سانتیاگو
سانتیاگو Santiago |
|
---|---|
شهر | |
قلل برفی کوههای آند بر فراز بخش مرکزی سانتیاگو |
|
موقعیت شهر سانتیاگو در نقشه شیلی |
|
مختصات: ۳۳°۲۷′ شمالی ۷۰°۴۰′ غربی / ۳۳.۴۵۰° شمالی ۷۰.۶۶۷° غربیمختصات: ۳۳°۲۷′ شمالی ۷۰°۴۰′ غربی / ۳۳.۴۵۰° شمالی ۷۰.۶۶۷° غربی | |
کشور | شیلی |
منطقه | کلان شهر سانتیاگو |
استان | سانتیاگو |
تاسیس | ۱۲ فوریه ۱۵۴۱ |
حکومت | |
• شهردار | پابلو زالکتا سید |
مساحت | |
• شهر | ۵۸ کیلومتر مربع (۲۲ مایل مربع) |
• منطقه شهری | ۶۴۱٫۴ کیلومتر مربع (۲۵۰ مایل مربع) |
• منطقه کلانشهری | ۱۵٬۴۰۳٫۲ کیلومتر مربع (۵٬۹۰۰ مایل مربع) |
ارتفاع | ۱٬۷۰۶ متر (۵٬۵۹۷ پا) |
جمعیت (۲۰۰۹) | |
• شهر | ۲۰۰٬۷۹۲ |
• تراکم | ۳٬۵۰۰/کیلومتر مربع (۹٬۰۰۰/پا) |
• منطقهٔ شهری | ۶٬۶۷۶٬۷۴۵ |
• منطقهٔ کلانشهری | ۷٬۲۰۰٬۰۰۰ |
نام اهلیت | Santiaguinos (-as) |
منطقهٔ زمانی | CLT (یوتیسی ۴-) |
• تابستان (DST) | CLST (یوتیسی ۳-) |
وبگاه | www.municipalidaddesantiago.cl |
سانتیاگو پایتخت کشور شیلی در آمریکای جنوبی است و جمعیتی در حدود پنج و نیم میلون نفر دارد. (چیزی حدود یک سوم جمعیت کل شیلی)
سانتیاگو بزرگترین شهر کشور شیلی است. این شهر در ارتفاع ۱۷۰۰ پایی (۵۲۰ متری) از سطح دریا در دره مرکزی کشور واقع شده، و از لحاظ اداری بخشی از ناحیه پایتختی سانتیاگو است. با وجود پایتخت بودن سانتیاگو، کنگره ملی شیلی| مراجع قانونگذاری در نزدیکی ناحیه والپاراسو تشکیل میشود.
دو دهه رشد اقتصادی سانتیاگو را به یکی از پیچیدهترین نواحی پایتختی آمریکای لاتین به همراه توسعه گسترده حومه، بازارهای متعدد فروش، و معماری برجسته بلندمرتبه سازی تبدیل کرده است. این شهر همچنین به خاطر داشتن تماشاییترین زیرساخت در آمریکای جنوبی، همچون مترو سانتیاگو و و یک "نوار ساحلی شمالی" جدید و درخشان به خود می بالد، یک سیستم بزرگراهی که از زیر مرکز شهر عبور کرده و محدودههای شرقی و غربی شهر را ظرف ۱۵ دقیقه به هم متصل میکند. سانتیاگو مقر بسیاری از شرکتهای مهم و نیز از لحاظ منطقهای یک مرکز مهم اقتصادی است.
محتویات
اقلیم[ویرایش]
سانتیاگو دارای اقلیم معتدل مدیترانه ای است: تابستانهای نسبتا" خشک (نوامبر تا مارس) با درجه حرارتی که به ۳۵ درجه سلسیوس(۹۵درجه فارنهایت) در گرمترین روزها میرسد؛ زمستانها (ژوئن تا اوت) با حداکثر درجه حرارت روزانه ۱۵ درجه سلسیوس (۵۹درجه فارنهایت) بیشتر مرطوب بوده، و حداقل دمای آن به چند درجه بالای نقطه انجماد (آب) میرسد. بارش برف گهگاهی در مناطق مرتفع تر حومه شهر رخ میدهد. میانگین بارش سالانه آن ۳۳۸ میلی متر است.
