Gemini 1
| Gemini 1 (I, SC1) | |
| Inne nazwy | Gemini-Titan I (GT-1), S00782 |
| Indeks COSPAR | 1964-018A |
| Zaangażowani | NASA (USA) |
| Rakieta nośna | Titan II GLV |
| Miejsce startu | Cape Canaveral Air Force Station, Stany Zjednoczone |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum | 154 km |
| Apogeum | 320,4[1] km |
| Okres obiegu | 89 min |
| Nachylenie | 32,59[1]° |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 8 kwietnia 1964 (16:00:01,69 UTC) |
| Koniec misji | 8 kwietnia 1964 |
| Powrót do atmosfery | 12 kwietnia 1964 |
| Wymiary | |
| Kształt | zbliżony do stożka[1] |
| Wymiary | długość: 5,6 m, średnica:3 m[1] |
| Masa całkowita | 5170 (3187 kg bez członu rakiety nośnej) kg |
Gemini 1, (również Gemini-Titan I, Gemini I lub GT-1) – pierwszy lot programu Gemini i jednocześnie pierwszy z dwóch lotów bezzałogowych w jego ramach.
Misja miała za zadanie przetestować sprawność rakiety nośnej, integralność statku Gemini i współpracę obu wymienionych komponentów. Zadaniami drugorzędnymi były:
- pomiary nagrzewania się rakiety i statku podczas startu
- pomiary osiągów rakiety
- testy przełączania układów kierowania lotem
- pomiary dokładności wejścia na orbitę
- testy systemu wykrywania usterek
Poza tym zrealizowano szereg zadań związanych z procedurą startową, jak i umieszczeniem statku na orbicie oraz śledzeniem jego lotu przez stacje naziemne[1].
Udana misja obejmowała wszystkie fazy lotu od startu do wejścia na orbitę.
Spis treści
Przebieg misji[edytuj | edytuj kod]
Start nastąpił tuż po 11 rano czasu miejscowego ze stanowiska startowego nr 19. Sześć minut później rakieta umieściła statek na orbicie. Była ona wyższa od zaplanowanej o 33,6 km z powodu przekroczenia prędkości o 22,5 km/h. Plan nie zakładał odłączenia statku od ostatniego członu rakiety, dlatego osiągnęły satelizację jako jeden obiekt. Zgodnie z planem obserwacje i pomiary trwały przez 4 godziny i 50 minut. Misję zakończono po trzecim przejściu statku nad Przylądkiem Canaveral.
Orbitujący zespół śledzono do jego ponownego wejścia w atmosferę nad Atlantykiem, po 64. okrążeniu Ziemi, 12 kwietnia 1964 roku. Pojazd przebył odległość 2 789 864 km w czasie 3 dni i 23 godzin[1]. Odzyskania statku nie planowano. Z założenia miał spłonąć podczas powrotu na Ziemię[1].
Ładunek[edytuj | edytuj kod]
Kapsuła została zbudowana z uwzględnieniem potrzeb misji bezzałogowej i nie zawierała systemów podtrzymywania życia[1]. W miejscach przeznaczonych dla astronautów umieszczono niezależne zestawy pomiarowe, każdy o wadze 180 kg. Zawierały one czujniki nacisku, ciśnienia, temperatury i przyspieszenia. Stanowiły one również balast.
Przypisy
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyclopedia Astronautica (ang.)
- Jonathan's Space Home Page (ang.)
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Space 40 (cz.)
|
|||||||
