ประเทศลิเบีย
สาธารณรัฐแห่งรัฐลิเบีย
ليبيا (อาหรับ)
|
||||||
---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
เพลงชาติ: ลิเบีย ลิเบีย ลิเบีย |
||||||
เมืองหลวง | โตบรูค (โดยพฤตินัย) ตริโปลี (โดยนิตินัย) 32°54′N 13°11′E / 32.900°N 13.183°E |
|||||
เมืองใหญ่สุด | ตริโปลี | |||||
ภาษาราชการ | ภาษาอาหรับ | |||||
การปกครอง | สาธารณรัฐแบบรัฐเดี่ยว | |||||
- | ประธานาธิบดี | อะกิละ ซาลาห์ อิสซา (โตบรูค) นูรี อะบูซาเมน (ตริโปลี) |
||||
- | นายกรัฐมนตรี | อับดุลเลาะห์ อัล-ทานี (โตบรูค) โอมาร์ อัล-ฮาซี (ตริโปลี) |
||||
ได้รับเอกราช | ||||||
- | จากอิตาลี | 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2490 | ||||
- | ราชอาณาจักรลิเบีย | 24 ธันวาคม พ.ศ. 2494 | ||||
- | เปลี่ยนแปลงสู่ระบอบสาธารณรัฐ | 1 กันยายน พ.ศ. 2512 | ||||
- | สิ้นสุดสงครามกลางเมืองลิเบีย | 23 ตุลาคม พ.ศ. 2554 | ||||
พื้นที่ | ||||||
- | รวม | 1,759,540 ตร.กม. (17) 102,703 ตร.ไมล์ |
||||
- | แหล่งน้ำ (%) | น้อยมาก | ||||
ประชากร | ||||||
- | 2553 (ประเมิน) | 6,420,000[1] (105) | ||||
- | 2549 (สำมะโน) | 5,670,688 | ||||
- | ความหนาแน่น | 3.6 คน/ตร.กม. (218) 9.4 คน/ตร.ไมล์ |
||||
จีดีพี (อำนาจซื้อ) | 2553 (ประมาณ) | |||||
- | รวม | 96.138 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[2] (68) | ||||
- | ต่อหัว | 14,884 ดอลลาร์สหรัฐ[2] (56) | ||||
จีดีพี (ราคาตลาด) | 2553 (ประมาณ) | |||||
- | รวม | 76.557 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[2] (64) | ||||
- | ต่อหัว | 11,852 ดอลลาร์สหรัฐ[2] (48) | ||||
HDI (2553) | 0.755[3] (สูง) (53) | |||||
สกุลเงิน | ดีนาร์ลิเบีย (LYD ) |
|||||
เขตเวลา | EET (UTC+2) | |||||
โดเมนบนสุด | .ly | |||||
รหัสโทรศัพท์ | 218 | |||||
1 | รวมชาวต่างชาติ 350,000 คน (Libyan 2006 census, accessed September 15, 2006;[4]) |
ลิเบีย (อาหรับ: ليبيا) เป็นประเทศในแอฟริกาเหนือ มีชายฝั่งบนทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ตั้งอยู่ระหว่างประเทศอียิปต์ไปทางตะวันออก ประเทศซูดานไปทางตะวันออกเฉียงใต้ ประเทศชาดและประเทศไนเจอร์ไปทางใต้ และประเทศแอลจีเรียและตูนิเซียไปทางตะวันตก มีเมืองหลวงชื่อตริโปลี
ประเทศลิเบียมีพื้นที่เกือบ 1,800,000 ตารางกิโลเมตร นับเป็นประเทศที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเป็นอันดับ 4 ในทวีปแอฟริกา และประเทศที่ใหญ่ที่สุดในโลกอันดับที่ 17[5] เมืองหลวง กรุงตริโปลี มีชาวลิเบียอาศัยอยู่ 1.7 ล้านคน จากทั้งประเทศ 6.4 ล้านคน ตามข้อมูลเมื่อปี พ.ศ. 2552 ลิเบียมีดัชนีการพัฒนามนุษย์ (HDI) สูงที่สุดในแอฟริกา และมีผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (อำนาจซื้อ) สูงสุดเป็นอันดับ 4 ในแอฟริกา ซึ่งเป็นผลมาจากปริมาณปิโตรเลียมสำรองขนาดใหญ่และจำนวนประชากรที่ค่อนข้างน้อย[6][7] ลิเบียเป็นหนึ่งในสิบประเทศผลิตน้ำมันที่ร่ำรวยที่สุดในโลก
