Fleetwood Mac
| Fleetwood Mac | ||||
 |
||||
| Live 3 maart 2009, St. Paul. v.l.n.r.:John McVie, Stevie Nicks, Lindsey Buckingham & Mick Fleetwood |
||||
| Achtergrondinformatie | ||||
| Jaren actief | 1967 - 1995, 1997 - heden | |||
| Oorsprong | Londen, Groot-Brittannië | |||
| Genre(s) | Poprock, Bluesrock | |||
| Label(s) | Blue Horizon, Reprise, Warner Bros., Sire, CBS Europe, Epic, Sanctuary | |||
| Bezetting | ||||
| Huidige leden | John McVie, Mick Fleetwood, Stevie Nicks, Lindsey Buckingham, Christine McVie | |||
| Ex-leden | Peter Green, Jeremy Spencer, Bob Brunning en vele anderen | |||
| Website | ||||
|
||||
Fleetwood Mac is een Brits-Amerikaanse band. Zij begon in 1967 als bluesband en heette oorspronkelijk Peter Green's Fleetwood Mac. De groep evolueerde in de beginjaren tot een popgroep met steeds wisselende bezettingen. Na het vertrek van Peter Green bleef de naam Fleetwood Mac. Mick Fleetwood en John McVie zijn vanaf dan ook de constante factor in de groep gebleven. De komst van songwriters Christine McVie in 1970 en het duo Stevie Nicks en Lindsey Buckingham in 1975, gaf de groep een belangrijke nieuwe impuls. Hun album Rumours geldt als één van de best verkochte albums wereldwijd aller tijden.[1] In Nederland en België is Fleetwood Mac vooral bekend door haar hits uit deze Amerikaanse periode, als Don't stop, Go your own way, Dreams, Everywhere en Little Lies.
Inhoud
Geschiedenis[bewerken]
De Britse periode[bewerken]
De band werd in juli 1967 opgericht door Peter Green. Oorspronkelijk bestond de band naast Green (zang, gitaar en mondharmonica) uit Mick Fleetwood (drums), Jeremy Spencer (gitaar) en Bob Brunning (bas). Peter Green had in 1966 samen met Mick Fleetwood gespeeld in Shotgun Express, een R&B-band waarin Rod Stewart de zang voor zijn rekening nam. In datzelfde jaar nog verliet Green deze groep om Eric Clapton te vervangen in John Mayall's Bluesbreakers. Hier was John McVie de basgitarist. Mick Fleetwood voegde zich begin 1967 ook bij de John Mayall's Bluesbreakers. In datzelfde jaar stapten zowel Green, Fleetwood als McVie uit deze band om een nieuw avontuur aan te gaan: Fleetwood Mac.
De bandnaam Fleetwood Mac is afkomstig van een nummer dat Green, Fleetwood en McVie al opnamen in de tijd dat ze nog bij John Mayall speelden, maar komt eigenlijk neer op een samentrekking van de achternamen van Mick Fleetwood en John MACvie. Korte tijd daarna kwam slide-gitarist Jeremy Spencer de groep versterken. Via een advertentie vond de band een tijdelijke bassist in Bob Brunning, die in december 1967 definitief werd vervangen door John McVie. Aanvankelijk was het repertoire van de band nogal gespleten: Peter Green speelde vaak melancholieke blues terwijl Jeremy Spencer zich meer op het repertoire van Elmore James richtte. Op de eerste twee albums is pure blues te horen, maar het geluid van de groep veranderde al snel, zeker nadat in de zomer van 1968 de groep nogmaals werd uitgebreid, ditmaal met gitarist Danny Kirwan. In deze formatie toerde de band tweemaal door Nederland: in de herfst van 1968 en begin 1969. De toekomstige topgroep speelde o.a. in kleine zaaltjes in Leersum en Schaijk.
De band kreeg Europese bekendheid. De bekendste songs tot dan toe waren Black Magic Woman, later gecoverd door Santana, Need your love so bad. Albatross was een nummer 1 hit in Groot-Brittannië en Nederland. Dit laatste nummer leidde begin 1969 een verandering van stijl in met een reeks rock-singels: het introspectieve Man of the world, de grote hit Oh Well en The Green Manalishi. Met het album Then Play On werd Fleetwood Mac een rockgroep. Het album is een voorbeeld van de veelzijdige muzikaliteit waartoe de band in staat is. Er staan ballads op, die worden afgewisseld met ruige rocknummers.