وارونگی گرمایی (یک پدیده هواشناسی که به وسیله آن یک لایه پایدار از هوای گرم هوای سرد نزدیک به زمین را پایین نگه میدارد) موجب سطوح بالایی از مه، دود و آلودگی هوا میشود که طی ماههای زمستان موجب پایبند شدن و تمرکز در داخل شهر میشود. در دهه ۱۹۹۰، آلودگی هوا حدود یک سوم بود اما پیشرفت کوچکی از سال ۲۰۰۰تاکنون داشته است.
رود ماپوچو که شهر را از شمال شرقی تا جنوب غربی در دره مرکزی قطع میکند، با فاضلابهای صنعتی و خانگی آلوده شده، که بدون هیچگونه پالایشی و با زباله شناور معدن مس به داخل آن سرازیر میشود (تعدادی معدن مس در شرق کوههای آند سانتیاگو وجود دارند). اخیرا" دولت مرکزی قانونی را تصویب نموده که مسئولان صنعتی و محلی را وارد میکند تا تمام فاضلاب خود را تا سال ۲۰۶ فرآوری (بازیافت) کنند. هم اکنون شماری از تاسیسات بزرگ فرآوری و بازیافت فاضلاب در دست احداث میباشند. برنامههای جاری نیز برای آلودگی زدایی از رودخانه و قابل کشتیرانی کردن آن وجود دارند.
آلودگی صوتی در خیابانهای اصلی بالاست، که بیشتر به دلیل اتوبوسهای دیزلی پرسروصدا است. کامیون ها و اتوبوس های دیزلی همچنین عوامل اصلی کمک کننده به ایجاد مه دود زمستانی هستند. فرآیند طولانی جایگزینی سیستم اتوبوس در سال ۲۰۰۵ آغاز شد و تا سال ۲۰۱۰ ادامه خواهد داشت (نگاه کنید به # حمل و نقل | ترابری بخش زیر).
تاریخچه[ویرایش]
سانتیاگو در ۱۲ فوریه ۱۵۴۱، با نام " سانتیاگو در محدوده جدید" توسط پدرو دو والدیویا پایه گذاری شد. مراسم بنیانگذاری بر روی تپه هولین (که بعدها دوباره تپه سانتا لوسیا نام گذاری شد) برگزار گردید. والدیویا مکان سانتیاگو را به دلیل اقلیم معتدلش و این که به آسانی میشد از آن دفاع نمود، برگزید- رودخانه ماپوچو به دو شاخه تقسیم شده که بعدها در جریان پایین رود به هم مجددا" می پیوندند و یک جزیره ایجاد میکنند.
دیوار اولین ساختمان ها درشهر سانتیاگو با کمک قبایل بومی هندی پیکانچه بالا رفتند. کرانه جنوبی رودخانه ماپوچو بعدها ته نشست نمود و به سمت تفرجگاه عمومی تغییر جهت داد که تحت عنوان «آلمادا» میباشد (هم اکنون «خیابان آلمادا برناردو اوگین آزادیخواه» است). این شهر تا حدودی طی جنگ استقلال شیلی| نبرد استقلال (۱۸|۱۸۱۸- ۱۸۱۰) در نبرد ماپیو که در جنوب غرب این شهر واقع شد، آسیب دید. سانتیاگو در سال ۱۸۱۸ پایتخت نامیده شد.
طی اوایل قرن ۱۹ ام، سانتیاگو شهر کوچکی مانده بود با ساختمان های معدود به استثنای ضرابخانه، ساختمانی که برای ضرب پول شیلیایی طی دوره (حضور) اسپانیاییها استفاده میشد، و تعدادی نیز کلیسا و دیگر ساختمان های شهری. کلیسای انجمن عیسی طی یک مراسم مذهبی در سال ۱۸۶۳ آتش گرفت و ۲۰۰نفر جان دادند، یکی از بدترین آتش سوزی های دوران جدید.
در دهه ۱۸۸۰ استخراج از معدن کود (بارورکننده) نیترات در شمال شیلی آبادانی را برای کشور به بار آورد، و موجب ارتقا توسعه شهر پایتخت شد. اماکن مهم دیدنی همچون کتابخانه ملی و موزه هنرهای تجسمی، در سال ۱۹۱۰ طی برگزاری مراسم صدمین سالگرد استقلال از اسپانیا احداث گردید.
سانتیاگو، با احداث بخش حومه در اطراف ضرابخانه، در دهه ۱۹۳۰ به تبدیل شدن به یک شهر نوین تبدیل شد. این شهر همچنین در اثر مهاجرت از شمال و جنوب شیلی، از نظر جمعیت رشد نمود. در سال ۱۹۸۵ یک زلزله برخی از ساختمان های مهم از لحاظ تاریخی را در ناحیه مرکزی ویران نمود.
