Νήσοι Μάρσαλ

Δημοκρατία των Νήσων Μάρσαλ Aolepān Aorōkin Majeļ Republic of the Marshall Islands
Σημαία Εθνόσημο
Εθνικό σύνθημα: Jepilpilin ke ejukaan (Επιτυχία με την κοινή προσπάθεια)
Εθνικός ύμνος: Forever Marshall Islands «Μάρσαλ Νήσοι για Πάντα»
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη	Ματζούρο 7°4′N 171°16′E
Επίσημες γλώσσες	Μαρσαλέζικα, Αγγλικά
Πολίτευμα	Προεδρική Δημοκρατία
Πρόεδρος	Κρίστοφερ Λόικ
Ανεξαρτησία Από τις ΗΠΑ Ισχύον Σύνταγμα	21 Οκτωβρίου 1986 1η Μαΐου 1979
Έκταση  • Σύνολο  • % Νερό Ακτογραμμή	181,3 km2 (212η) αμελητέο 370,4 km
Πληθυσμός  • Εκτίμηση 2013   • Απογραφή 2003   • Πυκνότητα	56.086 (210η)  56.429   310 κατ./km2 (43η)
Α.Ε.Π. (PPP)  • Ολικό  (2008)  • Κατά κεφαλή	133,5 εκατομ. $   2.500 $
Νόμισμα	Δολάριο ΗΠΑ (USD)
Ζώνη ώρας	(UTC +12)
Internet TLD	.mh
Κωδικός κλήσης	+692

Οι Νήσοι Μάρσαλ βρίσκονται στον κεντρικό Ειρηνικό ωκεανό , μεταξύ της Χαβάης και της Παπούα-Νέας Γουινέας, και αποτελούν σύμπλεγμα από 29 κοραλλιογενείς ατόλες και πέντε νήσους, σύνολο 34· συνολικής έκτασης 70 τετραγωνικών μιλίων, από τις οποίες κατοικούνται οι 24. Βρίσκονται αμέσως ανατολικά των Μαριάνων νήσων και βορειοανατολικά της ομοσπονδίας της Μικρονησίας. Αποτελεί ανεξάρτητο κράτος από το 1986. Η συνολική έκταση της χώρας είναι 181,3 τ.χλμ.

Γεωγραφία

Τα νησιά βρίσκονται στην ίδια γραμμή με το Κιριμπάτι και το Τουβαλού. Πρόκειται για κοραλλιογενή νησιά, τα οποία περιβάλλονται από άλλα, μικρότερα. Σχηματίζουν μία διπλή σειρά, τα Νησιά της Δύσης ή Ράλικ (στα δυτικά) και τα Νησιά της Αυγής ή Ράτακ (στα ανατολικά).

Η χώρα αποτελείται από 29 ατόλες και 5 ακατοίκητα νησιά. Τα νησιά διεκδικούν τη Νήσο Ουέηκ, που διοικείται από τις ΗΠΑ, με το όνομα Enen-kio. Οι ακατοίκητες ατόλες είναι:

• Αϊλινγκινάε
• Ερικούμπ
• Μπικάρ
• Μπικίνι
• Μποκάκ

• Νταντικντίκ
• Ουτζελάνγκ
• Ρόνγκρικ
• Τζέμο
• Τόκι

Το έδαφος των περισσότερων νησιών είναι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Κλίμα

Μηνιαίο κλιματόγραμμα της πόλης Ματζούρο. Με κόκκινο οι θερμοκρασίες και με μπλε παριστάνεται η υγρασία.

Τυφώνες πλήττουν τα νησιά περιστασιακά και προκαλούν συχνά μεγάλες καταστροφές. Επιπλέον, τα νησιά απειλούνται με αφανισμό λόγω του φαινόμενου του θερμοκηπίου και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας ως αποτέλεσμα της αύξησης της θερμοκρασίας. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από τη σχετική έκθεση των Ηνωμένων Εθνών (1989). Η υγρασία στα νησιά φτάνει το 80%, ενώ οι βροχοπτώσεις φτάνουν τα 4.000 χιλιοστά. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 24 βαθμοί Κελσίου. Η βλάστηση είναι γενικά φτωχή και στα νησιά ζουν θαλάσσια ζώα και σαύρες.