หลังจากที่ได้รับเอกราชเป็นราชอาณาจักรลิเบียใน พ.ศ. 2494 นับตั้งแต่ พ.ศ. 2512 เป็นต้นมา ลิเบียอยู่ภายใต้การปกครองของมูอัมมาร์ อัล-กัดดาฟี ผู้ซึ่งก้าวขึ้นสู่อำนาจจากการรัฐประหาร กลางเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554 มีการประท้วงและการเดินขบวนครั้งใหญ่ทั่วประเทศต่อต้านรัฐบาลกัดดาฟี เมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ฝ่ายกบฏสามารถควบคุมหัวเมืองและนครชายฝั่งได้หลายแห่ง[8][9][10] โดยที่ฝ่ายที่สนับสนุนกัดดาฟียังคงควบคุมเมืองชายฝั่งบ้านเกิดของกัดดาฟี เซิร์ทและเมืองบานีวาลิคทางตอนใต้ของกรุงตริโปลี[11] วันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2554 กองกำลังฝ่ายกบฏเข้ายึดครองกรุงตริโปลีได้อย่างเบ็ดเสร็จ และสามารถขับไล่กัดดาฟีกับผู้สนับสนุนจนต้องถอยร่นออกไปยังที่มั่นแห่งสุดท้ายคือเมืองเซิร์ท สงครามกลางเมืองระหว่างสองฝ่ายดำเนินมาถึงวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2554 ที่เมืองเซิร์ท ขบวนรถของกัดดาฟีและผู้ติดตามถูกโจมตีด้วยขีปนาวุธของนาโต้ระหว่างการหลบหนี ผู้ติดตามถูกสังหารระหว่างการสู้รบ ขณะที่กัดดาฟีในสภาพบาดเจ็บสาหัสถูกควบคุมตัวและเสียชีวิตในเวลาต่อมา ส่วนมูตัสซิมบุตรชายของกัดดาฟีและอาบู บาค์ร ยูนิส อดีตรัฐมนตรีกลาโหม ก็ถูกสังหารเสียชีวิตในวันเดียวกัน
แม้รัฐบาลกัดดาฟีจะถูกโค่นล้มไป แต่ลิเบียก็ยังคงประสบปัญหาความขัดแย้ง หลังการเลือกตั้งในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2557 ลิเบียก็แตกออกเป็นสองฝ่าย[12] โดยฝ่าย New General National Congress มีศูนย์กลางอยู่ที่ตริโปลี ส่วนฝ่าย Council of Deputies ซึ่งเป็นรัฐบาลที่สหประชาชาติยอมรับ[13] มีฐานอยู่ที่โตบรูค ทั้งสองฝ่ายรวมทั้งฝ่ายรัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์[14] ต่างก็สู้กันในสงครามกลางเมืองครั้งใหม่[15][16]
ชื่อ[แก้]
ในกรีกโบราณ ชื่อ "ลิเบีย" ใช้ในความหมายที่กว้างขวางกว่า คือ แอฟริกาเหนือทั้งหมดที่อยู่ทางตะวันตกของอียิปต์ และในบางกรณีก็ใช้อ้างถึงแอฟริกาทั้งทวีป 3 ส่วนของประเทศนี้ตามประเพณีคือตริโปลิเตเนีย (Tripolitania) เฟซซัน (Fezzan) และไซเรไนกา (Cyrenaica) ในวรรณคดีกรีก ไดโดอาศัยอยู่ในลิเบีย
เขตการปกครอง[แก้]
ภาษาอาหรับ | ปริวรรต | ประชากร (2549)[17] | พื้นที่(km2) | หมายเลข (บนแผนที่) |
---|---|---|---|---|
البطنان | อัล บุตนัน | 159,536 | 83,860 | 1 |
درنة | ดาร์นะห์ | 163,351 | 19,630 | 2 |
الجبل الاخضر | อัล ยาบัล อัลอักดัร | 206,180 | 7,800 | 3 |
المرج | อัล มาร์ย | 185,848 | 10,000 | 4 |
بنغازي | เบงกาซี | 670,797 | 43,535 | 5 |
الواحات | อัล วาฮัต | 177,047 | 6 | |
