Сусветны сабор

З пляцоўкі Вікіпедыя
Перайсці да: рух, знайсці
Хрысціянства
Christian cross.svg

Біблія
Стары Запавет · Новы Запавет
Апокрыфы
Евангелле
Дзесяць запаведзей
Нагорная пропаведзь

Бог Айцец
✯ Ісус Хрыстос
Святы Дух
Тройца
Анёлы
Д'ябал

Гісторыя хрысціянства
Храналогія хрысціянства
Апосталы
Сусветныя саборы
Вялікі раскол
Крыжовыя паходы
Рэфармацыя

Хрысціянскае багаслоўе
Грэхападзенне · Грэх · Дабрадзейнасць
Выкупленне
Выратаванне · Уваскрэсенне
Другое прышэсце · Богаслужэнне
Дабрадзейнасці · Таінствы

Галіны хрысціянства
Каталіцтва · Праваслаўе
Пратэстанцызм
Антытрынітарыі

Сусветныя саборы (грэч.: Σύνοδοι Οικουμενικαί, лац.: Oecumenica Concilia) — сходы пераважна епіскапату хрысціянскай Царквы ў яе сусветнай поўніцы, на якіх абмяркоўваюцца пытанні і выносяцца рашэнні дактрынальнага (дагматычнага), царкоўна-палітычнага і судова-дысцыплінарнага характару.

У самым пачатку гісторыі Касцёла тэрмін Σύνοδος ужываўся ў дачыненні да кожнага царкоўным сходу. Аднак, на працягу III стагоддзя тэрмін пачалі ўжываць у адносінах да сходаў біскупаў (хоць прысутнічаць маглі не толькі біскупы) для кіравання Касцёлам. Самыя першыя з вядомых мясцовых сабораў праводзіліся ў II стагоддзі, а да 300 года сход біскупаў правінцыі стаў звыклым спосабам царкоўнага кіравання. Пасля таго як Канстанцін I абвясціў памяркоўнасць адносна хрысціян (313 год) і пераследы скончыліся, біскупы з многіх правінцый атрымалі магчымасць сабрацца ў агульным саборы. Тым не менш ідэя Сусветнага сабору і яго спецыфічнае значэнне развіваліся павольна. Царква ў агульнаімперскім маштабе пачала праводзіць Сусветныя саборы, што мела на ўвазе ўдзел прадстаўнікоў усіх памесных цэркваў, - звычайна па ініцыятыве рамейскіх імператараў.

Спіс сусветных сабораў[правіць | правіць зыходнік]

Наступныя саборы (прызнаюцца толькі Каталіцкай Царквой)[правіць | правіць зыходнік]