Jan Steffen

Jan Andrzej Steffen (ur. 17 lipca 1936 w Poznaniu, zm. 10 sierpnia 2009) - polski genetyk, onkolog i immunolog.

W 1958 roku ukończył studia lekarskie w Akademii Medycznej w Poznaniu. W 1960 roku uzyskał stopień doktora, w 1965 - doktora habilitowanego. W 1976 otrzymał tytuł profesora medycyny. W 1986 został wybrany na członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk, w 2002 na członka rzeczywistego.

W 1969 podjął pracę w Instytucie Onkologii im. M. Skłodowskiej-Curie w Warszawie, gdzie od 1974 roku kierował Zakładem Immunologii, w latach 1976-1985 był zastępcą dyrektora ds. organizacji i koordynacji prac badawczych, a w latach 1985-91 - dyrektorem.

W latach 1986-90 kierował Centralnym Programem Badawczo-Rozwojowym "Zwalczanie Chorób Nowotworowych".

Przedmiotem badań naukowych były nefrologia i onkologia doświadczalna. Był członkiem zespołu lekarskiego, który przeprowadził pierwsze w Polsce zabiegi hemodializy pozaustrojowej. Jego prace dotyczyły lokalizacji transportu elektrolitów kwasu moczowego i aminokwasów w nefronach. Prowadził badania nad cyklem proliferacyjnym promieniowrażliwością komórek^{[potrzebne źródło]}. Stosował metody analizy cytogenetycznej w praktyce klinicznej. Opracował podręcznik genetyki dla studentów medycyny (Wstęp do Genetyki Człowieka, Poznań, Akademia Medyczna, 1965).

Był członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Onkologicznego, Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej, Polskiego Towarzystwa Ginekologii Klinicznej oraz Radiotherapy Club. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Nagrody i wyróżnienia

• Od 13 listopada 2007 członek Honorowego Komitetu Rozwoju Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana Z Dukli

Bibliografia

• Jan Steffen w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI)
• Życiorys prof. Jana Steffena. [dostęp 2009-08-15]. s. Ministerstwo Zdrowia.
• Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993, s. 682-683