آندره ساخاروف

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
آندره ساخاروف
1991 CPA 6322.jpg
متولد ۲۱ مه ۱۹۲۱
مسکو
مرگ ۱۴ دسامبر ۱۹۸۹ میلادی (۶۸ سال)
مسکو
بر اثر حمله قلبی
ملیت  اتحاد جماهیر شوروی
تبار روس
رشته فعالیت فیزیک اتمی
دلیل شهرت فیزیکدان اتمی، فعال حقوق بشری
جوایز جایزه صلح نوبل سال ۱۹۷۵
جایزه استالین, جایزه لنین

آندره دیمیترویچ ساخاروف (به روسی: Андрей Дмитриевич Сахаров) فیزیکدان هسته‌ای[۱] شوروی که پدر بمب هسته‌ای این کشور لقب گرفته‌است.

او در ۲۱ ماه مه ۱۹۲۱ در شهر مسکو بدنیا آمد. دوران کودکی او با دوران استقرار رژیم کمونیستی همزمان بود. او دوران تحصیلی سختی را نظر اقتصاد گذارند، اما توانست قبل از پایان تحصیل در استخراج فلزات صنایع دفاعی در یک کارخانه مهمات سازی شغلی بیابد.

او به تئوری‌های فیزیک علاقه داشت و سر انجام در همین رشته هم فارغ‌التحصیل شد. پس از بمباران اتمی هیروشیما توسط آمریکا، هیاتی از طرف دولت روسیه موظف به مطالعه در این زمینه شدند. این تحقیقات با ابتکارات ساخاروف منجر به اختراع اولین بمب هیدروژنی در سال ۱۹۵۲ گردید.

تمبر یادبود آندره ساخاروف - انتشار در سال ۱۹۹۹ - کومی

او زمانی که به امکان کاربرد و قدرت تخریب بمب‌های هیدروژنی پی برد به مخالفت برخاست و به یک مخالف تبدیل شد. این مخالفت تا آخر عمر با وی همراه بود. او به خاطر فعالیت‌هایش برنده جایزه صلح نوبل در سال ۱۹۷۵ شد[۲].

ساخاروف در سال ۱۹۶۷ نامه‌ای سرگشاده به برژنف رهبر وقت شوروی نوشت و در آن به افزایش زندانیان سیاسی و نقض حقوق بشر اعتراض کرد.

او به خاطر اعترضات خود به شهر گورکی در ۴۰۰ کیلومتری مسکو تبعید شد، و پس از ۱۰ سال در ۲۱ دسامبر ۱۹۸۶ از زندان آزاد شد.

آزادی وی را شخص گورباچف با تلفن به وی اعلام کرد[۳].

او عاقبت در ۱۴ دسامبر ۱۹۸۹ در سن ۶۸ سالگی بر اثر حمله قلبی در گذشت . ساخاروف به عنوان قهرمان دموکراسی و حقوق بشر در شوروی شناخته می‌شود.

جایزه نوبل[ویرایش]

ساخاروف در سال ۱۹۷۵ جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.

کتاب[ویرایش]

او بعدها کتابی در مورد زندگی خود نوشت و در آن به بررسی وضع زندگی خود در روسیه و اکتشافات خود در مورد بمب‌های هسته‌ای پرداخت[۴].

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]