Henk Romijn Meijer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken

Henk Romijn Meijer, pseudoniem van Henk Meijer (Zwolle, 9 augustus 1929 - Souillac (Frankrijk), 23 februari 2008) was een Nederlandse taalkundige en schrijver. Ook schreef hij gedichten en essays en deed hij vertaalwerk. Zijn literaire werk kenmerkt zich door een pessimistische inslag gecombineerd met wat humor. Alhoewel hij van literaire critici veel waardering kreeg, is hij bij het grote publiek niet erg bekend. Als taalkundige in de Engelse taal en letterkunde was hij universitair en publicitair werkzaam.

Levensloop[bewerken]

Aan de Universiteit van Amsterdam studeerde hij Engels. In 1956 trouwde hij met Elizabeth Mollison, een uit Australië afkomstige germaniste. In datzelfde jaar maakte hij ook zijn debuut met Consternatie dat in 1954 bekroond was met de Reina Prinsen Geerligsprijs. Uit die tijd stamt ook zijn pseudoniem. Gerard van het Reve, destijds redacteur van Tirade, vond de naam van Henk Meijer te kaal. "Hoe heet je moeder?", vroeg Reve. "Romijn", antwoordde Henk. Zo werd het dus Henk Romijn Meijer.

Naast zijn schrijverschap ontplooide Romijn Meijer tal van andere activiteiten. Zo doceerde hij eerst Frans in Australië, keerde terug naar Nederland en werkte van 1959 tot 1987 bij het Engels Seminarium aan de Universiteit van Amsterdam, meestentijds als wetenschappelijk hoofdmedewerker Engelse en Amerikaanse literatuur, slechts onderbroken van 1963 tot 1964 toen hij studeerde in de Verenigde Staten en van 1979 tot 1981 toen hij lesgaf aan de Universiteit van Minnesota. Op zijn vakgebied schreef hij een groot aantal artikelen.

Verder was hij als redacteur verbonden aan Literair Paspoort (1978-1982) en aan Maatstaf (vanaf 1982), alsook gastredacteur van Propria Cures (1983-1984). In 2004 ontving hij de Max Pam Award voor zijn bundel Alle verhalen tot nu toe.

Romijn Meijer mocht ook graag viool spelen en jammen met bekende jazzmusici als Johnny Engels, Frits Müller, Wim Overgaauw en Willem van Manen. Tevens was hij een kenner van realistische schilderkunst.

In 2005 verhuisde hij met zijn echtgenote naar de Dordogne, waar zij al in het begin van de jaren zestig een huis hadden gekocht. Daar overleed Henk Romijn Meijer na reeds enige tijd ernstig ziek te zijn geweest op 78-jarige leeftijd.[1]

Persoonlijk[bewerken]

De schrijver Aart Romijn was een broer van zijn moeder.

Bibliografie[bewerken]

  • 1956: Consternatie (verhalen)
  • 1960: Het kwartet (roman)
  • 1963: Onder schoolkinderen (verhalen)
  • 1965: Duivels oorkussen (verhalen)
  • 1967: Naakt twaalfuurtje (kritieken)
  • 1969: Lieve zuster Ursula (roman)
  • 1974: Bang weer (verhalen)
  • 1975: Tweede druk (verhalen)
  • 1976: Bon voyage, Napoléon (verhalen)
  • 1978: De stalmeesters, of Geheimhouding verzekerd (roman)
  • 1978: Misverstane huurders (kritieken)
  • 1979: Uptown downbeat (novelle)
  • 1980: Stampende mussen (verhalen)
  • 1983: Mijn naam is Garrigue (roman)
  • 1985: Toen Reve nog Van het Reve was (herinneringen)
  • 1986: Resten van jou (poëzie)
  • 1986: Een blauwe golf aan de kust (jazzherinneringen)
  • 1988: Een krans rozen en een zakdoek (verhalen, impressies en portretten)
  • 1989: De Amerikaantjes (novelle)
  • 1990: De prijs per vel (verhalen)
  • 1991: Hartstocht (verhalen)
  • 1996: Vanuit mijn raam gezien (met foto's van Elizabeth Mollison)
  • 1997: En maak het vooral niet te lang (met Gerben Wynia)
  • 2000: Recepten uit een oud archief (met Teunn)
  • 2001: Oprechter trouw (roman)
  • 2002: Rear Windows and Other Stories (verhalen, in het Engels vertaald)
  • 2003: Op oude voet (verhalen)
  • 2004: Alle verhalen tot nu toe
  • 2005: The Memory Game (een Engelstalig libretto)
  • 2007: Verhoudingen (roman)

Externe links[bewerken]

Referenties[bewerken]

  1. Schrijver Henk Romijn Meijer overleden. AD.nl (25 februari 2008) Geraadpleegd op 23 juli 2015