onlogica en leugens verstrikt kan raken met drie verdachten: het Oekaïnese leger dat daags voor de ramp BUK-systemen naar het front stuurde (hoewel de separatisten geen luchtmacht hebben, dus in de verwachting dat Rusland binnen zou vallen of voor andere doeleinden?), de opstandelingen in de Donbas (die BUK’s buit hadden gemaakt maar niet de nodige “radardekking” hebben om die dingen effectief operationeel in te zetten. Cq, die moeten “aangedokt” zijn geweest aan Russische radar) en de Russen (de claim van de Oekaïnese regering dat Russen kortstondig met SAM’s de grens hebben overschreden en zich weer terug hebben getrokken bleek propaganda). Een dag voor publicatie van het tussenrapport berichtte de BBC dat BUK-installaties door Russen bemand zouden zijn. In de goed getimede publicatie (ongeveer zo oncontroleerbaar als het “sterfgevallen in het Russische leger” verslag om een Russisch invasie in de Oekraïne te bewijzen) ontbreekt echter het motief.

Het zijn de ommissies, het gebrek aan toegang tot informatie (om niet te spreken van een bijna moedwillige sabotage van het zeker stellen van bewijsmateriaal) en het ontbreken van een soort van “stellingname” waardoor het “tussenraport” over de MH17-ramp nogal magertjes werkt en waardoor het onderzoek aanvoelt als zich langzaam richting de historisch lange rij van bijna traditionele “coverup” onderzoeken van grote rampen en misdaden bewegend. Ondanks alle propagandistische schuldtoewijzingen ligt dus immer nog geen enkel doorslaggevend “feit” of “bewijsstuk” op tafel over wat nu werkelijk met vlucht MH17 is gebeurd. Wat onmogelijk kan zijn: het neerschieten van een vliegtuig door een SAM kan niet onopgemerkt blijven. En wat is er beter om in deze dagen van Poetin-hysterie eens en voor altijd duidelijk te maken wie de laffe daad op zijn konto heeft?