Karol Medyceusz (duchowny)
Karol Medyceusz | |
Kardynał biskup | |
Kraj działania | Państwo Kościelne |
Data i miejsce urodzenia | 19 marca 1595 Florencja |
Data i miejsce śmierci | 17 czerwca 1666 Florencja |
Dziekan Kolegium Kardynalskiego | |
Okres sprawowania | 23 września 1652 – 17 czerwca 1666 |
prefekt Kongregacji ds. Obrzędów | |
Okres sprawowania | 1657 – 1666 |
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | Kościół katolicki |
Kreacja kardynalska | 2 grudnia 1615 Paweł V |
Kościół tytularny | Santa Maria in Domnica (18 maja 1616) San Nicola in Carcere (2 października 1623) SantˈEustachio (17 października 1644) San Sisto (12 grudnia 1644) biskup Sabiny (6 marca 1645) biskup Porto e S. Rufina (29 kwietnia 1652) biskup Ostia e Velletri (23 września 1652) |
Carlo de Medici (ur. 19 marca 1595 we Florencji, zm. 17 czerwca 1666 tamże) – włoski kardynał z rodu Medyceuszy. Syn kardynała Ferdinando I de' Medici, który zrezygnował z godności kardynalskiej w 1588 aby zapewnić przetrwanie rodu.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
W grudniu 1615 w wieku 20 lat został kreowany kardynałem diakonem Santa Maria in Domnica przez papieża Pawła V. Przez wiele lat działał w kurii jako protektor Hiszpanii, reprezentując jej interesy wobec Stolicy Apostolskiej. Opat komendatoryjny wielu opactw. Jako protodiakon Św. Kolegium koronował papieża Innocentego X w październiku 1644, a 2 miesiące później przeszedł do rangi kardynała prezbitera San Sisto. W 1645 uzyskał dalszą promocję do rangi kardynała biskupa, będąc kolejno biskupem Sabiny (6 marca – 23 października 1645), Frascati (23 października 1645 – 29 kwietnia 1652), Porto e Santa Rufina (29 kwietnia – 23 września 1652) oraz biskupem Ostia e Velletri (od 23 września 1652). Jako dziekan Świętego Kolegium przewodniczył konklawe 1655. Za pontyfikatu Aleksandra VII (1655–1667) był nominalnym prefektem Kongregacji ds. Obrzędów oraz Kongregacji ds. Ceremoniału. Zmarł w rodzinnej Florencji.