منطقهٔ زمانی به هر یک از قاچ‌های ۱۵ درجه‌ای کرهٔ زمین گفته می‌شود که زمان متوسط نصف‌النهاری مرکز آن را می‌توان به عنوان زمان رسمی کشورها و مناطق قرارگرفته در آن قاچ محسوب کرد. تعداد این قاچ‌ها ۲۴ عدد است.
این مفهوم ابتدا در انگلستان قرن نوزدهم به وجود آمد. در تاریخ ۱ دسامبر۱۸۴۷ و سپس در ۲۳ اوت۱۸۵۲ نود و هشت درصد انگلستان چنین ساعتی را پذیرفته بودند. اولین کشور بعد از انگلستان، زلاندنو بود. برای اولین بار در ایران توسط پروفسور حسابی با نامه‌نگاری به وجود آمد.
اگر کشوری از ۳۰ درجه طول بیشتری داشته باشد غالباً دارای چند ساعت می‌شود. مثلاً آمریکا دارای ۳ ساعت رسمی است یا روسیه با بیش از ۱۶۰ درجه طول جغرافیایی ۱۰ منطقه زمانی را در بر گرفته است و اختلاف ساعت در منطقه مسکو با شرقیترین نقطه روسیه در شبهجزیره چوکچی و شبهجزیره ساخالین ۹ ساعت است.
مبدأ این خط‌ها خطی است که از وسط دوپایه تلسکوپ رصدخانه سلطنتین گرینویچ می‌گذرد (در انگلستان) ساعت‌های دیگر نسبت به این سنجیده می‌شوند قبلاً مناطقی مثل عربستان، پاریس و چند جای دیگر هم مبداء بوده‌اند. GMT مخفف سه کلمه Greenwich Mean Time است.