سانتیاگو هم اکنون مهمترین مرکز اقتصادی در آمریکای لاتین محسوب میشود.
دادههای اساسی شهری (۲۰۰۲)[ویرایش]
- جمعیت (سانتیاگو بزرگتر): ۵,۴۵۶,۳۲۶
- مساحت: ۶۴,۱۴۰ هکتار
- تراکم جمعیت ۱/۸۵ سکنه در هکتار
مردم[ویرایش]
تراکم جمعیت شهری سانتیاگو از ۹۸۲/۰میلیون در سال ۱۹۴۲ به ۸۲/۲میلیون در سال ۱۹۷۰و ۷۵/۴ میلیون در سال ۱۹۹۲ ازایش یافته است. بر طبق سرشماری سال۲۰۰۲، این شهر جمعیتی حدود ۴۵/۵ میلیون نفر، معادل ٪۳۷ کل جمعیت کشور را تشکیل میدهد و با داشتن ٪۴۳ کل جمعیت شهری، سانتیاگو به یکی از بزرگترین شهرها در آمریکای لاتین تبدیل میشود.
بیشتر جمعیت سانتیاگو از نسل اروپایی سفید هستند، [۱] که در وهله اول، اسپانیایی هستند، اما پس از اسپانیاییها شامل مهاجران متصدی دولتی، آلمانیها| آلمانی، سوئیسی، و نژادهای مردم انگلیس| انگلیسی بوده اند. سپس به دنبال آنها ایتالیایی ها، مردم ایرلندی| ایرلندی، و مهاجران کرووات قرار میگیرند. ساکنان مرکب دورگه اروپایی و آمریندیانی بخش عمدهای از جمعیت را تشکیل میدهند.
این شهر در اثر رشد اقتصادی شدید و قابل مقایسه اش، بطور فزایندهای از سوی کشورهای دیگر در آمریکای لاتین پذیرای مهاجرت است. بسیاری از پروییها و نیز بولیویایی ها، آرژانتینیها و اکوادوریها در سانتیاگو زندگی میکنند.
اقتصاد[ویرایش]
سانتیاگو مهمترین مرکز صنعتی و اقتصادی شیلی است و ۴۵ درصد تولید ناخالص ملی را تولید میکند. همچنین، سانتیاگو شهری است که در کنار بوینس آیرس و سائو پائولو، یکی از بزرگترین مراکز اقتصادی آمریکای جنوبی محسوب میشود. برخی از موسسات بینالمللی همچون ECLAC (کمیسیون اقتصادی آمریکای لاتین و (حوزه) کارائیب)، دارای دفاتری در سانتیاگو هستند. در سالهای اخیر، در اثر رشد و پایداری قوی اقتصاد شیلی، بسیاری از شرکتهای چندملیتی سانتیاگو را به عنوان مقرهای خود در منطقه انتخاب نموده اند همچون :
HP، رویترز، جی.پی مورگان، اینتل، کوکا- کولا، یونیلور، نسل، کداک، بی.اچ.پی بیلیتون، آی.بی.ام، موتورولا، مایکروسافت، شرکت فورد فورد، یاهو!، و بسیاری دیگر.
حمل ونقل[ویرایش]
فرودگاه آرتورو مرینو بنیتز، فرودگاه کشوری و بینالمللی سانتیاگو است و از لحاظ کیفیت در منطقه در رده بالایی جای دارد. قطارها توسط راه آهن ملی اداره میشوند، شرکت راه آهن دل استادو، که سانتیاگو را به بندر مونت در بخش حنوبی مرکز کشور متصل نموده، و در شمال پایتخت با شهر ایکویکو ارتباط پیدا میکند. تمام یک چنین قطارهایی از "ایستگاه مرکزی " (" ایستگاه مرکزی") وارد و خارج میشوند. در واقع، شرکتهای خصوصی اتوبوسرانی بین شهری، حمل و نقل عالی و ارزانی را از سانتیاگو به هر نقطه از کشور فراهم می سازند. همچنین بزرگراههای عوارضی جدید و متعدد بین شهری وجود دارند که که محدودههای شهر را به هم متصل میکنند از جمله بزرگراه وسپوچیو (که به صورت یک نیم دایره شهر را احاطه نموده)، روتا ۵ ( که شهر را در جهت شمال- جنوب قطع میکند) و و کاستانرا نورته (که از سمت شرق در لاس کندس به سمت غرب در پوداهوئل امتداد دارد).