الكفرة | อัล คูฟระห์ | 50,104 | 483,510 | 7 |
سرت | ซิร์ต/ซุร์ต | 141,378 | 77,660 | 8 |
مرزق | มูรซัก | 78,621 | 349,790 | 22 |
سبها | ซาบา | 134,162 | 15,330 | 19 |
وادي الحياة | วาดี อัลฮายา | 76,858 | 31,890 | 20 |
مصراتة | มิสซาตะห์ | 550,938 | 9 | |
المرقب | อัลมูร์คุบ | 432,202 | 10 | |
طرابلس | ตาราบูลุส | 1,065,405 | 11 | |
الجفارة | อัล ฟารา | 453,198 | 1,940 | 12 |
الزاوية | อัล ซาวิยะห์ | 290,993 | 2,890 | 13 |
النقاط الخمس | อัน นูกวัต อัล คาม | 287,662 | 5,250 | 14 |
الجبل الغربي | อัล ยาบัล อัล คัรบี | 304,159 | 15 | |
نالوت | นาลุต | 93,224 | 16 | |
غات | ฆัต | 23,518 | 72,700 | 21 |
الجفرة | อัล ยูฟระห์ | 52,342 | 117,410 | 17 |
وادي الشاطئ | วาดี อัล ซาตี | 78,532 | 97,160 | 18 |
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Department of Economic and Social Affairs Population Division (2009). World Population Prospects, Table A.1 (PDF). 2008 revision. United Nations. สืบค้นเมื่อ 2009-03-12.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 "Libya". International Monetary Fund. สืบค้นเมื่อ 2010-04-21.
- ↑ "Human Development Report 2010". United Nations. 2010. สืบค้นเมื่อ 5 November 2010.
- ↑ "View". redOrbit. สืบค้นเมื่อ 2010-05-02.
- ↑ U.N. Demographic Yearbook, (2003), "Demographic Yearbook (3) Pop., Rate of Pop. Increase, Surface Area & Density", United Nations Statistics Division. Retrieved July 15, 2006.
- ↑ Annual Statistical Bulletin, (2004), "World proven crude oil reserves by country, 1980–2004", O.P.E.C.. Retrieved July 20, 2006.
- ↑ World Economic Outlook Database, (April, 2006), "Report for Selected Countries and Subjects", International Monetary Fund. Retrieved July 15, 2006.
- ↑ "Gaddafi defiant as state teeters - Africa". Al Jazeera English. สืบค้นเมื่อ 2011-02-23.
- ↑ "BBC News - Middle East and North Africa unrest". Bbc.co.uk. สืบค้นเมื่อ 2011-02-23.
- ↑ "Libyan minister quits, diplomat claims genocide". Sify.com. สืบค้นเมื่อ 2011-02-23.
- ↑ "Long Bread Lines and Open Revolt in Libya’s Capital". NYtimes.com. 2011-02-26. สืบค้นเมื่อ 2011-02-26.
- ↑ Why elections won’t save Libya -- Al Jazeera America
- ↑ Libya government in Tobruk votes to return to UN talks
- ↑ ISIS in Libya: Civil war provides 'space' for radical jihadists
- ↑ Civil war surges in Libya after legislative elections
- ↑ Is civil war likely? -- The Economist
- ↑ Libyan General Information Authority. Retrieved 22 July 2009.
|
|
|
|