Ιστορία

Οι Μικρονήσιοι έφτασαν πριν από περίπου 3.000 χρόνια. Τα νησιά αρχικά αποικήθηκαν από τους Ισπανούς από το 16ο αιώνα μέχρι το 1885 οπότε έγιναν Γερμανικό προτεκτοράτο. Ειδικότερα, στα νησιά έφτασε πρώτος ο Ισπανός Αλόνσο ντε Σαλασάρ, στις 21 Αυγούστου του 1526. Το 1788 στα νησιά έφτασε ο Βρετανός πλοίαρχος Τζον Μάρσαλ, του οποίου το όνομα δόθηκε στη χώρα. Το γερμανικό καθεστώς τερματίστηκε το 1914, ενώ το 1920 η Κοινωνία των Εθνών επικύρωσε την εντολή κυβέρνησης από την Ιαπωνία.

Κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο κατακτήθηκαν από τους Ιάπωνες και το 1945, μετά τις ρίψεις των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι καταλήφθηκαν από τις Η.Π.Α.. Έπειτα από δύο χρόνια, ο ΟΗΕ απέδωσε τις νήσους αυτές επίσημα πλέον υπό κηδεμονία στις ΗΠΑ. Από το 1946 ως το 1958 κάποια από τα νησιά έγιναν πεδία αμερικανικών πυρηνικών δοκιμών, με αποτέλεσμα να μολυνθούν από τη ραδιενέργεια πολλοί από τους κατοίκους. Ως το 1993, η αμερικανική κυβέρνηση είχε πληρώσει 112 εκατομ. δολάρια ως αποζημίωση στα θύματα των πυρηνικών δοκιμών. Το 1994 αποκαλύφθηκε από έγγραφα του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ ότι τα νησιά είχαν εκτεθεί σκόπιμα σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας, με σκοπό να μελετηθούν οι επιπτώσεις της στους ανθρώπους.

Χάρτης των νησιών Μάρσαλ.

Στην ατόλη Μπικίνι το 1946 ξεκίνησε το αμερικανικό πρόγραμμα θερμοπυρηνικών εκρήξεων ενώ στην ατόλη Ενιγουέτοκ (τη δυτικότερη των βορείων νήσων του συμπλέγματος), έγινε η ρίψη της πρώτης υδρογονοβόμβας, σύμφωνα με σχέδιο Sandstone. Τέλος, στο νησί Κουότζελεν οι Η.Π.Α. από το 1947 εγκατέστησαν βάση αφού προηγουμένως είχαν βιαίως μεταφέρει τους κατοίκους στο νησί Ματζούρο όπου βρίσκεται και η πρωτεύουσα της χώρας.

Από το 1946 μέχρι το 1958 πραγματοποιήθηκαν από τις Η.Π.Α στη περιοχή των νήσων Μάρσαλ 66 δοκιμές ατομικών βομβών ή βομβών υδρογόνου. Το 1977 ο Αμερικανός πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ ανακοίνωσε την απόφασή του να καταργηθεί η εντολή κηδεμονίας και τη σχετική συμφωνία.

Το 1979 η χώρα απέκτησε αυτονομία και δικό της Σύνταγμα και από το 1986 άρχισε να ισχύει η συμφωνία ελεύθερης σύνδεσης με τις Η.Π.Α., η οποία εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα] το Σεπτέμβριο του 1983. Το βιοτικό επίπεδο των περισσότερων κατοίκων είναι πολύ χαμηλό. Η οικονομία στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην αμερικανική βοήθεια και στο ενοίκιο που καταβάλουν οι Η.Π.Α. για τον έλεγχο του Κουότζελεν. Το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας είναι η μεγάλη μόλυνση που έχει προκληθεί από τις πυρηνικές δοκιμές και την μεταφορά τοξικών αποβλήτων από τις Η.Π.Α.

Ο πρώτος πρόεδρος της χώρας, Αμάτα Καμπούα, πέθανε εν ενεργεία το 1996 και τον διαδέχθηκε ο ξάδερφός του, Ιμάτα Καμπούα. Το 2008 πρόεδρος εξελέγη ο Λιτόκουα Τομέινγκ.

