Żółta gorączka
| Żółta gorączka [żółta febra] | |||||||||
| Febris flava | |||||||||
|
|||||||||
Żółta gorączka, żółta febra (łac. Febris flava) – choroba wywoływana przez wirusa należącego do grupy tzw. flaviwirusów. Infekcja może przebiegać pod różnymi postaciami klinicznymi – od łagodnych objawów do ciężkiej choroby, kończącej się śmiercią. Słowo "żółta" w nazwie pochodzi od żółtaczki towarzyszącej części zakażeń.
Spis treści
Epidemiologia[edytuj | edytuj kod]
Wirus ten przenoszony jest między innymi przez komary. Występuje w szerokim pasie okołorównikowym w 33 krajach Afryki i w 11 krajach Ameryki Południowej. W Afryce występują dwa typy wirusów – jeden w Afryce wschodniej, drugi w zachodniej. Ocenia się, że w Afryce dochodzi do 90% zakażeń żółtą febrą[1].
W ciągu ostatnich 20 lat na świecie wzrosła liczba epidemii żółtej gorączki, a coraz więcej krajów zgłasza przypadki tej choroby. Szacuje się, że w 2005 r. tylko w 12 krajach afrykańskich zachorowało na nią ok. 206 tys. osób, z czego 52 tys. zmarło. W Afryce i Ameryce wciąż żyje ogromna populacja osób niezaszczepionych, a zmiany w środowisku, takie jak malejąca ilość terenów leśnych, urbanizacja czy rozwój turystyki, zwiększają ryzyko zetknięcia się z wirusem.
Kraje, w których obowiązkowe jest szczepienie przeciwko żółtej febrze:
- Azja – Jemen;
- Afryka – Benin, Burkina Faso, Etiopia, Ghana, Kamerun, Kongo, Liberia, Mali, Niger, Nigeria, Republika Środkowoafrykańska, Senegal, Togo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Demokratyczna Republika Konga, Tanzania;
- Ameryka Południowa – Gujana Francuska[2], Brazylia (wymagane dla osób przyjeżdżających z krajów dotkniętych tą chorobą).
-
Zakres endemii żółtej febry w Południowej Ameryce (2005).
-
Zakres endemii żółtej febry w Afryce (2005).
Rokowanie[edytuj | edytuj kod]
Historyczne źródła podawały śmiertelność w przedziale 1 na 17 przypadków (5,8%) i 1 na 3 przypadki (33%)[3]. Broszura WHO na temat żółtej febry zaktualizowana w 2001 podaje, że 15% pacjentów wchodzi w "fazę toksyczną" i połowa z nich umiera w ciągu 10–14 dni, a reszta zdrowieje[4].
Szczepienia w Polsce[edytuj | edytuj kod]
W Polsce można się zaszczepić przeciwko żółtej febrze w Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych w pracujących przy nich Poradniach Medycyny Tropikalnej oraz w Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. Szczepienie potwierdzane jest międzynarodową książeczką zdrowia (tzw. żółta książeczka), której posiadanie jest warunkiem wjazdu do części krajów posiadających obowiązek szczepienia[5]. Zarejestrowany w Polsce preparat to żywa, atenuowana szczepionka Stamaril[6].
Przypisy
- ↑ MA. Tolle. Mosquito-borne diseases.. „Curr Probl Pediatr Adolesc Health Care”. 39 (4), s. 97-140, Apr 2009. DOI: 10.1016/j.cppeds.2009.01.001. PMID: 19327647.
- ↑ SIGNAL IDUNA – Lista krajów z wyszczególnieniem gdzie jakie szczepienia są wymagane. [dostęp 2011-03-13].
- ↑ Mauer HB: Mosquito control ends fatal plague of yellow fever. 2006. [dostęp 2007-06-11].
- ↑ WHO Yellow Fever Fact Sheet. [dostęp 2007-02-22].
- ↑ szczepienia przeciw żółtej febrze.
- ↑ opis preparatu.