سیستم حمل ونقل شهری مسافر شامل یک سرویس گسترده اما شلوغ و اداره شده خصوصی و نیز مترو با مالکیت عمومی است. اتوبوس ها به عنوان «میکروس» (به جهت مینیبوس) شناخته میشوند و به عنوان نمونه زرد رنگ هستند. لین سیستم اتوبوس رانی در فرآیند تکمیلی جایگزینی در اوایل سال ۲۰۰۷ با سیستمی جدید است که شامل مسیرهای جدیدتر و بزرگتر، اتوبوس های جدیدتر، با سیستم بهتر پرداخت (کارت مولتی ویا )، وسازگار با مترو هستند (" نگاه به " قطار سانتیاگو). مترو تمیز و ایمن بوده و پنج خط در حال عملیات دارد اما پوشش آن هنوز تا حدودی به حاشیههای جنوبی و شمالی شهر محدود میشود. دولت هم اکنون دو خط اضافی مترو (خط ۴ a۴) را افتتاح نمود، اما مترو هنوز در حال گسترش است، و توسعه ساختمانی آن مربوط به خطوط ۱ و ۲ است (مترو سانتیاگو).
سواریهای تاکسی را معمولا" میتوان در خیابانها یافت و سقف آنها با سیاه و زرد رنگ شده است؛ و تاکسیهای بدون آرم را میتوان با تلفن فرا خواند («رادیوتاکسی ها»). «تعاونی ها» در کار سواریهای تاکسی دخیل هستند که مسافران را در طول یک مسیر خاص با کرایهای ثابت جابجا میکنند.
ساخت و ساز[ویرایش]
هم اکنون مرکز کاستانرا تحت ساخت و ساز قرار دارد و پروژهای کلان در بخش اقتصادی سانتیاگو محسوب میشود. این مرکز شامل ۲۸۰۰۰۰ متر مربع مساحت بازار، یک برج به ارتفاع ۳۰۰ متر، دو برج اداری که هریک ۱۷۰ متر ارتفاع دارند، و یک هتل بلند به ارتفاع ۱۰۵ متر میباشد. زمانی که در سال ۲۰۱۰ تکمیل شود، بلندترین ساختمان در آمریکای جنوبی خواهد شد. نزدیک مرکز کاستانرا یک آسمانخراش دیگر ساخته میشود، با نمای تیتانیوم، و این ساختمان ۱۹۰ متر ارتفاع دارد. اگرچه این دو پروژه از بزرگترین نمونهها هستند، اما ساختمانهای اداری متعدد دیگرو همچنین صدها ساختمان مسکونی بلند مرتبه، نیز در حال ساخت در سانتیاگو هستند.
بخشهای سیاسی[ویرایش]
سانتیاگوی بزرگ (Greater Santiago) در ۳۷ شهرداری و با مساحتی بالغ بر ۶۴۱۴۰ هکتار در سال ۲۰۰۲ گسترش یافت. اکثر قسمتهای شهر سانتیاگو در داخل ایالت سانتیاگو، شیلی| ایالتی با همان نام با برخی نواحی جانبی واقع است که شامل ایالت تالاگانته| تالاگانته، ایالت میپو| میپو و کوردیلرا| کوردیلرا میشوند. علی الخصوص، سانتیاگو شهرهای سن برناردو (ایالت میپو) و پوئنته آلته (ایالت کوردیلرا) را جهت تشکیل حومههای سانتیاگو بزرگتر به هم ملحق می سازد.
ایالت سانتیاگو به ۳۲ شهرداری ( در زبان اسپانیایی| اسپانیولی "comunas") تقسیم میکند. هر شهرداری در شیلی به ریاست یک شهردار «آلکالده» اداره میشود که توسط رای دندگان هر چهار سال یکبار انتخاب میشود. اعضای شورای شهرداری «کنسجالس» در همان انتخابات با رایی جداگانه انتخاب میشوند.
۳۲ شهرداری عبارتند از:
سریلوس، کونچالی، سروناویا، الباسک، ایستگاه مرکزی، هوچورابا، مستقل، لاسیترنا، لافلوریدا، کشاورزیف لاپینتانا، لارینا، لاس کندس، لوبارنچیا، لو اسپجو، لوپرادو، ماکول، (شهرداری) میپو میپو، نیونیوآ، پدرو آگوئیره سدرا، پنیالولین، پوداهوئل، پراویدنچیا، کوئیلیکورا، کوئینتا نرمال، رنسا، ریکولتا، سن ژاکوئین، سن میگوئل، سن رامیون، [[(شهرداری سانتیاگو|مرکز سانتیاگو، و ویتاکورا.
