Świadkowie Jehowy w Pakistanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Świadkowie Jehowy w Pakistanie
Kraj  Pakistan
Liczebność
(2014)
1013
Liczba zborów
(2014)
18
Rozpoczęcie działalności 1905
Mapa lokalizacyjna Pakistanu
Karaczi
Karaczi
Geographylogo.svg
Położenie Biura Krajowego Świadków Jehowy w Pakistanie

Świadkowie Jehowy w Pakistanie – wspólnota religijna Świadków Jehowy w Pakistanie, licząca w 2014 roku 1013 głosicieli, należących do 18 zborów. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2014 roku zebrały się 5857 osób[1]. W Karaczi znajduje się Biuro Krajowe[2]. Działalność koordynuje brytyjskie Biuro Oddziału[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

W 1905 roku, będąc w Baltistanie, Gustavssonowie – misjonarze Skandynawskiego Stowarzyszenia Misyjnego z Chicago, otrzymali od przyjaciela z USA publikacje Towarzystwa Strażnica i wkrótce zaczęli dzielić się nową religią z mieszkańcami tego regionu oraz Shigar. W 1908 roku powrócili do Szwecji. W 1926 indyjskie Biuro Oddziału wysłało kilku głosicieli, do działalności kaznodziejskiej w Pendżabie. Rozpowszechniano publikacje religijne i Biblię w językach: perskim, urdu i angielskim.

Rozwój działalności[edytuj | edytuj kod]

W 1947 roku wysłano do Pakistanu dwóch misjonarzy, absolwentów Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead. W 1949 roku zanotowano liczbę 27 głosicieli w jednym stołecznym zborze.

W 1950 roku było już 37 głosicieli, rok później – 34. 3 stycznia 1952 roku do Karaczi przybyli kolejni misjonarze. W tym też roku miasto to odwiedzili przedstawiciele Towarzystwa Strażnica Nathan Knorr i Milton Henschel, którzy wygłosili kilka przemówień do 364 obecnych na zgromadzeniu w Karaczi. W 1954 roku, kiedy powstał drugi zbór, w kraju działało 70 głosicieli. W 1957 roku w Lahaur odbyło się kolejne zgromadzenie „Życiodajna mądrość” z udziałem 160 osób.

W roku 1961 osiągnięto liczbę 117 głosicieli głównie w Karaczi i Lahaur. W latach 60. XX w. działał tam misjonarz Claude Goodman. W 1961 roku dziesięciu Świadków Jehowy, w tym pięciu misjonarzy, przeniosło się z Karaczi do Afganistanu, aby tam rozkrzewiać wiedzę biblijną. W Pakistanie działały wtedy już trzy zbory – jeden w Lahaur i dwa w Karaczi. W 1962 roku przebywał z wizytą w pakistańskiej stolicy Milton Henschel. W 1963 roku pakistańscy Świadkowie Jehowy uczestniczyli w międzynarodowym kongresie „Wiecznotrwała dobra nowina” w Delhi. W roku 1965 powstał czwarty zbór w Rawalpindi. W 1969 roku zanotowano 151 głosicieli, wielu wyjechało na międzynarodowy kongres „Pokój na ziemi” do Londynu.

W 1971 roku odbył się kongres „Imię Boże” w Lahaur, w którym uczestniczyli również afgańscy współwyznawcy – zanotowano liczbę 173 głosicieli i ponad 500 obecnych na ich zebraniach religijnych. W 1993 roku zanotowano 357 Świadków Jehowy w 7 zborach.

Legalizacja działalności[edytuj | edytuj kod]

W 1997 roku działalność w tym kraju została zalegalizowana, działało wówczas 410 Świadków Jehowy w 9 zborach, a w 1999 roku już 501 w 10 ówczesnych zborach. W 2007 roku osiągnięto liczbę 921 głosicieli. Na uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 3678 osób. W 2008 roku osiągnięto liczbę 1000 głosicieli, w następnym roku liczba ta się utrzymała chociaż wielu głosicieli wyprowadziło się za granicę.

W 2010 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez powódź w tym kraju. Wielu głosicieli wyjechało z Pakistanu, toteż liczba głosicieli wyniosła 967 osób, jednak w 2011 roku ich liczba wzrosła do 1022. W roku 2013 było w 918 głosicieli, a w roku 2014 – 1013.

Przypisy

  1. Rocznik Świadków Jehowy 2015. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2015, s. 180-187.
  2. Watchtower: Biuro Krajowe w Pakistanie (pol.). jw.org. [dostęp 2015-01-06].
  3. Watchtower: Kontakt z lokalnym przedstawicielem (pol.). jw.org.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]