Palau (land)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
Republic of Palau
Beluu ęr a Belau
Vlag van Palau Zegel van Palau
(Details) (Details)
Palau (land)
Basisgegevens
Officiële landstaal Engels, Palaus
Hoofdstad Ngerulmud
Regeringsvorm Republiek
Staatshoofd Tommy Remengesau
Religie Rooms-katholicisme (49,4%), protestantisme (21,3%), Modekngei (8,7%), zevendedagsadventisten (5,3%)
Oppervlakte 459 km² [1] (-% water)
Inwoners 19.907 (2005)[2]
21.186 (2014)[3] (46,2/km² (2014))
Overige
Volkslied Belau loba klisiich er a kelulul
Munteenheid Amerikaanse dollar (USD)
UTC +9
Nationale feestdag 9 juli
Web | Code | Tel. .pw | PLW | 680
Topografie
Palau (land)
Portaal  Portaalicoon   Landen & Volken

Palau of Belau (Palaus: Belau), voluit de Republiek Palau (Beluu ęr a Belau) is een land in Oceanië. De staat ligt in de Grote Oceaan en maakt deel uit van de regio Micronesië. Palau beslaat het uiterst westelijke deel van de eilandengroep Carolinen; het centrale en oostelijke deel van deze groep wordt ingenomen door het land Micronesia.

Ten westen van Palau liggen de Filipijnen, ten zuiden Indonesië en ten oosten Micronesia. De hoofdstad is Ngerulmud.

Geschiedenis[bewerken]

1rightarrow blue.svg Zie Geschiedenis van Palau voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De eerste bewoners van Palau kwamen vermoedelijk uit Indonesië. Zij vestigden zich rond de 11e eeuw v.Chr. op de eilanden. De Spaanse ontdekkingsreiziger Ruy López de Villalobos ontdekte de eilanden in 1543. Pas in de 18e eeuw werden de eerste pogingen gedaan tot handel met of vestiging op de eilanden, door de Britten. Spanje koloniseerde de eilanden aan het eind van de 19e eeuw, maar verkocht ze aan Duitsland in 1899. Japan veroverde de eilanden aan het begin van de Eerste Wereldoorlog. Na de oorlog kreeg Japan de Palau-eilanden toegewezen als mandaatgebied van de Volkenbond (het Zuid-Pacifisch Mandaatgebied), tot het eind van de Tweede Wereldoorlog. De eilanden kwamen toen onder beheer van de Verenigde Staten, als trustgebied van de Verenigde Naties (het Trustschap van de Pacifische Eilanden). In 1979 stemden de inwoners van Palau tegen een aansluiting bij de Federale Staten van Micronesia en voor eigen onafhankelijkheid. Na een overgangsperiode werd het land onafhankelijk in 1994.

Geografie[bewerken]

Koror-Babeldaob Bridge.

Palau bestaat uit meer dan 340 eilanden, waarvan er minimaal 12 bewoond zijn. De eilanden zijn onder te verdelen in de Palaueilanden in het noorden en de veel kleinere en minder bevolkte Zuidwesteilanden in het zuiden, die respectievelijk veertien en twee van de zestien staten (zie verder) omvatten. De meeste eilanden zijn vulkanisch van oorsprong. Het grootste eiland is Babeldaob in de Palaueilanden, dat 80% van de totale landmassa van Palau vormt. Babeldaob is voornamelijk vulkanisch, maar de andere eilanden bestaan grotendeels uit kalksteen en koraal. Het hoogste punt op Palau is de Mount Ngerchelchuus (242 m) op Babeldaob. Eveneens op dit eiland ligt het grootste meer van Palau, Lake Ngardok. Dit meer is eveneens de grootste zoetwatermassa in heel Micronesië.

Eilanden, riffen en rotsen[bewerken]

Per staat:

Bewoonde eilandengroepen en atollen[bewerken]

Bewoonde eilanden[bewerken]

Onbewoonde eilandengroepen en atollen[bewerken]

Onbewoonde eilanden[bewerken]

Onbewoonde riffen en rotsen[bewerken]

Bestuurlijke indeling[bewerken]

1rightarrow blue.svg Zie Staten van Palau voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het land bestaat uit zestien staten, tot 1984 gemeenten geheten. De hoofdstad is het stadje Ngerulmud in de staat Melekeok, de grootste stad is echter Koror in de gelijknamige staat, dat tot 2006 de hoofdstad was. Op 's lands grootste eiland Babeldaob liggen tien van de zestien staten. De staten zijn van noord naar zuid:

Demografie[bewerken]

Taal[bewerken]

In Palau worden minimaal zeven talen gesproken:

  • Palaus (nationaal), 14.825 sprekers
  • Engels (nationaal), aantal sprekers onbekend
  • Sonsorolees (in Sonsorol), 600 sprekers
  • Tobiaans (in Hatohobei), 22 sprekers
  • Japans (op Angaur), aantal sprekers onbekend
  • Angaur (op Angaur), officieel maar bestaan überhaupt en aantal sprekers onbekend
  • Chinese talen, belangrijke immigrantentalengroep

Buitenlandse betrekkingen[bewerken]

Palau onderhoudt vier ambassades in het buitenland, te weten in Manilla (Filipijnen), Taipei (Taiwan), Tokio (Japan) en Washington D.C. (Verenigde Staten). Daarnaast beschikt de republiek over consulaten-generaal in de Guamese hoofdstad Hagåtña en in de Mariaanse hoofdstad Saipan en over een permanente vertegenwoordiging bij de Verenigde Naties te New York City.

Palau is dus niet op ambassadeniveau vertegenwoordigd in het Nederlandse taalgebied. Wel zijn er ereconsulaten in het Antwerpse Brasschaat voor België en in het Noord-Hollandse Heiloo voor Nederland.

Economie[bewerken]

Palau leeft vooral van het toerisme, vis (vooral tonijn), landbouw (met name cassave, kokosnoten en zoete aardappelen), schelpen, hout, parels, bouw, kledingstukken en gewaden.

Vervoer[bewerken]

Alle drie de luchthavens van Palau worden gebruikt voor commerciële regulaire lijnvluchten, één daarvan, de Internationale Luchthaven Roman Tmetuchl in de staat Airai op Babeldaob (maar nabij Koror) is ook internationaal, en is verbonden met de Filipijnen, Guam, Japan, Micronesia en Zuid-Korea — deze verbindingen worden verzorgd door de Guamese maatschappij Continental Micronesia, een dochter van het Amerikaanse Continental Airlines. Daarnaast zijn er ook chartervluchten vanuit Taiwan.

Binnenlandse vluchten zijn er vanuit Koror naar Peleliu en Angaur (via Peleliu) en worden verzorgd door Belau Air, de enige Palause luchtvaartmaatschappij.

Sport[bewerken]

In 2008 nam Palau voor de derde maal deel aan de Olympische Zomerspelen in Peking. Het land won nog nooit medailles.

Externe links[bewerken]