Νομός Κορινθίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Κορινθία
Περιφερειακή ενότητα
Χάρτης της Ελλάδας με {{{Όνομα}}}
Θέση του νομού Κορινθίας στον χάρτη της Ελλάδας.
Χώρα Flag of Greece.svg Ελλάδα
Πρωτεύουσα Κόρινθος
Δήμοι 5
Διοίκηση  
 • Αντιπεριφερειάρχης
Διοικητική διαίρεση  
 • Περιφέρεια Πελοπόννησος
Γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοπόννησος
Έκταση  
 • Συνολική 2.290 τ.χλμ
 • Κατάταξη 31η
Πληθυσμός  
 • Συνολικός 154.624 (2011)
 • Κατάταξη πληθ. 16η
 • Πυκνότητα 67,5 κάτ./χλμ²
 • Κατάταξη πυκν. 13
ISO 3166-2 GR-15
Ταχ. κώδικες 20* **
Πιν. αυτοκινήτων ΚP
Ιστότοπος www.nakorinthias.gr

Ο νομός Κορινθίας βρίσκεται στην βορειοανατολική Πελοπόννησο. Πρωτεύουσά του είναι η Κόρινθος και έχει πληθυσμό 154.624 κατοίκους (απογραφή 2001).

Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης Διοικητική διαίρεση νομού Κορινθίας

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους η Κορινθία, η Αργολίδα και η Ναυπλία αποτέλεσαν μία διοίκηση με το όνομα Διοίκησις Αργολίδος. Το 1833 με Βασιλικό Διάταγμα (ΒΔ) του Όθωνα της 3/15 Απριλίου οι τρεις περιοχές αποτέλεσαν τις Επαρχίες του Νομού Αργολιδο-Κορινθίας. Η κάθε επαρχία διοικούνταν απο έπαρχο και είχε επαρχιακό συμβούλιο. Το 1836 με νέο ΒΔ οι Νομοί μετονομάστηκαν σε Διοικήσεις και οι επαρχίες σε Υποδιοικήσεις και ιδρύθηκε και μια τέραρτη υποδιοίκηση, της Σικυώνος. Η αλλαγή αυτή ανατράπηκε με νόμο του 1845, με τη Σικυώνα όμως να παραμένει ως τέταρτη επαρχία πλέον. Με νέους νόμους του 1887 και του 1892 οι επαρχίες και οι έπαρχοι καταργήθηκαν, ενώ το 1900 καταργήθηκαν τα επαρχιακά συμβούλια.

Το 1899 η Κορινθία αποχώρησε από την Αργολιδο-Κορινθία και αποτέλεσε ξεχωριστό νομό με μία επαρχία. Η αλλαγή αυτή ανατράπηκε το 1909 όταν με νέο νόμο ο νομός Κορινθίας ενσωματώθηκε και πάλι στην Αργολιδο-Κορινθία. Ο σημερινός νομός Κορινθίας συστάθηκε το 1949.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κουσουλός, Κωνσταντίνος (1971). «Διοικητική διάρθρωσις της Κορινθίας από το έτος 1833-1964». Αρχείον Κορινθιακών Μελετών. Α. Αθήνα: Ένωσις Κορινθίων, σελ. 469. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]