Ουαλίς και Φουτουνά
Συντεταγμένες: 13°18′S 176°12′W / 13.3°S 176.2°W
| Ουαλίς και Φουτουνά
Territoire des îles Wallis et Futuna
|
|||
|---|---|---|---|
|
|||
 |
|||
| Μάτα-Ούτου | |||
| Φρανσουά Ολλάντ (εκπροσωπείται από τον ανώτατο διοικητή Μισέλ Ομπουέν) | |||
|
• Σύνολο • % Νερό |
142,2[1] km2 (216η) αμελητέο |
||
| Πληθυσμός • Απογραφή 2013 • Πυκνότητα |
12.197[2] (230η) 85,8 κατ./km2 (122η) |
||
| Νόμισμα | Φράγκο CFP (XPF) | ||
| (UTC UTC +12) | |||
| ISO 3166-1 | WF | ||
| Internet TLD | .wf | ||
| Κωδικός κλήσης | +681 | ||
Οι νήσοι Ουαλίς και Φουτουνά (γαλλικά: Wallis et Futuna) είναι μία συστάδα από τρία νησιά, το Ουώλλις, το Φουτούνα και το Αλόφι. Βρίσκονται δυτικά των νήσων Σαμόα και βορειοανατολικά του Φίτζι. Τα νησιά καλύπτουν συνολική έκταση 142 τ.χλμ. και έχουν πληθυσμό 12.197[2] κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2013.
Τα νησιά ανήκουν στη Γαλλία από το 1961. Από το 2003 αποτελούν εδαφική επικράτεια (collectivité d'outre-mer, ή COM). Από το 1961 ως το 2003 ήταν υπερπόντιο έδαφος της Γαλλίας (territoire d'outre-mer ή TOM).
Πίνακας περιεχομένων
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακαλύφθηκαν από τους Ολλανδούς και τους Άγγλους τον 17ο και 18ο αιώνα αλλά οι πρώτοι Ευρωπαίοι που πήγαν στα νησιά ήταν οι Γάλλοι το 1837. Ουώλλις ονομάστηκαν από τον εξερευνητή Σάμιουελ Ουώλλις.
Το 1842 ζήτησαν την βοήθεια της Γαλλίας μετά από εξέγερση από μερικούς κατοίκους του νησιού. Το 1887 η βασίλισσα του Ουώλλις υπέγραψε συνθήκη ότι είναι Γαλλικό προτεκτοράτο. Το ίδιο έκαναν και οι βασιλείς των νήσων Φουτούνα και Αλόφι ένα χρόνο μετά. Οι νήσοι τέθηκαν στην εξουσία της Γαλλικής αποικίας της Νέας Καληδονίας.
Οι κάτοικοι του νησιού ψήφισαν το 1961 ότι θέλουν να βρίσκονται κάτω από την Γαλλική εξουσία, κάτι το οποίο και έγινε.
Ουώλλις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα νησιά έχουν τρεις συνολικά παραδοσιακούς Βασιλείς. Ο Βασιλιάς (από το 1959) του Ουώλλις (τοπικά: Ουβέα), Τομάζι Κουλιμοετόκε Β΄ , πέθανε το 2007 και στις 25 Ιουλίου του 2008 στέφθηκε ο διάδοχός του, Καπιλιέλε Φαουπάλα. Πρωθυπουργός του Ουώλλις (τίτλος kivalu) έγινε ο Ακουσιτίνο Μανακοφάιβα (Akusitino Manakofaiva) στις 19 Ιανουαρίου 2014.[3] Μετά την απόλυση του πρωθυπουργού από το βασιλιά, ο Φαουπάλα ανατράπηκε από παραδοσιακούς φυλάρχους στις 2 Σεπτεμβρίου 2014.[3]
Φουτούνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Φουτούνα έχει δύο Βασιλείς: ο Tuisigave, για το Βασίλειο του Σιγκάβε (Sigave) και ο Tuigaifo, για το βασίλειο του Άλο (Alo ή Tu`a). Από γαλλικής διοίκησης, υπονομάρχης (Délégué du Préfet) είναι ο Ντομινίκ Φοσά (από τις 11 Μαρτίου 2013).
