Jaroslav Heyrovský

Jaroslav Heyrovský
Placa memorial en Praga.
Datos persoais
Nacemento	20 de decembro de 1890
Lugar	Praga República Checa
Falecemento	27 de marzo de 1967
Lugar	Praga República Checa
Soterrada	{{{soterrada}}}
Soterrado	{{{soterrado}}}
Residencia	República Checa
Nacionalidade	checo
Etnia
Cónxuxe	Marie Koranová (1926)
Fillos	{{{fillos}}}
Relixión
Actividade
Campo	Química física
Alma mater	Universidade de Carolina University College London
Institucións	{{{institucións}}}
Sociedades	{{{sociedades}}}
Tese	{{{tese}}}
Dir. de tese	{{{director_de_tese}}}
Dir. tese	William Ramsay Gilbert N. Lewis
Alumnos tese
Alumnos dest.	{{{alumnos_doctorais}}}
Coñecido por	Química analítica [Polarografia]]
Influído por
Influíu en	Masuzo Shikata
Premios	Premio Nobel de Química (1959)
[[Ficheiro:{{{sinatura}}}|centro|220px]]

Jaroslav Heyrovský, nado en Praga o 20 de decembro de 1890 e finado na mesma cidade o 27 de marzo de 1967, foi un químico e inventor checo, que recibiu o Premio Nobel de Química de 1959 polos seus traballos en química electroanalítica.

Traxectoria

Naceu na cidade de Praga, cidade que naqueles momentos formaba parte do Imperio austrohúngaro pero que hoxe en día é a capital da República Checa. Iniciou os seus estudis de física, química e matemáticas na Universidade de Praga, traslandándose en 1910 á Universidade de Londres, onde se licenciou en 1913 baixo a supervisión de William Ramsay.

Durante a Primeira Guerra Mundial realizou o servizo militar nun hospital militar como radiólogo e á súa finalización realizou o doutoramento en Praga en 1918 e un máster posterior en Londres en 1921, ambos sobre electroquímica.

En 1926 Heyrovský casou con Marie Koranová, e tiveron dous fillos: Judith e Michael.

Heyrovský morreu o 27 de marzo de 1967 na súa residencia de Praga, naqueles momentos capital de Checoslovaquia, e enterrouse no cemiterio Vyšehrad na súa Praga natal.

Investigacións científicas

En 1920 foi invitado polo profesor B. Kucera a estudar as anomalías das curvas electrocapilares determinadas polo método do peso da pinga de mercurio. As investigacións realizadas sobre as curvas de intensidade de corrente-tensión permitíronlle entrever moi pronto un novo e prometedor método de análise analítica. En 1925 deu a coñecer un aparello automático para o rexistro destas curvas, ideado en colaboración co xaponés Masuzo Shikata, ao que bautizou como polarógrafo e co cal reducíase a duración de moitas análises electroquímicas.

En 1959 foi galardoado co Premio Nobel de Química polo descubrimento e desenvolvemento do método analítico de polarografía.

Recoñecementos

Na súa honra bautizouse o cráter Heyrovský sobre a superficie da Lúa.

Véxase tamén

Outros artigos

• Premio Nobel de Química

Ligazóns externas

• Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1959 (en inglés)
• Biografía na páxina do Instituto Nobel (en inglés)
• Paxina coa súa biogafia (en castelán)

Predecesor: Frederick Sanger

Premio Nobel de Química 1959

Sucesor: Willard Frank Libby