Δημογραφία

Οι κάτοικοι είναι Μικρονήσιοι, με καταγωγή από την Πολυνησία. Ήρθαν από την Ασία χιλιάδες χρόνια πριν. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού ζουν στη Ματζούρο και στην Εμπέγιε. Στα αστικά κέντρα ζουν το 34% του συνολικού πληθυσμού. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού είναι 72,58 χρόνια (74,84 χρόνια για τις γυναίκες και 70,42 για τους άντρες), με βάση στοιχεία του 2014. Στα πιο απόμακρα νησιά η πυκνότητα του πληθυσμού είναι πολύ μικρότερη εξαιτίας της ανεργίας και των μειωμένων ευκαιριών για οικονομική ανάπτυξη. Αναφορικά με την κοινωνική οργάνωση, σε κάθε ατόλλη υπάρχει ένα χωριό με έναν αρχηγό.

Θρησκεία

Η πλειονότητα των κατοίκων είναι Χριστιανοί Προτεστάντες (περίπου 55%) Σημαντικές θρησκευτικές ομάδες είναι η Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού, οι Μορμόνοι και οι Ρωμαιοκαθολικοί (με 8,4%).. Επίσης, υπάρχουν 207 Μάρτυρες του Ιεχωβά και 6.187 Μορμόνοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. To 1,5% των κατοίκων είναι άθεοι ή δεν πρεσβεύουν καμία θρησκεία. Η ελευθερία της θρησκείας κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα.

Γλώσσα

Επίσημη γλώσσα είναι η Μαρσαλέζικη γλώσσα, όπως και η αγγλική. Σε μερικές περιστάσεις ομιλείται και η ιαπωνική γλώσσα σε μερικές περιοχές. Η μαρσαλέζικη έχει δύο διαλέκτους.

Οικονομία

Παραλία στα νησιά.

Η οικονομία βασίζεται κατά κύριο λόγο στην αμερικανική βοήθεια. Με βάση τους όρους του Συμφώνου Ελεύθερης Σύνδεσης, οι ΗΠΑ θα χορηγούν εκατομμύρια δολάρια ανά έτος στα νησιά Μάρσαλ μέχρι το 2023. Νόμισμα είναι το Δολάριο ΗΠΑ ενώ το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν 2.500 δολάρια ΗΠΑ το 2008. Οι περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία και με την αλιεία. Καλλιεργούνται κοκκοφοίνικες για παραγωγή κόπραςπεπόνια, ντομάτες, αρτόδεντρα και κακάο, ενώ επίσης εκτρέφονται χοίροι. Ο βιομηχανικός τομέας δεν είναι ανεπτυγμένος και τα καύσιμα εισάγονται. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η κυβέρνηση έλαβε μέτρα για την ενίσχυση του τουριστικού τομέα. Η χώρα έγινε μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) το 2007. Η φορολογία είναι χαμηλή.

Επικοινωνίες και μεταφορές

Στα νησιά Μάρσαλ δεν υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ το βασικότερο λιμάνι είναι στην πρωτεύουσα Ματζούρο. Ωστόσο τέσσερα μεγάλα αεροδρόμια εξυπηρετούν τις εναέριες συγκοινωνίες. Το οδικό δίκτυο καλύπτει 64,5 χλμ. με βάση στοιχεία του 2002, εκ των οποίων όλα είναι ασφαλτοστρωμένα. H οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Διακυβέρνηση

Τα νησιά είναι Προεδρική Δημοκρατία, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να είναι αρχηγός Κράτους και αρχηγός Κυβέρνησης. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από τη Βουλή, που απαρτίζεται από 33 μέλη, τα οποία εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία, για τετραετή θητεία. Ο Πρόεδρος αναπληρώνεται από τον Αντιπρόεδρο. Σήμερα λειτουργούν στη χώρα τρία πολιτικά κόμματα. Αναφορικά με την εκπαίδευση, λειτουργούν κρατικά εκπαιδευτήρια

Υγεία

Η υγειονομική κατάσταση των κατοίκων είναι αρνητική. Τα νησιά έχουν τα περισσότερα κρούσματα λέπρας στον κόσμο.

