Baker (terytorium USA)
| Baker Island Baker |
|||||
|
|||||
| Status terytorium | terytorium nieinkorporowane | ||||
| Zależne od | Stanów Zjednoczonych | ||||
| Głowa terytorium | prezydent Barack Obama | ||||
| Powierzchnia • całkowita • wody śródlądowe |
1,64 km² 0% |
||||
| Liczba ludności (2007) • całkowita • gęstość zaludnienia |
0 0 osób/km² |
||||
| Jednostka monetarna | dolar amerykański (USD) | ||||
| Rok utworzenia | 1857 | ||||
| Strefa czasowa | UTC -12 | ||||
| Domena internetowa | .um | ||||
 |
|||||
.svg)
Baker (ang. Baker Island) – niezamieszkana wyspa leżąca tuż na północ od równika na Pacyfiku około 3100 kilometrów na południowy zachód od Honolulu, w połowie drogi z Hawajów do Australii. Jest jednym z zamorskich, niezamieszkanych terytoriów Stanów Zjednoczonych, nieoficjalnie zwanych łącznie jako Dalekie Wyspy Mniejsze Stanów Zjednoczonych. Nie jest częścią żadnego ze stanów USA lub innej jednostki terytorialnej tego kraju.
Wyspa stanowi Rezerwat Dzikiej Przyrody Wyspy Baker (Baker Island National Wildlife Refuge) obejmujący całe terytorium wyspy oraz otaczające ją wody o pow. 123,45 km². Rezerwat zarządzany jest przez United States Fish and Wildlife Service (Służbę Połowu i Dzikiej Przyrody Stanów Zjednoczonych).
Pochodzenie nazwy[edytuj | edytuj kod]
Od Michaela Bakera z New Bedford w Massachusetts w USA, który twierdził, że odkrył tę niezamieszkaną wyspę w 1832 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wyspa została objęta w posiadanie przez Stany Zjednoczone w 1857 roku na podstawie tzw. Guano Islands Act z 1856 zezwalająca obywatelom USA na osiedlanie się na wyspach zawierających złoża guana. Następnie od 1886 do 1934 do wyspy zgłaszała roszczenia Wielka Brytania. Do końca XIX wieku działały tu brytyjskie i amerykańskie kompanie wydobywające guano. W roku 1935 podjęto próbę skolonizowania Wyspy Baker, podobnie jak sąsiedniej Howland, lecz przerwał ją wybuch II wojny światowej. Cywile, zamieszkujący jedyną osadę Meyerton, zostali ewakuowani w 1942 roku po ataku Japończyków na USA, a wyspa od tej pory służyła żołnierzom US Army.
Wyspę opuszczono po wojnie. Pozostałości po fazie kolonizacji wyspy zlokalizowane są w jej zachodniej części. Wstęp na wyspę jest możliwy jedynie za zgodą Amerykańskiej Agencji ds. Ryb i Dzikich Zwierząt, najczęściej udzielanej naukowcom.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Powierzchnia wyspy wynosi 1,64 km², a długość wybrzeża – 4,8 km. Panuje klimat równikowy, z niewielkimi opadami, stałym wiatrem i palącym słońcem. Teren jest piaszczysty i nisko położony. Najwyższy, nienazwany punkt wystaje 8 m ponad poziom oceanu.
Na wyspie nie ma żadnych drzew. Porastają ją niewielkie trawy i zarośla. Jest siedliskiem dla ptaków morskich oraz ryb. Nie posiada żadnych naturalnych źródeł słodkiej wody.
Transport[edytuj | edytuj kod]
Na wyspie nie ma żadnego portu. Jedyne miejsce nadające się do lądowania położone jest w zachodniej części wyspy w miejscu dawnej kolonizacji. Z czasów II wojny światowej pochodzi opuszczony pas startowy, obecnie całkowicie zarośnięty i niezdatny do użytku.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|
|||||||||||||||||
|
|||||||||||||
