Parlement

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken

Een parlement is het hoogst verkozen beraadslagende orgaan van een democratische rechtsstaat, bestaande uit verkozen vertegenwoordigers van het volk, dat een essentiële rol speelt in de totstandkoming van wetgevende akten en in zijn totaliteit of in zijn onderdelen controle uitoefent op de uitvoerende macht. De naam is afgeleid van het Franse parler, wat "praten" betekent; een parlement is een gesprek, een discussie, dus een vergadering waar mensen discussiëren over zaken. Een volksvertegenwoordiging heet alleen parlement in een parlementair systeem, haar tegenhanger in een presidentieel systeem wordt congres genoemd.

In verschillende landen[bewerken]

Van de naar schatting 180 landen in de wereld hebben er 60 een bicameraal systeem:[1]

In Nederland wordt de volksvertegenwoordiging de Staten-Generaal genoemd. Sinds 1814 is dit een parlement, in 1815 werd het gesplitst tot een tweekamerstelsel.

Vlaanderen koos voor het zogenaamde eenkamerstelsel, het Vlaams Parlement. Het Vlaams Gewest en de Vlaamse Gemeenschap fusioneerden hiertoe de twee volksvertegenwoordigende raden die bij de Belgische staatshervorming voorzien waren. De anderen gewesten en gemeenschappen hebben ook elk hun eigen parlement: Waals Parlement, Parlement van de Franse Gemeenschap, Parlement van de Duitstalige Gemeenschap, Parlement van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Het Europees Parlement heeft één kamer. Sommigen willen een extra kamer met leden uit de nationale parlementen, hoewel de Europese Raad in zekere zin reeds die functie vervult.

De functies van het parlement[bewerken]

Een parlement heeft 4 functies.

  1. Representatieve functie. Parlementsleden vertegenwoordigen het volk en vormen daardoor de spil tussen de samenleving (het volk) en het politiek systeem.
  2. Wetgevende functie. Het parlement is de wetgevende macht. In de werkelijkheid gaat dit vaak in overleg met de regering die vaak wetsvoorstellen doet.
  3. Deliberatieve functie. Dit is de functie van parlementariërs om te debatteren over nieuwe wetsvoorstellen. In de VS wordt filibusteren toegepast om stemmingen over wetsvoorstellen zo veel mogelijk uit te stellen.
  4. Controlerende functie. Parlementsleden controleren het functioneren van de regering nauwgezet. Hierbij kan o.a. gebruikgemaakt worden van calculaties van de Algemene Rekenkamer om te controleren of de uitvoerende macht zich aan de begroting houdt en het staatsgeld verantwoord uitgeeft. Een speciaal controlemiddel is dat van de parlementaire onderzoekscommissie waarmee een commissie aangesteld wordt om de oorzaak van een grove fout op een bepaald beleidsterrein uit te zoeken en op basis hiervan aanbevelingen te doen.

Lijst van parlementen[bewerken]

Zoek dit woord op in WikiWoordenboek