Saint Kitts e Nevis
Federation of Saint Kitts and Nevis (¹) Federación de San Cristovo e Neves |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Saint Kitts e Nevis é un Estado do Caribe, constituído polas illas de Saint Kitts, ou Saint Christopher, e Nevis. Os territorios veciños máis próximos son as Antillas Holandesas no noroeste, Antiga e Barbuda polo leste e sueste, e Saint Barthélemy, unha dependencia de Guadalupe, no norte. A súa capital é Basseterre.
Historia[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: Historia de Saint Kitts e Nevis.
Saint Kittts, ou San Cristovo, era orixinalmente chamada Liamuiga polos indíxenas que a habitaban. Nevis era orixinalmente chamada Oualie, "terra das augas belas". Cristovo Colón avistou Nevis o 1493.
As illas tornáronse colonias do Reino Unido no 1624. Nevis foi colonizada no 1628 con colonos orixinarios de Saint Kitts. A pesar de separadas por apenas 3 km de auga, as dúas illas foron colonias separadas ata o final do século XIX, cando foron unidas entre si e a Anguila.
San Cristovo, Nevis e Anguila, tornáronse un Estado en conxunto, con autonomía interna completa en 1967. Anguilla rebelouse e foi permitida súa separación en 1971. San Cristovo e Nevis conseguiron a súa independencia en 1983. En agosto do 1998, celebrouse un referendo de autodeterminación en Nevis, os votos favorables á secesión non chegaron aos dous terzos requiridos pola constitución. En setembro do mesmo ano, o furacán Georges causou aproximadamente 445 millóns de dólares en danos, e limitou o crecemento do PIB para aquel ano.
Política[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: Política de Saint Kitts e Nevis.
Como a maior parte dos países que integran a Mancomunidade Británica de Nacións, o xefe de Estado das illas segue sendo o monarca británico, o cal elixe un Gobernador Xeral residente para que lle represente nos asuntos locais. Desde o 1 de xaneiro de 1996 o Gobernador Xeral das illas é Cuthbert Montraville Sebastian. O xefe de goberno é o Primeiro Ministro Denzil Douglas, que é tamén líder do partido que ten a maioría no parlamento.
O Parlamento unicameral (National Assembly, Asemblea Nacional) ten 14 membros, sendo 11 elixidos directamente pola poboación (3 da illa de Nevis) e 3 senadores, que son indicados polo Gobernador Xeral.
O país forma parte do Caricom e da Organización dos Países do Caribe-Leste (OECS).
Subdivisións[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: Subdivisións de Saint Kitts e Nevis.
Hai 14 subdivisións ou parroquias nas dúas illas:
- San Cristovo (Saint Kitts)
Christ Church Nichola Town Saint Anne Sandy Point Saint George Baseterre Saint John Capisterre Saint Mary Cayon Saint Paul Capisterre Saint Peter Baseterre Saint Thomas Middle Island Trinity Palmetto Point.
- Nevis
Saint George Gingerland Saint James Windward Saint John Figtree Saint Paul Charlestown Saint Thomas Lowland
Xeografía[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Xeografía de Saint Kitts e Nevis
As dúas illas antillanas que forman o país están separadas polo estreito de Narrows, de menos de 3 km. Ambas as illas son de orixe volcánico con escarpadas cimas no interior. O pico máis alto é o de San Cristovo, o Monte Liaumiga con 1.156 m. Pola contra nas zonas próximas á costa o relevo é totalmente chairo.
O clima das illas é tropical húmido cunha media de 26,7 graos durante todo o ano.
É o menor país de América.
Economía[editar | editar a fonte]
Artigo principal: Economía de Saint Kitts e Nevis
O turismo e as finanzas internacionais son a fonte principal de ingresos para a súa poboación.
San Cristovo e Nevis é membro da Comunidade do Caribe (Caricom). A Suprema Corte do Caribe Oriental encárgase dos seus asuntos xudiciais e a súa moeda é o dólar do Caribe Oriental.
Demografía[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: Demografía de Saint Kitts e Nevis.
A poboación das illas está composta na súa maioría por negros descendentes dos escravos traídos do África Occidental.
A maioría da poboación é cristiá, principalmente anglicanos, aínda que tamén existen outras confesións protestantes e a Igrexa Católica.
O inglés é o principal idioma, aínda que tamén se fala o patois.
Notas[editar | editar a fonte]
|