In mei 1970 verliet Green de band onverwacht. Green had tijdens een tournee door Duitsland heimelijk LSD toegediend gekregen en begon vreemd gedrag te vertonen. Zo wilde hij alle inkomsten van de band aan charitatieve doelen schenken. Toch waren de overige bandleden geschokt toen Green zelf de beslissing nam om op te stappen, want Green was dé ster en songwriter van de band. De band besloot daarop als een soort commune samen te gaan wonen. Toen de band naar Amerika moest voor een volgende tournee, werd McVies vrouw Christine gevraagd om als toetseniste de band te versterken. Zij had eerder al onder haar eigen naam Christine Perfect als gastmuzikante meegespeeld. Als leadzangeres van Chicken Shack had ze een hit gehad met I'd rather go blind en ze was door Melody Maker uitgeroepen tot beste zangeres van 1969.
In 1971 verliet ook Spencer de groep. Na aankomst in Los Angeles verliet hij het hotel waar de groep logeerde om even wat boodschappen te doen en was vervolgens drie dagen zoek. Hij bleek zich te hebben aangesloten bij de sekte "Children of God". Voor de rest van de tournee werd hij opvallend genoeg vervangen door Peter Green. Spencers definitieve vervanger werd de Amerikaanse gitarist Bob Welch. Afgezien van de twee naamgevers van de groep, Fleetwood en McVie, had Fleetwood Mac nu weinig meer te maken met de bluesband uit de jaren 60. Voortaan maakte Fleetwood Mac popmuziek, ondanks regelmatige bezettingswisselingen. Hierdoor werd een nieuw publiek aangesproken maar haakten fans van het eerste uur af.
Crisis[bewerken]
Gitarist Kirwan zorgde voor problemen in de band en weigerde op te treden. In 1972 werd Bob Weston aangetrokken als vervanging. Ook was Dave Walker uit Savoy Brown enige tijd zanger, maar zijn stemgeluid paste geheel niet bij Fleetwood Mac. De band kwam in de problemen toen Weston werd ontslagen vanwege het aanknopen van amoureuze banden met Jenny Boyd, de vrouw van Fleetwood en zus van Pattie Boyd (Mick Fleetwood en George Harrison waren daardoor zwagers). Terwijl de band probeerde een nieuwe formatie bij elkaar te krijgen meende manager Clifford Davis recht te hebben op de bandnaam en stuurde een geheel andere band naar Amerika om onder de naam Fleetwood Mac op te treden. De "echte" Fleetwood Mac mocht niet zelf optreden. Het duurde maanden en kostte veel tijd om de rechten op de bandnaam terug te krijgen. De "valse" Fleetwood Mac had later een hit met Why did you do it onder de naam Stretch. Voortaan zouden de "echte" Fleetwood Mac hun eigen management verzorgen. Kort daarna verliet Welch de groep, waardoor alleen Fleetwood en het echtpaar McVie overbleven.
De Amerikaanse periode[bewerken]
Eind 1974 vestigden de overgebleven leden van Fleetwood Mac zich in Californië. Mick Fleetwood vond in Lindsey Buckingham een nieuwe geschikte gitarist. Echter, Buckingham was hiertoe alleen bereid indien Stevie Nicks, zijn toenmalige vriendin met wie hij ook een muzikaal duo vormde, ook mocht toetreden tot de band. Dat gebeurde; met Nicks en Buckingham kreeg de groep een belangrijke nieuwe impuls. Dat de groep hiermee een nieuw begin maakte wordt geïllustreerd door de titel van het eerste album in deze bezetting; de plaat heet eenvoudig "Fleetwood Mac", net als het debuut van het oude Fleetwood Mac uit 1967. Dit album betekende de doorbraak van de band in Amerika.
