ประเทศซามัว
| รัฐเอกราชซามัว
Independent State of Samoa (อังกฤษ)
Malo Sa'oloto Tuto'atasi o Samoa (ซามัว) |
||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
| คำขวัญ: Faavae i le Atua Samoa (ซามัวสถาปนาด้วยพระเจ้า) |
||||||
| เพลงชาติ: The Banner of Freedom |
||||||
 |
||||||
| เมืองหลวง (และเมืองใหญ่สุด) |
อาปีอา 13°35′S 172°20′W / 13.583°S 172.333°W |
|||||
| ภาษาราชการ | ภาษาซามัวและภาษาอังกฤษ | |||||
| การปกครอง | ประชาธิปไตยระบบรัฐสภา | |||||
| - | ประธานาธิบดี | ตูปูอาตามาเซเซตูปูโอลา ตูฟูงา เอฟิ | ||||
| - | นายกรัฐมนตรี | ตูอิลาเอปา อาอิโอโน ไซเลเล มาลิเอเลงาโออิ | ||||
| เอกราช | ||||||
| - | จาก นิวซีแลนด์ | 1 มกราคม พ.ศ. 2505 | ||||
| พื้นที่ | ||||||
| - | รวม | 2,944 ตร.กม. (165) 1,137 ตร.ไมล์ |
||||
| - | แหล่งน้ำ (%) | 0.3 | ||||
| ประชากร | ||||||
| - | 2547 (ประเมิน) | 177,714 (174) | ||||
| - | ความหนาแน่น | 60 คน/ตร.กม. 155.4 คน/ตร.ไมล์ |
||||
| จีดีพี (อำนาจซื้อ) | 2545 (ประมาณ) | |||||
| - | รวม | 1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (193) | ||||
| - | ต่อหัว | 6,344 ดอลลาร์สหรัฐ (94) | ||||
| HDI (2545) | 0.776 (ปานกลาง) (74) | |||||
| สกุลเงิน | ตาลา (WST) |
|||||
| เขตเวลา | (UTC+13) | |||||
| - | (DST) | +14 (UTC) | ||||
| ระบบจราจร | ซ้ายมือ | |||||
| โดเมนบนสุด | .ws | |||||
| รหัสโทรศัพท์ | 685 | |||||
รัฐเอกราชซามัว (ซามัว: Malo Sa‘oloto Tuto'atasi o Sāmoa; อังกฤษ: Independent State of Samoa) หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า ซามัว (ซามัว: Sāmoa; อังกฤษ: Samoa) เป็นประเทศที่ประกอบด้วยหมู่เกาะอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตอนใต้ ชื่อในอดีตคือ เยอรมันซามัว ระหว่างปี พ.ศ. 2443 ถึง พ.ศ. 2457 และ ซามัวตะวันตก ระหว่างปี พ.ศ. 2457 ถึง พ.ศ. 2540
เนื้อหา
ประวัติศาสตร์[แก้]
ซามัวเป็นดินแดนที่เป็นที่ตั้งหนึ่งในจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่ของชาวโพลินีเซีย สามารถขยายอาณาเขตยึดประเทศเพื่อนบ้านข้างเคียงได้ จนกระทั่งมีการเข้ามาของชาวยุโรปทำให้ประชากรส่วนใหญ่เปลี่ยนมานับถือศาสนาคริสต์ จนกระทั่ง จักรวรรดิตูอิตองกา ได้เข้ามายึดดินแดน ส่งผลให้ซามัวกลายเป็นเมืองขึ้นของตองกา ในระยะต่อมาอีก 500 ปี ซามัวได้ประกาศเอกราชและปกครองตนเองเรื่อยมา ต่อมาประเทศอังกฤษได้ยึดซามัว ในเวลาต่อมาเกิดข้อพิพาทระหว่างสหรัฐ เยอรมันและอังกฤษ ยังผลให้ประเทศเยอรมนีได้ครอบครองส่วนที่เป็นประเทศซามัวในปัจจุบัน ส่วนสหรัฐอเมริกาได้ครอบครองส่วนที่เป็นอเมริกันซามัวในปัจจุบัน สำหรับประเทศอังกฤษก็ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียในซามัวอีกแล้ว ในระยะต่อมาในสงครามโลกครั้งที่ 2 ซามัวถูกโอนให้มาขึ้นกับประเทศนิวซีแลนด์ จนประกาศเอกราชในปี พ.ศ. 2505 นับเป็นประเทศแรกในแปซิฟิกใต้ที่ได้รับเอกราช