Σιγκάβε[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 3 Ιουλίου 2010 στέφθηκε νέος Βασιλιάς του Σιγκάβε ο Πολικαλέπο Κολιβάι, ο οποίος παρέμεινε ως τις 24 Οκτωβρίου 2014.[4] Από το 2006 πρωθυπουργός (Kaifakaulu) είναι ο Λουσιάνο Σόκο.[3]
Αλό (Tu`a)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 6 Νοεμβρίου 2008 στέφθηκε νέος Βασιλιάς του Άλο (Tuigaifo) ο Πετέλο Βικένα, ηλικίας 65 ετών, στη θέση του καθαιρεθέντος προκατόχου του, το Φεβρουάριο του ιδίου χρόνου.[5] Ο Βικένα παραιτήθηκε από το θρόνο στις 26 Ιανουαρίου 2010 και ως το 2014 ο θρόνος ήταν κενός. Στις 17 Ιανουαρίου 2014 έγινε βασιλιάς ο Πετέλο Σέα. Πρωθυπουργός (Tiafoi) από το 2008 είναι ο Ατόνιο Τουισέκα.[3]
Διακυβέρνηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρχηγός Κράτους είναι ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολλάντ. Εκπροσωπείται από τον Ανώτατο Διοικητή, το Μισέλ Ομπουέν (γεν. 1956), που διορίστηκε από την γαλλική κυβέρνηση και ανέλαβε καθήκοντα στις 30 Μαρτίου 2013. Αρχηγός κυβέρνησης είναι ο Μικαέλε Κουλιμοετόκε, πρόεδρος της Εδαφικής Συνέλευσης από τις 26 Νοεμβρίου 2014.
Βουλευτικές εκλογές 2012[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι τελευταίες εκλογές για Εδαφική Συνέλευση διεξήχθησαν στις 25 Μαρτίου 2012. Ανάμεσα στους ηττημένους των εκλογών ήταν και ο Βικτόρ Μπριάλ, πρώην βουλευτής της Γαλλίας.[6]
Έπειτα από τις εκλογές, για πρώτη φορά εξελέγη πρόεδρος της Συνέλευσης ένας σοσιαλιστής, ο Βετελίνο Νάου, με 11 ψήφους υπέρ έναντι 9 κατά.[6]
Εκλογές 2007[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι προηγούμενες εκλογές για την 20μελή Εδαφική Συνέλευση (εκλογές γίνονται κάθε 5 έτη) διεξήχθησαν την 1η Απριλίου του 2007.[2] Από τις 26 λίστες υποψηφίων που έλαβαν μέρος, 20 κέρδισαν από μία έδρα ο καθένας. Εξελέγησαν τρία νέα μέλη και η συμμετοχή ήταν 71%[3] Εξαιτίας της κακοκαιρίας καθυστέρησε για μερικές ημέρες η εκλογή του νέου προέδρου της Συνέλευσης.[4] Στις 11 Απριλίου του 2007 πρόεδρος της Βουλής εξελέγη ο Πεσαμίνο Ταπουτάι με 12 ψήφους.[5]
Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ΑΕΠ των Ουαλίς και Φουτουνά το 2005 ανέρχονταν σε 188 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Η οικονομία της περιοχής στηρίζεται στην γεωργία. Περίπου το 4% του πληθυσμού απασχολείται στις κυβερνητικές υπηρεσίες.
Δημογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο συνολικός πληθυσμός της χώρας είναι 14.944 (67,4% στο νησί Ουώλλις και 32,6% στο νησί Φουτούνα). Οι πιο πολλοί κάτοικοι είναι Πολυνήσιοι, ενώ πολύ λίγοι είναι οι Γάλλοι στο νησί. Μόνο το 10% μιλάει γαλλικά παρόλο που είναι επίσημη γλώσσα καθώς πιο πολλοί μιλάνε πολυνησιακές διαλέκτους. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού το 2014 είναι τα 79,42 χρόνια (76,43 χρόνια για τους άνδρες και 82,55 για τις γυναίκες).[7]
Τεχνολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1994 υπήρχαν στα νησιά 1.125 τηλέφωνα, ένας ραδιοφωνικός σταθμός και δυο τηλεοπτικοί σταθμοί. Το νησί Ουώλλις διαθέτει οδούς μήκους περίπου 100 χλμ., από τα οποία μόνο τα 16 χλμ. έχουν ασφαλτοστρωθεί, ενώ το νησί Φουτούνα έχει οδικό δίκτυο μήκους 20 χλμ. (χωρίς ασφαλτόστρωση). Διαθέτει επίσης δύο αεροδρόμια, το ένα με στρωμένο διάδρομο 2.000 μέτρων. Επίσης το Μάτα-Ούτου έχει ένα λιμάνι με δύο επιβατικά πλοία και ένα τάνκερ εγγεγραμμένα στο νηολόγιό του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ [1]
- ↑ 2,0 2,1 Απογραφή 2013
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Rulers
- ↑ Radio Australia, New king for royalty-rich Futuna, 5-7-2010.
- ↑ [ONE ISLAND, TWO KINGS IN SOUTH PACIFIC Pacific Island Report]
- ↑ 6,0 6,1 «Wallis and Futuna elects new assembly president». Radio New Zealand International (Pacific Islands Report). 5-4-2012. http://pidp.eastwestcenter.org/pireport/2012/April/04-06-08.htm. Ανακτήθηκε στις 18-1-2013.
- ↑ CIA World Fact Book
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
|||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
|
