ธนาคาร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ธนาคาร (อังกฤษ: bank) คือสถาบันรับฝากเงินจากสาธารณชนทั่วไปและให้ผลตอบแทนเป็นดอกเบี้ยเงินฝาก แล้วนำเงินที่รับฝากไปปล่อยให้หน่วยงานเอกชนหรือรัฐบาลกู้และรับผลตอบแทนมาเป็นดอกเบี้ยเงินกู้ ต่างจาก อธนาคาร (น็อนแบงค์) ซึ่งเป็นสถาบันการเงินที่มิใช่ธนาคาร กล่าวคือไม่ได้รับอนุญาตประกอบกิจการธนาคารพาณิชย์จากธนาคารแห่งประเทศไทย ไม่สามารถเปิดบัญชีเงินฝากให้แก่ประชาชน แต่สามารถให้บริการทางการเงินเฉพาะบางประเภทที่ใกล้เคียงกัน อาทิในการให้สินเชื่อระยะสั้น

ประเภทของธนาคาร[แก้]

  1. ธนาคารกลางหรือธนาคารชาติ
  2. ธนาคารพาณิชย์
  3. ธนาคารที่ตั้งขึ้นเฉพาะกิจ

หน้าที่ของธนาคารแต่ละประเภท[แก้]

  1. ธนาคารกลางหรือธนาคารชาติทำหน้าที่ทางการเงินของประเทศ ภายใต้การควบคุมของกระทรวงการคลัง เพื่อดูแลรักษาผลประโยชน์โดยรวมของชาติมีชื่อเรียกว่า"ธนาคารแห่งประเทศไทยหรือธนาคารชาติ" มีหน้าที่สำคัญพอสรุปได้ดังนี้
    1. มีอำนาจออกธนบัตรและพิมพ์ธนบัตรขึ้นใช้
    2. รับฝากเงินจากหน่วยงานราชการต่าง ๆ และรัฐวิสาหกิจ
    3. รับฝากเงินจากธนาคารพาณิชย์
    4. ให้ธนาคารพาณิชย์กู้ยืมเงิน
    5. เป็นตัวแทนทางการเงินของรัฐบาล ในการติดต่อธนาคารโลก
    6. รักษาเสถียรภาพทางการเงินของรัฐบาล
    7. ควบคุมสินเชื่อ และเป็นตัวแทนของรัฐบาลในการกำกับดูแลและควบคุมธนาคารพาณิชย์

ประวัติธนาคารของไทย[แก้]

วันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2447 ในสมัยรัชกาลที่ 5 พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าไชยันตมงคล กรมหมื่นมหิศรราชหฤทัย ซึ่งตอนนั้นได้ดำรงตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงพระคลังมหาสมบัติ ได้ทรงก่อตั้ง บุคคลับ (Book Club) ขึ้นที่ตึกแถวของพระคลังข้างที่ ตำบลบ้านหม้อ กรุงเทพฯ ที่นี่เป็นตันกำเนิดของธนาคารแห่งแรกของไทย คือ แบงก์สยามกัมมาจล หรือ ธนาคารไทยพาณิชย์ จำกัด (มหาชน)ในปัจจุบัน