การเมือง[แก้]
ระบบรัฐสภา สภาเดี่ยว ประกอบด้วยสมาชิก 49 คน โดย 47 คน มาจากการเลือกตั้ง และผู้แทน 2 คนที่ได้รับการแต่งตั้งจากเผ่ามาไต (Matai) วาระดำรงตำแหน่ง 5 ปี เดิมประมุขรัฐมาจากการสืบตระกูลและดำรงตำแหน่งประมุขตลอดชีพ แต่ภายหลังจากที่พระประมุข มาลีเอตัว ตานุมาฟิลิที่ 2 ประมุขรัฐที่ได้รับการแต่งตั้งเมื่อปี พ.ศ. 2505 (ค.ศ. 1962) ได้สิ้นพระชนม์ลงเมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2550 ด้วยพระชันษา 94 พรรษา โดยไม่มีรัชทายาทสืบราชบัลลังก์ทำให้ซามัวไม่มีกษัตริย์อีกต่อไป และเริ่มใช้ระบบประธานาธิบดีมีวาระการดำรงตำแหน่ง 5 ปีแทน ซามัวเป็นประเทศที่มีเสถียรภาพทางการเมืองมากที่สุดในแปซิฟิกใต้
การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]
ซามัวแบ่งการปกครองเป็น 11 เขตคือ:
- อาอานา (A'ana)
- ไอกาอิเลไต (Aiga-i-le-Tai)
- อาตูอา (Atua)
- ฟาอะซาเลเลอากา (Fa'asaleleaga)
- กากาเอเมากา (Gaga'emauga)
- กาไกโฟเมากา (Gagaifomauga)
- ปาเลาลี (Palauli)
- ซาตูปาอิเตอา (Satupa'itea)
- ตัวมาซากา (Tuamasaga)
- วาอาโอโฟโนตี (Va'a-o-Fonoti)
- ไวซิกาโน (Vaisigano)
ภูมิศาสตร์[แก้]
ซามัวตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของอเมริกันซามัว ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของตองกาและฟิจิ มีป่าไม้ค่อนข้างหนาแน่น ประชากรส่วนใหญ่มีเชื้อสายโพลินีเชีย และบางส่วนเป็นเยอรมันและจีน ชาวซามัวจำนวนมากอพยพไปตั้งถิ่นฐานในต่างประเทศ โดยคาดว่ามีชาวซามัวในนิวซีแลนด์ประมาณ 120,000 คน และในออสเตรเลียประมาณ 40,000 คน
| ข้อมูลภูมิอากาศของประเทศซามัว | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 30 (86) |
30 (86) |
30 (86) |
30 (86) |
30 (86) |
29 (84) |
29 (84) |
29 (84) |
29 (84) |
30 (86) |
30 (86) |
30 (86) |
30 (86) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 24 (75) |
24 (75) |
24 (75) |
24 (75) |
24 (75) |
24 (75) |
23 (73) |
23 (73) |
23 (73) |
24 (75) |
24 (75) |
24 (75) |
24 (75) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 419 (16.5) |
322 (12.68) |
332 (13.07) |
261 (10.28) |
205 (8.07) |
165 (6.5) |
133 (5.24) |
155 (6.1) |
180 (7.09) |
257 (10.12) |
270 (10.63) |
372 (14.65) |
3,071 (120.91) |
| แหล่งที่มา: www.weather2travel.com [1] | |||||||||||||
เศรษฐกิจ[แก้]
ซามัวเป็นหนึ่งในประเทศมีการพัฒนาทางเศรษฐกิจเร็วที่สุดในแปซิฟิก โดยมีการท่องเที่ยวและการประมงเป็นปัจจัยสำคัญ อย่างไรก็ตาม ชาวซามัวส่วนใหญ่ยังคงประกอบอาชีพเกษตรกรรมเพื่อการยังชีพ พืชที่สำคัญคือ มะพร้าว สาเก กล้วย โกโก้ และเผือก ทั้งนี้ ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา ภาคประมงของซามัวเติบโตอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นสินค้าที่สร้างรายได้สูงสุดให้กับประเทศ นอกจากนี้ ซามัวยังมีรายได้จากแรงงานที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศ โดยเฉพาะจากนิวซีแลนด์ อเมริกันซามัว ออสเตรเลีย และสหรัฐอเมริกา
ซามัวมีนโยบายดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศมาตั้งแต่ปี 2535 (ค.ศ. 1992) แต่ยังไม่ประสบความสำเร็จมากนัก รัฐบาลมีนโยบายการปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจ การแปรรูปรัฐวิสาหกิจ และการพัฒนา organic farming เพื่อส่งออกไปยังออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ นอกจากนี้ อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวซามัวเริ่มเติบโต รวมทั้งบริษัท Partridge Pacific Investment Group ตัดสินใจลงทุนด้านการค้าปลีกขนาดใหญ่ในซามัวและฟิจิ จึงคาดว่าเศรษฐกิจในปี 2549-50 จะเติบโตในระดับที่น่าพอใจ
ปัจจุบันมีบริษัทญี่ปุ่นชื่อ Yazaki ซึ่งผลิต wire harness ที่ใช้ในรถยนต์เพื่อส่งออกไปยังออสเตรเลีย เป็นบริษัทต่างชาติที่เข้ามาลงทุนและเป็นแหล่งจ้างงานใหญ่ที่สุด สำหรับอุตสาหกรรมอื่นๆ มีขนาดเล็กและผลิตสินค้าเพื่อทดแทนการนำเข้าเท่านั้น เป็นที่คาดกันว่า ซามัวจะถูกถอดถอนจากรายชื่อกลุ่มประเทศที่มีการพัฒนาน้อยที่สุด (Least Developed Countries) ในปี 2549 (ค.ศ. 2006) ซึ่งจะช่วยให้ซามัวสามารถดึงดูดการลงทุนจากต่างชาติได้มากกว่าที่เป็นอยู่
จำนวนนักท่องเที่ยวปี 2549 สูงขึ้นจากปี 2548 ร้อยละ 26 คิดเป็นรายได้กว่า 4.7 ล้านดอลาร์สหรัฐ นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มาจากอเมริกันซามัว และมีแนวโน้มว่าจะมีนักท่องเที่ยวจากจีนเพิ่มขึ้น จากความร่วมมือระหว่างจีนและซามัว อย่างไรก็ตาม ปัญหาสังคมของซามัวทวีความรุนแรงขึ้น เช่น การก่ออาชญากรรมของเยาวชน ปัญหายาเสพติด ซึ่งมีสาเหตุส่วนใหญ่มาจากอัตราการว่างงานที่สูงขึ้น ชาวซามัวมีอัตราการอพยพย้ายถิ่นฐานไปยังนิวซีแลนด์ ออสเตรเลียและสหรัฐฯ สูงขึ้นเป็นลำดับ
ประชากร[แก้]
ประชากรในซามัวนั้นประกอบด้วยชาวซามัวร้อยละ 92.6 (โพลินีเซียน) ยูโรนีเซียน (ยุโรป-โพลินีเซียน) ร้อยละ 7 และชาวยุโรปร้อยละ 0.4
วัฒนธรรม[แก้]
ชาวซามัวมีความยิ่งใหญ่มากในอดีต มีวัฒนธรรมซึ่งโดดเด่นมากในกลุ่มชาติพันธุ์โพลินีเซียน มีทั้งภาษา การเต้นรำและการแต่งกายดั้งเดิม
อ้างอิง[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
| คุณสามารถหาข้อมูลเกี่ยวกับ ประเทศซามัว ได้โดยค้นหาจาก โครงการพี่น้องของวิกิพีเดีย : |
|
|---|---|
 |
หาความหมาย จากวิกิพจนานุกรม |
 |
หนังสือ จากวิกิตำรา |
 |
คำคม จากวิกิคำคม |
 |
ข้อมูลต้นฉบับ จากวิกิซอร์ซ |
 |
ภาพและสื่อ จากคอมมอนส์ |
 |
เนื้อหาข่าว จากวิกิข่าว |
 |
แหล่งเรียนรู้ จากวิกิวิทยาลัย |
- รัฐบาล
- ทั่วไป
- University of Colorado from UCB Libraries GovPubs
- Samoa Tourism Authority
ประเทศซามัว ข้อมูลการท่องเที่ยวจาก วิกิท่องเที่ยว- Key Development Forecasts for Samoa from International Futures
- อื่นๆ
- Samoaworld.com, Online Samoan Dictionary
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
