Antía Cal
| Antía Cal Vázquez | |
|---|---|
| Nacemento: | 18 de abril de 1923 (92 anos) A Habana |
| Nacionalidade: | Galega. |
| Cónxuxe(s): | Antón Beiras García (finado). |
Antía Cal Vázquez, nada na Habana o 18 de abril de 1923, é unha pedagoga viguesa.
Índice
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Orixes[editar | editar a fonte]
Antía Cal naceu na emigración cubana dunha familia de Muras. Con nove anos (1932) regresou a Galiza, se ben o seu pai quedou na Habana, e estableceuse en Vigo para estudar Comercio, que era a vontade de seu pai. Despois da guerra estudou Comercio, pero tamén fixo maxisterio. Ao remate, estudou na Universidade de Santiago Filosofía e Letras, e especializouse en xeografía e pedagoxía.
Casou co oftalmólogo Antón Beiras García, galeguista irmán de Manuel Beiras García, e a raíz do estrabismo dunha das súas fillas, decidiron facer viaxes por Europa para buscar unha solución e facer investigación sobre esta enfermidade ocular. Con non demasiado diñeiro, como recoñece ela na súa autobiografía, nunha desas viaxes paran en Xenebra, onde por azar acode a un edificio (o Museo da Educación de Xenebra) onde estaban ordenando o legado do pedagogo Johann Heinrich Pestalozzi, por quen Antía Cal tiña especial admiración grazas á súa loita a prol da educación das mulleres.
A partir dese momento comezan a facerse máis intensos os seus contactos cos círculos da pedagoxía europea, mandan os seus fillos a estudar ao Reino Unido. O contraste con estas visións e experiencias é o que impulsa a Antía Cal a fundar a súa primeira escola.
A Escola Rosalía de Castro[editar | editar a fonte]
En 1961 funda en Vigo a Escola Rosalía de Castro, cun ensino completamente bilingüe castelán-inglés e con aulas que levaban os nomes de Rosalía de Castro, Bertrand Russell, Alexandre Bóveda, Marie Curie, de Carlos Maside, María Montessori, Castelao, Eduardo Pondal, Luís de Camões, Mariñeiros ou Labregos. En setembro, que foi cando comezou o curso, a escola tiña tres profesores e 38 alumnos e localizábase na rúa Pizarro.
O 1 de abril de 1968 quedou viúva.
No ano 1969, Antía Cal foi a Barcelona e entrou en contacto coas Escolas de Verán Rosa Sensat, núcleo de renovación pedagóxica. O aprendido alí e a relación establecida con ese centro axudoulle a mellorar a preparación dos mestres e mestras do seu propio colexio. O colexio foi pioneiro na introdución do galego no ensino.
Obras[editar | editar a fonte]
- Este camiño que fixemos xuntos. Autobiografía. Editorial Galaxia, (2006).
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Dicionario biográfico de Galicia, T. 3, Ir Indo Edicións, 2011, Vigo.