Het volgende album "Rumours" uit 1977, met onder andere de hits "Go your own way" en "Dreams" had een enorm commercieel succes en was tot Thriller het best verkochte album aller tijden. Doordat zowel het echtpaar McVie als het duo Nicks-Buckingham relationele problemen hadden liepen de spanningen in de studio geregeld zeer hoog op. Ook Fleetwood lag in scheiding met zijn vrouw. Middels muziek en teksten reageerden zij zich af waardoor het album een sterke emotionele lading bevat. De McVie's scheidden tijdens de Rumours tour, hoewel Christine de naam McVie is blijven gebruiken.
De volgende albums, de experimentele dubbel-elpee "Tusk" (1979) en "Mirage" (1982) verkochten goed, maar het gigantische verkoopsucces van "Rumours" kon niet worden geëvenaard. In de daaropvolgende jaren hielden de leden van de groep zich vooral bezig met solo-projecten waarbij Stevie Nicks het succesvolste is gebleken. Ondertussen ging Fleetwood failliet, John McVie kwam van zijn jarenlange alcoholprobleem af en Stevie Nicks loste haar drugsverslaving op.
In 1987 verscheen "Tango in the Night", een album waar twee jaar aan werd gewerkt. Dit album was een groot commercieel succes, er werden zes singles vanaf gehaald waaronder "Little Lies" en "Everywhere".
Na het verschijnen van "Tango in the Night" verliet Buckingham de band vanwege spanningen in de groep. Hij werd vervangen door gitaristen Billy Burnette en Rick Vito, waarmee in 1990 het zwakke album "Behind the Mask" werd opgenomen. In de jaren daarna stapten ook Stevie Nicks, Christine McVie en Vito uit de band. Bij de inauguratie van president Bill Clinton in 1993 trad de Rumours-bezetting op in een eenmalige reünie. In een nieuwe bezetting, met daarin onder meer Dave Mason, ging Fleetwood Mac in 1994 op tournee en werd het geflopte album "Time" opgenomen.
In 1997 keerden Christine McVie, Buckingham en Nicks terug voor een tournee, naar aanleiding waarvan het live-album "The Dance" verscheen. In de Verenigde Staten kwam Fleetwood Mac hiermee voor het eerst in vijftien jaar weer terug op één in de albumchart. Na dit project verliet Christine McVie de band, naar later bleek door psychische problemen.[2]
De vier overgebleven bandleden namen een nieuw studio-album op dat verscheen in 2003, "Say You Will". Hierna volgde een wereldtour waarbij Nederland niet werd aangedaan. In 2009 volgde de "Uleashed" tour waarbij Fleetwood Mac Europa en ook Nederland en België bezocht. De media waren erg positief over het 2,5 uur durende optreden, welke bestond uit oude hits. Fleetwood Mac heeft in 2013 een vergelijkbare wereldtour gehad "Fleetwood Mac Live". Zij bezochten tweemaal de Ziggo Dome in Amsterdam en ook het Sportpaleis in Antwerpen. Deze tour moest echter halverwege worden afgebroken omdat John McVie behandeld moest worden tegen kanker.[3]
Onverwacht werd in januari 2014 aangekondigd dat de 70-jarige Christine McVie terugkeerde. John McVie is inmiddels hersteld van zijn ziekte. Hiermee is de Rumours bezetting voor het eerst in bijna twintig jaar weer compleet. In 2014-2015 vindt de "On with the Show tour" plaats waarbij twee concerten in het Ziggo Dome en één in het Sportpaleis Antwerpen zullen worden gegeven. De band gaat tevens opnieuw de studio in om een nieuwe cd op te nemen. Wanneer deze verschijnt is vooralsnog onduidelijk.[4]
