Barco
Un barco é toda embarcación de calquera especie, de propiedade pública ou privada, dedicado habitualmente á navegación marítima. Xeralmente de construción cóncava a base de madeira, metal, plástico ou outro material; debido á súa forma e ao principio de Arquimedes, aboia na auga, e é utilizado tanto no mar, coma en lagos e ríos para o transporte de bens ou persoas.
Índice
Introdución[editar | editar a fonte]
O mar, sempre causou fascinación no ser humano dende o comezo dos tempos; sempre o forneceu de alimento. A costa sur central do Perú na provincia de Pisco, no distrito de Paracas cara ao 10 000 a.C., grazas ó alimento existente nas súas praias, acubillou os primeiros homes que se volveron sedentarios. Primeiro foi a recolección de mariscos e moluscos, logo a pesca e finalmente o home se aventurou a penetrar nese mar que xenerosamente o fornecía de alimento. A tecnoloxía foi progresando e o home construíu plataformas para aboiar na auga; probablemente usou troncos de árbores ou outros materiais abundantes na súa contorna que tiñan flotabilidade. Para impulsarse e non quedar á deriva, botou man do remo ata que descubriu que a forza eólica podía impulsalo con menor esforzo e maior efectividade; logo, achou o xeito de levar a embarcación cara a onde quería e inventou o temón. É a partir de entón cando o home, introducindo melloras na impulsión e goberno, abriu decididamente o proceso que o levaría a construír as modernas naves que sucan hoxe día os océanos do mundo.
[editar | editar a fonte]
A nacionalidade dos barcos mercantes e militares depende do pavillón que enarboren, se o fan de xeito lexítimo. Esa nacionalidade ten extraordinaria importancia, ata o punto de que ningunha nave ousaría navegar sen pavillón e ningún país permitiría a navegación polas súas augas territoriais.
Ademais da nacionalidade, a nave ten que ostentar un nome debidamente rexistrado polas autoridades competentes de cada país. O nome e o porto de rexistro consta no espello de popa e debe estar ben visible, tamén se indica o nome do buque nos costados de proa.
[editar | editar a fonte]
Un Buque Sub-estándar é unha nave que non cumpre coas esixencias dos convenios internacionais e cuxos certificados de navegabilidade foron emitidos sen considerar o verdadeiro estado da nave.
Para que un buque se faga ó mar necesita que un estado soberano o recoñeza e lle permita enarborar o pavillón desa nación, por exemplo, Panamá, Chile, Arxentina, Bolivia etc.
Logo que foi rexistrado, require que o estado de abandeiramento efectúe unha serie de recoñecementos estatutarios acordados previamente pola Organización Marítima Internacional, OMI; entre algúns destes convenios atópanse:
- SOLAS (das siglas en inglés de Safety of Life at Sea Convenio Internacional para a Protección da Vida Humana no Mar).
- MARPOL Convenio Internacional para a prevención da contaminación da augas por derrames de hidrocarburos.
- LL Convenio de liñas de Carga de 1969.
- Reglamento Internacional para Previr as Abordaxes na Mar de 1972.
Dando orixe a certificados de cumprimento que permitirán verificar que o buque se atopa en condicións de facerse ao mar, tales como:
- Certificado de Seguridade de Equipo
- Certificado de Seguridade de Construción
- Certificado de Seguridade de radio
- Certificado para a Prevención de Derrames de Hidrocarburos etc.
- Certificado para liña de carga (marca Plimsoll).
Do anterior despréndese que ningún barco debería navegar en condicións inseguras, especialmente se posúe certificados que garantan a súa seguridade.
Moitos dos estados de abandeiramento delegan en Sociedades de Clasificación:
- American Bureau of Shipping (ABS)
- Lloyd's Register (LR)
- Det Norske Veritas (DNV)
- Bureau Veritas
- International Register of Shipping, MCO, IBS etc.