زندگی فرهنگی[ویرایش]
موسیقی[ویرایش]
دو نوع ارکستر سمفونی درسانتیاگو وجود دارد:
- ارکستر آکاردئنی سانتیاگو، که در " تئاتر شهرداری " برنامه اجرا میکند.
- ارکستر سمفونی شیلی، وابسته به دانشگاه شیلی که درسالن تئاتر آن برنامه اجرا میکند.
همچنین دو موسسه مختلف نوازنده جاز وجود دارند که مشهورترین آن به نشانی زیر در نیونیوآ است: Club de Jazz
موزهها[ویرایش]
موزهها عبارتند از :
|
- لاچاسکنا، کاخ پابلو نرودا| پابلو نرودا، که هم اکنون موزه شده است.
مراکز تفریح و سرگرمی[ویرایش]
این شهر چند پارک اصلی دارد:
- تپه سن کریستوبال| تپه سن کریستوبال (" تپه سن کریستوبال") که شامل باغ وحش پارک متروپولیاتنو سانتیاگو| پارک متروپلیتان سانتیگو است.
- پارک اوهیگینز، شیلی| پارک اوهیگینز (" پارک اوهیگینز")
- پارک جنگلی، شیلی| پارک جنگلی (" پارک جنگلی")ف پارک در مرکز شهر در امتداد رود ماپوچو قرار دارد.
- تپه سانتا لوسیا
پیستهای جدید اسکی در فاصله یک ساعت حرکت از شرق عبارتند از:
- Farellones
- Valle Nevado
- La Parva
- Portilloکه ازشهر حدود سه ساعت فاصله دارد
برخی از نواحی کاشت انگور در نزدیکی میپو و درههای رود آکونکاگوا| آکونکاگوا قرار دارند. در کل تاکستانهای متعددی در این ناحیه قرار دارند که عبارتند از:
اماکن فرهنگی برای دیدار شامل :
- موزه هنرهای زیبا
- حومه بلاویستا، بلوک فرهنگ و هنری
- استاسیون سنترال، شیلی| ایستگاه مرکزی، ایستگاه راه آهن طراحی شده توسط گوستاو ایفل
- استادوم ویکتور جارا، شیلی| استادیوم ویکتور جارا
- کنگره ملی قبلی| کنگره ملی سابق
- میدان دو آرماس، میدان مرکز شهر
- ساختمان ضرابخانه، قصر دولتی
استادیومهای اصلی فوتبال:
- استادیوم ملی شیلی| استادیوم ناسیونال (مکان برگزاری جام فیفا ۱۹۶۲| جام جهانی ۱۹۶۲ (فینال)
- استادیوم دیوید آرلانو (ساختمان قدیمی)
- استادیوم سن کارلوس دو آپوکوئیندو
مذهب[ویرایش]
بیشتر جمعیت شیلی را کاتولیکها تشکیل میدهند و سانتیاگو نیز از این قاعدهمیتثنی نیست. برطبق سرشماری ملی، که در سال ۲۰۰۲ توسط اداره آمار ملی (INE| ادره آمار ملی) در ناحیه پایتختی سانتیاگو انجام شد، ۳۱۲۹۲۴۹نفر فرد ۱۵سال و بالتر خود را کاتولیک معرفی نمودند که معادل ٪۷/۶۸ کل جمعیت است در حالی که ۵۹۵,۱۷۳ نفر (٪۱/۱۳) خود را مسیحی انجیلی| پروتستان انجیلی توصیف کردند. حدود ٪۲/۱ از جمعیت از فرقه یهودی گواهان یهوه اعلام شدند، در حالی که ٪۹/۰ خود را پیرو فرقه قدیسان امروزی (مورمون ها)، ۲۵/۰ به عنوان یهودی، ۰۳/۰ مسلمان و ۱۱/۰ به عنوان پیروان کلیسای ارتودوکس| ارتودوکسها خوانده اند. تقریبا" ٪۴/۱۰ جمعیت ناحیه پایتخت اظهار داشته اند که کافر یا منکر وجود خدا هستند، در حالی که ٪۴/۵ دیگر خود را پیرو مذاهب دیگر دانسته اند.
دانشگاهها[ویرایش]
|
|
نگارخانه[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
ویکیسفر یک راهنمای سفر برای سانتیاگو دارد. |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ سانتیاگو موجود است. |
|