Montserrat (wyspa)
| Montserrat Montserrat |
|||||
|
|||||
| Dewiza: (ang.) Each Endeavouring, All Achieving | |||||
| Hymn: God Save the Queen | |||||
 |
|||||
| Język urzędowy | angielski | ||||
| Stolica | Plymouth (formalnie), Brades ¹ |
||||
| Status terytorium | terytorium zamorskie | ||||
| Zależne od | Wielkiej Brytanii | ||||
| Głowa terytorium | królowa Elżbieta II | ||||
| w jej imieniu | gubernator Adrian Davis | ||||
| Szef rządu | premier Donaldson Romeo | ||||
| Powierzchnia • całkowita |
189. na świecie 102 km² |
||||
| Liczba ludności (2006) • całkowita • gęstość zaludnienia |
216. na świecie 4 655 44 osób/km² |
||||
| Jednostka monetarna | dolar wschodniokaraibski (XCD) | ||||
| Rok utworzenia | rozwiązanie Federacji Indii Zachodnich 1962 |
||||
| Strefa czasowa | UTC -4 | ||||
| Kod ISO 3166 | MS/MSR/500 | ||||
| Domena internetowa | .ms | ||||
| Kod samolotowy | VP-LM | ||||
| Kod telefoniczny | +1 664 | ||||
 |
|||||
| ¹ - Plymouth zostało zniszczone na skutek wybuchu wulkanu Soufrière Hills w 1995-1997, faktyczną stolicą jest miasto Brades | |||||
Montserrat – terytorium zależne Wielkiej Brytanii w Ameryce Środkowej, na wyspie Montserrat w archipelagu Małych Antyli, w basenie Morza Karaibskiego. Na skutek wybuchu wulkanu Soufrière Hills w latach 1995-97 blisko 2/3 ludności musiało być ewakuowane.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Osobny artykuł: 
Wyspa Montserrat to wyspa wulkaniczna - jej trzon stanowią trzy grupy wulkanów: Silver Hill (392 m n.p.m.) - na północy; Centre Hills (747 m n.p.m.) - w centrum oraz North Soufrière (915 m n.p.m.) i South Soufrière (763 m n.p.m.) - na południu. Stożki tych wulkanów są strome, bezleśne i pokryte grubą warstwą tufów wulkanicznych. Wyspa narażona jest na częste trzęsienia ziemi i huragany, ciągle istnieje także zagrożenie wybuchem wulkanu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wyspa została odkryta w 1493 przez Krzysztofa Kolumba i nazwana Monteserrado. Nazwa ta miała upamiętniać masyw i klasztor w Katalonii. Jej kolonizacja rozpoczęła się dopiero w 1632. Na wyspie pojawili się głównie Irlandczycy. Skład etniczny zmienił się na skutek sprowadzaniu na wyspę niewolników pochodzenia afrykańskiego. W latach 1764-1782 znajdowała się we władaniu francuskim, a od 1783 - brytyjskim.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Przed erupcją Soufrière Hills z 1995 roku wyspę zamieszkiwało około 13 tys. osób. Ewakuacji poddano blisko 2/3 ludności wyspy, a w niezagrożonych miejscach pozostało około 4,8 tys. osób (2004). Nominalnie stolicą terytorium pozostaje Plymouth, które przed ewakuacją zamieszkiwało około 4 tys. ludzi, a obecnie jest niezamieszkane. Ze względu na katastrofalne skutki wybuchu i występujące nadal zagrożenie, wprowadzono zakaz powrotu na południową część wyspy, w tym do stolicy. Faktycznie rolę stolicy pełni obecnie wieś Brades, z populacją ok. 1000 osób.
Pod względem etnicznym 88,4% ludności stanowią Murzyni, ludność mieszana 3,7%, Latynosi 3%,, biali 2,7%, Hindusi 1,5% a reszta 0,7%[1].
Religia[edytuj | edytuj kod]
Anglikanizm (27%), Zbory Zielonoświątkowe (12,2%), katolicy (8,1%), Metodyzm (6,8%), Kościół Bożych Proroctw (4,3%), Konwencja Baptystyczna (3,2%), Bahaizm (2%), Adwentyści Dnia Siódmego, Świadkowie Jehowy (zobacz: Świadkowie Jehowy na Montserracie) i inne mniejsze społeczności chrześcijańskie.
Gospodarka i turystyka[edytuj | edytuj kod]
Wybuch wulkanu zaszkodził poważnie gospodarce wyspy, która opierała się głównie na rolnictwie (uprawa bawełny, bananów, tamaryndowców, warzyw i limony) i turystyce. Przed erupcją wulkanu wyspa ta była popularnym celem wycieczek turystów (30 tys. odwiedzających w 1989 r.), głównie Amerykanów, Brytyjczyków, Kanadyjczyków oraz mieszkańców krajów basenu Morza Karaibskiego. Najważniejszym ośrodkiem turystycznym było miasto Plymouth, które pełniło funkcję nadmorskiego kąpieliska i uzdrowiska (źródła wód mineralnych).
Wielka Brytania przeznaczyła 122,8 miliona dolarów na pomoc w odbudowie gospodarki wyspy.
Przypisy
|
||||||||||
|
||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