Διοικητική διαίρεση

Τα νησιά από διοικητική άποψη διαιρούνται σε 34 δήμους, οι οποίοι αντιστοιχούν σε ισάριθμες ατόλλες. Αυτές είναι:

• Αϊλινγκινάε (ακατοίκητη)
• Αϊλινγκλάπλαπ
• Αϊλούκ
• Άουρ
• 'Αρνο
• Έμπον
• Ενεγουετάκ
• Ερικούμπ (ακατοίκητη)
• Κίλι
• Κουατζαλέιν
• Λάε
• Λίκιεπ
• Λιμπ
• Μαλοελάπ
• Ματζούρο
• Μετζίτ
• Μίλι
• Μπικάρ (ακατοίκητη)
• Μπικίνι
• Μποκάκ (ακατοίκητη)
• Ναμορίκ
• Ναμού
• Ναντικντίκ (ακατοίκητη)
• Ουτζάε
• Ουτζελάνγκ (ακατοίκητη)
• Ουότζε
• Ουότο
• Ουτιρίκ
• Ρονγκελάπ (ακατοίκητη)
• Ρόνγκρικ (ακατοίκητη)
• Τζαλουίτ
• Τζαμπάτ
• Τζέμο (ακατοίκητη)
• Τόκι (ακατοίκητη)

Πρόεδρος

Ο Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται από το Κοινοβούλιο.

Στις 3 Ιανουαρίου 2012 πρόεδρος εξελέγη ο Κρίστοφερ Λόικ, ο οποίος κέρδισε με 21 ψήφους έανντι 11 του απερχόμενου προέδρου Τζουρελάνγκ Ζεντκάια.

Πρόεδροι των Νήσων Μάρσαλ

Πρόεδρος	Διάρκεια θητείας
	Από	Μέχρι
Αμάτα Καμπούα	17 Νοεμβρίου 1979	20 Δεκεμβρίου 1996	Πρώτος Πρόεδρος, απεβίωσε εν ενεργεία
Κούνιο Λεμάρι (προσωρινά)	20 Δεκεμβρίου 1996	14 Ιανουαρίου 1997	Γεννήθηκε στις 29 Μαΐου 1942. Υπηρέτησε νωρίτερα στο Υπουργείο Μεταφορών. Πέθανε στις 28 Μαρτίου 2008.
Ιμάτα Καμπούα	14 Ιανουαρίου 1997	10 Ιανουαρίου 2000	Γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1943 και έγινε φύλαρχος του Κουατζαλέιν έπειτα από το θάνατο του εξαδέρφου του, Αμάτα Καμπούα.
Κεσάι Νότε	10 Ιανουαρίου 2000	7 Ιανουαρίου 2008
Λιτόκουα Τομέινγκ	7 Ιανουαρίου 2008	21 Οκτωβρίου 2009
Ρούμπεν Ζάκρας	21 Οκτωβρίου 2009	26 Οκτωβρίου 2009	Προσωρινός πρόεδρος μετά την ανατροπή του Τομέινγκ με πρόταση μομφής.
Τζουρελάνγκ Ζεντκάια	26 Οκτωβρίου 2009	3 Ιανουαρίου 2012
Κρίστοφερ Λόικ	3 Ιανουαρίου 2012	σήμερα	σημερινός πρόεδρος

Εκλογές

Άνδρες και γυναίκες ηλικίας 18 ετών και άνω έχουν δικαίωμα ψήφου.

Βουλευτικές εκλογές 2007

Το νομοθετικό όργανο είναι η Βουλή (Legislature). Οι τελευταίες εκλογές διεξήχθησαν στις 19 Νοεμβρίου του 2007. Εξελέγησαν μόνο ανεξάρτητοι.

Βουλή, 19 Νοεμβρίου 2007

Μέλη	Έδρες
Ανεξάρτητοι	33
Σύνολο	33
Οι περισσότεροι από τους βουλευτές που εξελέγησαν είναι είτε μέλη του Ενωμένου Δημοκρατικού Κόμματος είτε Aelon Kein Ad.

Πηγές

• Συλλογικό έργο, Πλανήτης Γη, ΔΟΛ, 2002.
• Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας., εκδ. ΔΟΜΗ 2006, τ.15ος, σελ. 191-203.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Νήσοι Μάρσαλ στο Open Directory Project