As Sociedades de Clasificación supervisan os buques dende o desexo, a súa construción no esteleiro e a súa operación e mantemento. A responsabilidade de efectuar os recoñecementos e emitir as certificacións correspondentes é delas, pero, moitas veces as certificacións son emitidas a buques que en xustiza deberían ser enviados a desmantelamento; presentando cadernas, completamente destruídas pola acción do oxido, cascos crebados e fatigados, buques sen o equipamento adecuado para operar, tripulacións mal preparadas etc. xa que moitas destas eivas son competencia dos países nos que está rexistrado o buque que en moitos casos son bandeiras de conveniencia.
Tipos de barcos[editar | editar a fonte]
Os barcos divídense en dúas grandes categorías: civís e militares. A normativa é completamente diferente segundo esta división. Así os barcos civís teñen normas específicas para o seu deseño, construción e operación rexidas polas Sociedades de Clasificación. Pola súa banda os barcos militares dependen da administración e de normas que fixan as armadas de cada país.
- Civís
- Pasaxeiros
- Carga
- Líquida
- petroleiro
- LNG
- Quimiqueiro
- Sólida
- Bulk Carriers
- portacolectores
- Rodante
- Sobre raís
- Sobre rodas neumáticas
- barco frigorífico
- Líquida
- Auxiliares
- Remolcadores
- Dragas
- Guindastres
- Garda Costas
- Pesqueiros
- Arrastreiros
- Cerqueiros
- Palangreiros
- Buques factoría
Tipos de propulsión[editar | editar a fonte]
Segundo o combustible e o sistema de propulsión empregada os buques poden ser:
- Embarcación de motor
- Diesel
- Diesel-eléctrica
- Gasolina (pequenas embarcacións)
- Turbinas de gas
- Embarcación de vela
- Embarcación de vapor
- Caldeira
- Turbina
- Propulsión nuclear
- Portavións
- Submarinos
- Rompexeos
Títulos náuticos[editar | editar a fonte]
Para o manexo de buques requírese unha titulación e experiencia específica máis esixente segundo a responsabilidade. Así o máximo responsable do manexo dos buques son os capitáns, só por riba da súa autoridade está a do armador ou propietario do buque. Esta xerarquización do mando leva á especialización segundo o tamaño do buque e a súa complexidade. Así despois do capitán están os oficiais. Un primeiro oficial de máquinas e outro primeiro oficial da ponte chegando ao chanzo máis baixo que sería o posto de mariñeiro.
- embarcacións de recreo (de maior a menor atribución):
- competencia de mariñeiro
Partes dun buque[editar | editar a fonte]
- eslora
- manga
- puntal
- calado
- mastro
- proa e popa
- roda e codaste
- babor (nome tradicional couso) e estribor (nome tradicional arca ou asimán)
- amura de estribor e amura de babor
- aleta de estribor e aleta de babor
- carena
- cabina
- ponte
- cuberta
- quilla
Galería de imaxes[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: Galería de imaxes de embarcacións en Galicia.
-
Barco remolcador no porto da Coruña.
-
Barco pesqueiro en Caión, A Laracha.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Clasificación oficial dos barcos para o Goberno da República de Portugal segundo a normalización internacional ISSCFV
- ISSCFV (International Standard Statistical Classification of Fishing Vessels), a clasificación dos buques pesqueiros da FAO de 1984, modificada en 2005, dispoñible en varios formatos:
- Culturamaritima.org, web sobre barcos tradicionais
- Carpinteriaderibeira.org, web sobre carpintaría de ribeira e estaleiros tradicionais
- Nabeira, o proxecto conxunto da Federación Galega de Cultura Marítima e Fluvial (FGCMF) e a Consellería de Cultura e Deporte para a dinamización do sector das embarcacións tradicionais
- Clasificación das técnicas pesqueiras da FAO en clave trilingüe ilustrada
- Moders ships and crew