Славянскія мовы
|
Індаеўрапейцы |
|---|
| Індаеўрапейскія мовы |
| Албанская · Армянская Балтыйскія · Кельцкія Германскія · Грэчаская Арыйскія · Італійскія Славянскія мёртвыя: Анаталійскія · Палеабалканскія |
| Індаеўрапейцы |
| Албанцы · Армяне Балты · Кельты · Германцы Грэкі · Індаарыйцы Іранцы · Раманцы · Славяне гістарычныя: Хеты · Кельты · Германцы · Скіфы |
| Протаіндаеўрапейцы |
| Мова · Грамадства · Рэлігія |
| Прарадзіма індаеўрапейцаў |
| Курганная гіпотэза Анаталійская гіпотэза Армянская гіпотэза Індыйская гіпотэза Тэорыя палеалетычнай бесперапыннасці |
| Індаеўрапеістыка |
Славянскія мовы — група роднасных моў індаеўрапейскай сям'і; распаўсюджаныя на тэрыторыі Еўропы і Азіі. Агульны лік размаўляючых каля 400 млн чалавек[1]. Адрозніваюцца вялікай ступенню блізкасці адзін да аднаго, якая выяўляецца ў структуры слова, ўжыванні граматычных катэгорый, структуры сказа, семантыцы, сістэме рэгулярных гукавых адпаведнасцяў, марфаналагічных чаргаваннях. Гэтая блізкасць тлумачыцца адзінствам паходжання славянскіх моў і іх працяглымі і інтэнсіўнымі кантактамі паміж сабой на ўзроўні літаратурных моў і дыялектаў.
З іншых індаеўрапейскіх моў да славянскіх бліжэй за ўсё балтыйскія мовы.
Славянскія мовы па ступені іх блізкасці адзін да аднаго прынята дзяліць на 3 групы: усходнеславянскія, заходнеславянскія і паўднёваславянскія.
Для запісу сучасных славянскіх моў выкарыстоўваюцца кірыліца і лацінка. Раней выкарыстоўваліся таксама глаголіца і арабскае пісьмо.
Лічыцца, што ўсе славянскія мовы пайшлі ад гіпатэтычнай праславянскай мовы.
Спіс славянскіх моў[правіць | правіць зыходнік]
Выдзяляецца амаль 2 дзясяткі славянскіх моў[2].
Паходжанне[правіць | правіць зыходнік]
 |
Гэты раздзел артыкула яшчэ не напісаны.
Паводле задумы аднаго з удзельнікаў Вікіпедыі, на гэтым месцы павінен размяшчацца спецыяльны раздзел.
Вы можаце дапамагчы праекту, напісаўшы гэты раздзел. |
Зноскі
- ↑ Omniglot
- ↑ Indo-European, Slavic (англ.)
|
||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||
