Cidade de San Marino

Cidade de San Marino; Città di San Marino (en italiano)
	Imaxes da cidade
Situación xeográfica
	; Cidade de San Marino
País	San Marino
'
Xeografía
Altitude	749 msnm
Superficie	7,09 km²
Poboación
Poboación	4.128 hab. (2013)
Densidade	582,23 hab/km²
Xentilicio	Sanmarinés
Información
Código postal	RSM-47890
Alcalde
Páxina web	Páxina da Cidade de San Marino

Coordenadas: 43°56′4.56″N 12°26′50.28″E / 43.9346000°N 12.4473000°E / 43.9346000; 12.4473000

A Cidade de San Marino, dita tamén simplemente San Marino (en italiano Città di San Marino) é a capital da República de San Marino, situada sobre o monte Titano, na Península Itálica. No ano 2006 contaba con 4.426 habitantes.

Índice

1 Características xerais
2 Xeografia
- 2.1 Freguesías (curazie)
3 Historia
4 A ver
5 Patrimonio Mundial da Humanidade
6 Personalidades ligadas a San Marino
7 Transportes e infraestruturas
8 Galería de imaxes
9 Notas
10 Véxase tamén
- 10.1 Outros artigos
- 10.2 Ligazóns externas

Características xerais[editar | editar a fonte]

É a terceira poboación do país, tras Borgo Maggiore e Dogana. Subdivisión de Serravalle) e tamén a cabeza do castello homónimo, cunha extensión de 7,09 km², que comprende aínda algunhas divisións como Murata.

Xeografia[editar | editar a fonte]

A Cidade de San Marino está sita a 675 m sobre o nivel do mar, sobre o monte Titano, cuxa cima se acha a 749 m. As súas coordenadas xeográficas son 43º 56' N e 12º 26' L. O territorio do seu concello (castello) confina con os castelli de Acquaviva, Borgo Maggiore, Fiorentino e Chiesanuova e máis con o concello (comune) italiano de San Leo.

Freguesías (curazie)[editar | editar a fonte]

Historia[editar | editar a fonte]

A lenda atribúe a fundación da Cidade de San Marino en 301 a San Mariño. Logo de obter estatuto municipal no ano 1295, ampliou o seu territorio até chegar aos actuais confíns no 1463, despois de combater contra os Malatesta.

A ver[editar | editar a fonte]

O Palazzo Pubblico, de estilo neogótico, foi reconstruído sobre os alicerces do orixinario "Parva Domus Communis", polo arquitecto Francesco Azzurri, en (1894).
A Basílica de San Marino.
A Igrexa de San Francesco.
A Pinacoteca-Museo, anexo á igrexa anterior, do século XIV.
A Igrexa de San Pietro.
O Museo do Estado.
A Ara dei Volontari.
O Teatro Titano, do XVIII.
Poden visitarse tamén dúas das tres torres no monte Titano.

O funicular que une Borgo Maggiore e a Cidade de San Marino.

Patrimonio Mundial da Humanidade[editar | editar a fonte]

Desde 2008 o centro histórico foi inscrito pola UNESCO na lista do Patrimonio da Humanidade, formando parella con o Monte Titano.^[1] O motivo exposto polo comité fala do "testemuño de continuidade dunha república libre desde o Medioevo".^[2] En pormenor foron inscritos no patrimonio: torres, murallas, portas e bastións, unha basílica neoclásica do ottocento, algúns conventos do XIV e XVI, o Teatro Titano do século XVIII e máis o Palazzo Pubblico do século XIX.^[2]

Personalidades ligadas a San Marino[editar | editar a fonte]

Giuliano Gozi, político.

Transportes e infraestruturas[editar | editar a fonte]

A cidade conta cun funicular que a comunica con Borgo Maggiore. A estrada principal è a SS 72, de 4 carrís en case todo o seu percorrido, e que a une directamente con Rimini.

Desde 1932 a 1944 funcionou o Ferrocarril Rimini-San Marino, completamente financiada pola Italia fascista de Benito Mussolini, logo dun acordo en 1927. Foi destruída o 26 de xuño de 1944, tras os bombardeos realizados pola Desert Air Force, durante a Segonda Guerra Mundial. Foi desmontada entre 1958 e 1960.