Discografie[bewerken]
Originele albums[bewerken]
- Peter Green's Fleetwood Mac (Blue Horizon, 1968)
- Mr. Wonderful (Epic, 1968)
- English Rose (Epic, 1969 - alleen VS)
- The Pious Bird Of Good Omen (Blue Horizon 1969 - alleen VK)
- Then Play On (Reprise, 1969)
- Fleetwood Mac In Chicago/Blues Jam In Chicago vols 1 & 2 (Blue Horizon, 1969)
- Kiln house (1970)
- Greatest hits (1971)
- Future games (1971)
- Bare trees (1972)
- Penguin (Reprise, 1973)
- Mystery to me (1973)
- Heroes are hard to find (1974)
- Fleetwood Mac (11-7-1975)
- Rumours (4-2-1977)
- Tusk (12-10-1979)
- Live (08-12-1980)
- Mirage (28-6-1982)
- Tango in the night (14-4-1987)
- Greatest hits (22-10-1988)
- Bermuda Triangle (1989)
- Behind the mask (10-4-1990)
- 25 years - the chain (20-12-1992)
- Time (10-10-1995)
- The dance (19-08-1997)
- The very best of Fleetwood Mac (2002)
- Say you will (15-04-2003)
Verzamelaars en latere uitgaven[bewerken]
- Greatest Hits (CBS Europe, 1971)
- The Original Fleetwood Mac (opnamen uit 1967-1968, uitgegeven Blue Horizon 1971)
- "The best of Fleetwood Mac" (reprise records 1978)
- The Complete Blue Horizon Sessions 1967-1969 [Box set] (Columbia UK, 1999)
- The Vaudeville Years of Fleetwood Mac: 1968 to 1970 [Box set] (uitgegeven 1999)
- Show-Biz Blues 1968-1970 [Box set] (Companion to "Vaudville", uitgegeven c. 2002)
- Best of Peter Green's Fleetwood Mac (Columbia UK, 2000)
- Original Fleetwood Mac: The Blues Years (3 cd-set, Castle, 2000)
- Jumping at Shadows: The Blues Years (Castle/Sanctuary, 2002)
- Men of the World: The Early Years (Sanctuary, 2005)
Livealbums[bewerken]
- Live at the Marquee, 1967 (uitgegeven 1992)
- Masters: London Live '68 (uitgegeven 1998)
- Live At The BBC (uitgegeven 1995)
- Shrine '69 (live 1969, uitgegeven 1999)
- Live at the Boston Tea Party, vols 1-3 (opgenomen Feb 5-7, 1970).
- Oh Well—Greatest Hits Live (Mainline, 1989.)
Hitlijsten[bewerken]
Albums[bewerken]
| Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 |
Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| The best of Fleetwood Mac | 1974 | 14-09-1974 | 47 | 2 | Verzamelalbum / Goud |
| Rumours | 1977 | 26-02-1977 | 1(10wk) | 104 | Platina |
| Tusk (album) | 1979 | 27-10-1979 | 4 | 21 | Platina |
| Live | 1980 | 20-12-1980 | 15 | 9 | Livealbum |
| Mirage | 1982 | 10-07-1982 | 4 | 16 | |
| Tango In The Night | 1987 | 25-04-1987 | 1(3wk) | 103 | Platina |
| Greatest hits | 1988 | 03-12-1988 | 2 | 49 | Verzamelalbum / Platina |
| Behind the mask | 1990 | 21-04-1990 | 5 | 24 | Goud |
| Time | 1995 | 28-10-1995 | 52 | 5 | |
| The dance | 1997 | 30-08-1997 | 7 | 12 | Livealbum / Goud |
| The very best of Fleetwood Mac | 2002 | 16-11-2002 | 75 | 7 | Verzamelalbum / Goud |
| Say you will | 2003 | 03-05-2003 | 28 | 8 | |
| Rumours - 35th anniversary deluxe edition box | 2013 | 02-02-2013 | 7 | 1* |
| Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums |
Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| The dance | 1997 | 06-09-1997 | 37 | 4 | Livealbum |
| The very best of Fleetwood Mac | 2002 | 21-12-2002 | 39 | 4 | Verzamelalbum |
| Rumours [35th anniversary deluxe edition] | 2013 | 02-02-2013 | 72 | 1* | |
| 25 years - the chain | 2013 | 16-02-2013 | 118 | 1* |
Singles[bewerken]
| Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 |
Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Need your love so bad | 1968 | 28-09-1968 | 7 | 13 | |
| Albatross | 1969 | 04-01-1969 | 4 | 12 | |
| Man of the world | 1969 | 26-04-1969 | 12 | 6 | Nr. 24 in de Single Top 100 |
| Need you love so bad | 1969 | 27-09-1969 | 12 | 8 | Nr. 10 in de Single Top 100 |
| Oh well (Part 1) | 1969 | 08-11-1969 | 1(4wk) | 11 | allereerste Alarmschijf / Nr. 1 in de Single Top 100 |
| Rattlesnake shake | 1969 | - | |||
| The green mahalishi (With the two prong crown) | 1970 | 30-05-1970 | 8 | 9 | Nr. 6 in de Single Top 100 |
| Jewel eyed Judy | 1971 | 13-02-1971 | tip2 | - | |
| Albatross | 1973 | 21-07-1973 | 2 | 9 | Alarmschijf / Nr. 73 in de Single Top 100 |
| Rhiannon (Will you ever win) | 1976 | 04-09-1976 | 16 | 7 | Nr. 16 in de Single Top 100 |
| Go Your Own Way | 1977 | 26-02-1977 | 1(3wk) | 13 | Nr. 1 in de Single Top 100 |
| Don't stop | 1977 | 04-06-1977 | 5 | 8 | Alarmschijf / Nr. 4 in de Single Top 100 |
| Dreams | 1977 | 24-09-1977 | 8 | 7 | Alarmschijf / Nr. 8 in de Single Top 100 |
| You make loving fun | 1978 | 14-01-1978 | 27 | 5 | Nr. 22 in de Single Top 100 |
| Tusk | 1979 | 29-09-1979 | 9 | 11 | Nr. 10 in de Single Top 100 |
| Sara | 1979 | 05-01-1980 | 10 | 7 | Alarmschijf / Nr. 14 in de Single Top 100 |
| Hold me | 1982 | 19-06-1982 | 20 | 6 | Nr. 25 in de Single Top 100 |
| Gypsy | 1982 | 11-09-1982 | tip6 | - | Nr. 42 in de Single Top 100 |
| Big love | 1987 | 25-04-1987 | 4 | 11 | Nr. 8 in de Single Top 100 |
| Seven wonders | 1987 | 01-08-1987 | 27 | 4 | Nr. 28 in de Single Top 100 |
| Little lies | 1987 | 10-10-1987 | 10 | 10 | Nr. 10 in de Single Top 100 |
| Family man | 1988 | 23-01-1988 | 32 | 3 | Nr. 23 in de Single Top 100 |
| Everywhere | 1988 | 09-04-1988 | 3 | 14 | Nr. 4 in de Single Top 100 |
| Isn't it midnight | 1988 | 23-07-1988 | tip4 | - | Nr. 32 in de Single Top 100 |
| As Long as You Follow | 1988 | 19-11-1988 | 13 | 7 | Alarmschijf / Nr. 15 in de Single Top 100 |
| Hold me | 1989 | 25-03-1989 | 29 | 4 | |
| Save me | 1990 | 14-04-1990 | 9 | 8 | Nr. 16 in de Single Top 100 |
| Skies the limit | 1990 | 04-08-1990 | tip4 | - | Nr. 48 in de Single Top 100 |
| Love shines | 1993 | 16-01-1993 | tip14 | - | Nr. 82 in de Single Top 100 |
| Silver springs (live) | 1997 | - | Nr. 96 in de Single Top 100 | ||
| Peacekeeper | 2003 | - | Nr. 100 in de Single Top 100 |
Radio 2 Top 2000[bewerken]
| Nummer met notering(en) in de Radio 2 Top 2000 |
'99 | '00 | '01 | '02 | '03 | '04 | '05 | '06 | '07 | '08 | '09 | '10 | '11 | '12 | '13 | '14 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Albatross | 205 | 199 | 127 | 191 | 223 | 211 | 242 | 212 | 321 | 223 | 240 | 265 | 384 | 361 | 382 | 424 |
