Romeinse Curie
De Romeinse Curie (Latijn: Curia Romana) is het bestuursapparaat van de paus en wordt gevormd door de organen van de Heilige Stoel die de paus bijstaan in het vervullen van zijn taken als hoofd van de Rooms-katholieke Kerk.
Het woord curie is afgeleid van het Latijnse curia, dat verwijst naar de plaats waar in de klassieke oudheid de Romeinse senaat vergaderde. Later werd de term gebruikt om het paleis van de vorst aan te duiden en stilaan ook voor het ‘vorstelijke huis’, de hofhouding die de vorst bijstond in zijn bestuurstaak.
De term curie wordt ook wel gebruikt voor de bestuursorganen van een bisdom. In dat geval gaat het om een diocesane curie.
Inhoud
- 1 Samenstelling van de Romeinse Curie
- 2 Geschiedenis
- 3 Externe links
Samenstelling van de Romeinse Curie[bewerken]
De Romeinse Curie bestaat uit de volgende organen en instellingen (dicasteries genoemd). Het Staatssecretariaat staat aan het hoofd.
Staatssecretariaat[bewerken]
| Secretariaat | Secretaris |
|---|---|
| Staatssecretariaat van de Heilige Stoel |  Pietro Parolin |
| 1e afdeling: Secretariaat voor Algemene Zaken van de Heilige Stoel |  Giovanni Angelo Becciu |
| 2e afdeling: Secretariaat voor de Relaties met Staten | Paul Gallagher |
Congregaties[bewerken]
Pauselijke Raden[bewerken]
Pauselijke Commissies[bewerken]
Pauselijke Academies[bewerken]
Rechtbanken[bewerken]
| Rechtbank | Voorzitter |
|---|---|
| Apostolische Penitentiarie | Mauro Piacenza |
| Hoogste Rechtbank van de Apostolische Signatuur |  Dominique Mamberti |
| Sacra Rota Romana | Antoni Stankiewicz |
Pauselijke aartsbasilieken[bewerken]
Pauselijke universiteiten in Rome[bewerken]
Opgenomen zin de Katholieke universiteiten in de stad Rome die onder jurisdictie van de Heilige Stoel staan.
Overige instellingen en bureaus[bewerken]
Direct verband houdend met de paus, of met pauselijke vieringen[bewerken]
Financiële instellingen[bewerken]
Communicatie[bewerken]
Orde en veiligheid[bewerken]
| Instelling | Commandant |
|---|---|
| Gendarmerie van Vaticaanstad | Domenico Giani |
| Zwitserse Garde | Daniel Rolf Anrig |
Overige[bewerken]
Bisschoppensynodes[bewerken]
Bisschoppensynodes sinds het Tweede Vaticaans Concilie.
Geschiedenis[bewerken]
In de middeleeuwen was er een strijd tussen de macht van de concilies (conciliarisme) en de hofhouding van de paus: de curie.
Hoewel paus Martinus V (1417-1431) door het Concilie van Konstanz gekozen werd om uit de strijd tussen drie pausen te geraken, nam hij geen enkele bevoegdheid uit handen van de curie. Ook paus Eugenius IV ontbond ijlings het Concilie van Bazel toen dat te veel weerstand bood.
Met het Motu proprio Integrae Servandae van 7 december 1965 gaf paus Paulus VI nieuwe statuten aan het Heilig Officie, dat sindsdien Congregatie voor de Geloofsleer heet. De apostolische constitutie Regimini Ecclesiae Universae van deze paus van 15 augustus 1967 bevatte een algehele reorganisatie van de curie en wordt gezien als de grondwet van de Heilige Stoel. Het aantal congregaties werd beperkt tot tien en vele veranderden van naam. Er kwamen raden en secretariaten bij en ook de bevoegdheid van het staatssecretariaat wijzigde sterk.
Met de Apostolische Constitutie Pastor Bonus van 28 juni 1988 voerde paus Johannes Paulus II een nieuwe hervorming van de curie door, die tegemoet kwam aan de nieuwe noden van een sterk geïnternationaliseerde Kerk.
Externe links[bewerken]
- (nl) Organisatie van de curie - Overzicht van de diverse onderdelen van de Curie - RKDocumenten.nl
- (en) Pagina over de Curie - Catholic Hierarchy.com
- (la) Integrae Servandae
- (it) Integrae Servandae
Bronnen, noten en/of referenties
|