| As long as you follow | - | 1481 | - | - | 1829 | 1894 | - | 1967 | - | - | 1985 | 1992 | - | 1778 | 1793 | 1706 |
| Big love | - | 1818 | - | 1799 | 1838 | - | - | - | - | - | 1753 | 1844 | 1667 | 1300 | 903 | 1147 |
| Don't stop | 636 | 566 | 527 | 586 | 767 | 669 | 762 | 794 | 748 | 709 | 749 | 760 | 827 | 696 | 527 | 608 |
| Dreams | - | 1059 | 917 | 966 | 1018 | 984 | 1254 | 1132 | 1106 | 1096 | 924 | 946 | 692 | 585 | 336 | 263 |
| Everywhere | - | 1097 | 866 | 1144 | 1180 | 1180 | 1426 | 1542 | 1722 | 1410 | 1399 | 1411 | 1310 | 1228 | 854 | 861 |
| Go your own way | 64 | 67 | 73 | 71 | 69 | 79 | 77 | 94 | 102 | 85 | 63 | 67 | 71 | 81 | 41 | 30 |
| Green Manalishi | - | 1065 | - | - | - | 1237 | 1593 | 1487 | 1594 | 1682 | 1545 | 1669 | 1675 | 1861 | 1629 | 1685 |
| Little Lies | - | 800 | 964 | 1016 | 1560 | 1358 | 1374 | 1458 | 1857 | 1486 | 1455 | 1464 | 1263 | 1098 | 877 | 836 |
| Man of the world | 1441 | 963 | 778 | 1193 | 1244 | 1127 | 1305 | 1604 | 1848 | 1427 | 1668 | 1745 | 1975 | 1878 | 1755 | 1946 |
| Need your love so bad | 194 | 393 | 244 | 207 | 266 | 230 | 213 | 255 | 400 | 257 | 309 | 283 | 402 | 607 | 427 | 451 |
| Oh well (part 1) | 261 | 206 | 270 | 261 | 421 | 275 | 390 | 471 | 557 | 411 | 398 | 472 | 488 | 636 | 500 | 610 |
| Rhiannon (Will you ever win) | 710 | 579 | 614 | 556 | 617 | 722 | 889 | 990 | 1030 | 824 | 813 | 817 | 794 | 797 | 538 | 567 |
| Sara | 231 | 306 | 188 | 166 | 194 | 278 | 329 | 359 | 371 | 287 | 275 | 273 | 268 | 289 | 241 | 227 |
| Songbird | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 1620 | 398 |
| The Chain | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 1835 | 551 |
| Tusk | - | - | - | - | - | - | 619 | 683 | 757 | 1029 | 432 | 440 | 492 | 626 | 422 | 447 |
| You make loving fun | - | - | - | - | 1762 | 1740 | 1719 | - | - | - | 1969 | 1683 | 1887 | 1725 | 1379 | 1453 |
Dvd's[bewerken]
| Dvd's met hitnoteringen in de DVD Top 30 |
Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| The dance | 2002 | 16-11-2002 | 16 | 18 | |
| Live in Boston | 2004 | 18-09-2004 | 16 | 8 | |
| In concert 1982 | 2010 | 30-10-2010 | 25 | 1 |
Bezettingen[bewerken]
| (1967) (MK I) |
|
|---|---|
| (1967) (MK II) |
(Na een aantal weken verving John McVie Bob Brunning.) |
| (1968-70) (MK III) |
|
| (1970) (MK IV) |
|
| (1970-71) (MK V) |
|
| (1971) (MK VI) |
(Peter Green verving tot het einde van de tournee van 1971 op de gitaar Jeremy Spencer, die abrupt uit de band was gestapt) |
| (1971-72) (MK VII) |
|
| (1972-73) (MK VIII) |
|
| (1973-74) (MK IX) |
|
| (1974) (MK X) |
|
| (1975-87) (MK XI) |
|
| (1988-91) (MK XII) |
|
| (1991-93) (MK XIII) |
|
| (1993) (MK XIV) |
(eenmalige reünie van de "Rumours-bezetting" t.g.v. de inauguratie van president Bill Clinton) |
| (1993) (MK XV) |
|
| (1993-94) (MK XVI) |
|
| (1994-95) (MK XVII) |
|
| (1997-98) (MK XVIII) |
|
| (1998-2014) (MK XIX) |
|
| (2014-heden) (MK XX) |
|
Tijdlijn[bewerken]
Bronnen
|
 |
Zie de categorie Fleetwood Mac van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
