สาธารณรัฐหมู่เกาะมาร์แชลล์

สาธารณรัฐหมู่เกาะมาร์แชลล์ Republic of the Marshall Islands (อังกฤษ) Aolepān Aorōkin M̧ajeļ (มาร์แชลล์)
คำขวัญ: Jepilpilin ke ejukaa
เพลงชาติ: Forever Marshall Islands
เมืองหลวง (และเมืองใหญ่สุด)		มาจูโร 7°7′N 171°4′E
ภาษาราชการ		ภาษามาร์แชลล์และภาษาอังกฤษ
การปกครอง		สาธารณรัฐประชาธิปไตย
-	ประธานาธิบดี	Christopher Loeak
เอกราช
-	จาก สหรัฐอเมริกา	21 ตุลาคม พ.ศ. 2529
พื้นที่
-	รวม	181 ตร.กม. (213) 69.8 ตร.ไมล์
-	แหล่งน้ำ (%)	น้อยมาก
ประชากร
-	ก.ค. 2548 (ประเมิน)	61,963 (205)
-	2546 (สำมะโน)	56,429
-	ความหนาแน่น	326 คน/ตร.กม. (28) 846 คน/ตร.ไมล์
จีดีพี (อำนาจซื้อ)		2544 (ประมาณ)
-	รวม	115 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (220)
-	ต่อหัว	1,600 ดอลลาร์สหรัฐ (195)
สกุลเงิน		ดอลลาร์สหรัฐ (USD)
เขตเวลา		(UTC+ 12)
โดเมนบนสุด		.mh
รหัสโทรศัพท์		692

หมู่เกาะมาร์แชลล์ (อังกฤษ: Marshall Islands; มาร์แชลล์: Aelōn̄ in M̧ajeļ) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐหมู่เกาะมาร์แชลล์ (Republic of the Marshall Islands; มาร์แชลล์: Aolepān Aorōkin M̧ajeļ) เป็นประเทศเกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก ตั้งอยู่ทางเหนือของประเทศนาอูรูและประเทศคิริบาส ตั้งอยู่ทางตะวันออกของประเทศไมโครนีเซียและอยู่ทางใต้ของเกาะเวกของสหรัฐอเมริกา

ประวัติศาสตร์

ภายใต้ความตกลงร่วมกับสหรัฐอเมริกา (Compact of Free Association) เมื่อเดือนพฤศจิกายน 2529 ทำให้สหรัฐฯ ยุติการปกครองหมู่เกาะมาร์แชลล์ในฐานะเป็นดินแดนในอารักขาของสหประชาชาติ โดยมีสถานะเป็นรัฐอิสระที่มีอธิปไตยปกครองตนเองในปี พ.ศ. 2529 สามารถกำหนดนโยบายภายในและต่างประเทศ ยกเว้นด้านการป้องกันประเทศและความมั่นคงที่ยังอยู่ภายใต้อำนาจของสหรัฐฯ ซึ่งมีบทบาทให้ความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจแก่ประเทศ หมู่เกาะมาร์แชลล์เป็นสมาชิกสหประชาชาติในปี พ.ศ. 2534

การเมือง

ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา รัฐธรรมนูญเป็นแบบ Semi - Westminster โดยรวมเอา หลักการของทั้งรัฐธรรมนูญประเทศอังกฤษและสหรัฐอเมริกา รัฐสภามีสองสภา

การแบ่งเขตการปกครอง

หมู่เกาะมาร์แชลล์แบ่งเป็นเขตทางนิติบัญญัติ 24 เขต ซึ่งเป็นไปตามเกาะและหมู่เกาะที่มีคนอาศัยอยู่ รายละเอียดอยู่ในภูมิศาสตร์

ภูมิศาสตร์

ประเทศประกอบด้วย 29 หมู่เกาะ และ 5 เกาะเดี่ยว หมู่เกาะและเกาะเดี่ยวที่สำคัญที่สุดแบ่งเป็น 2 กลุ่มคือ แนวเกาะราตัก (Ratak Chain) และ แนวเกาะราลิก (Ralik Chain) (หมายถึงแนวเกาะ "ดวงอาทิตย์ขึ้น" และ "ดวงอาทิตย์ตก") 2 ใน 3 ของประชากรอาศัยบนมาจูโร (เมืองหลวง) และ เอเบเย (Ebeye) หมู่เกาะทางด้านนอกมีคนอาศัยอยู่น้อย เนื่องจากไม่มีโอกาสทางการงานและการพัฒนาทางด้านเศรษฐกิจ

ภูมิอากาศร้อนชื้น มีฤดูฝนช่วงพฤษภาคมถึงพฤศจิกายน มีไต้ฝุ่นเป็นครั้งคราว

• ไอลิงกิเนอะทอลล์ (Ailinginae Atoll, ไม่มีคนอาศัย)
• ไอลิงลัปลัปอะทอลล์ (Ailinglaplap Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• ไอลุกอะทอลล์ (Ailuk Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• อาร์โนอะทอลล์ (Arno Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• อาวร์อะทอลล์ (Aur Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• บิคาร์อะทอลล์ (Bikar Atoll หรือ Bikaar; ไม่มีคนอาศัย)
• บิกีนีอะทอลล์ (Bikini Atoll)
• โบคักอะทอลล์ (Bokak Atoll, ไม่มีคนอาศัย)
• เอบอนอะทอลล์ (Ebon Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• เอเนเวตักอะทอลล์ (Enewetak Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• เอริคุบอะทอลล์ (Erikub Atoll, ไม่มีคนอาศัย)
• เกาะจาบัต (Jabat Island, เขตทางนิติบัญญัติ)
• จาลูอิตอะทอลล์ (Jaluit Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• เกาะเจโม (Jemo Island, ไม่มีคนอาศัย)
• เกาะคิลิ (Kili Island, เขตทางนิติบัญญัติ)
• ควาจาเลนอะทอลล์ (Kwajalein Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• ลาเออะทอลล์ (Lae Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• เกาะลิบ (Lib Island, เขตทางนิติบัญญัติ)
• ลิเคียปอะทอลล์ (Likiep Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• มาจูโรอะทอลล์ (Majuro Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• มาโลเอลัปอะทอลล์ (Maloelap Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• เกาะเมจิต (Mejit Island, เขตทางนิติบัญญัติ)
• มิลิอะทอลล์ (Mili Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• นาดิกดิกอะทอลล์ หรือนอกซ์ (Nadikdik Atoll หรือ Knox; ไม่มีคนอาศัย)
• นามอริกอะทอลล์ หรือนัมดริก (Namorik Atoll หรือ Namdrik; เขตทางนิติบัญญัติ)
• นามูอะทอลล์ (Namu Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• รองเกลัปอะทอลล์ (Rongelap Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• รองเกริกอะทอลล์ (Rongerik Atoll, ไม่มีคนอาศัย)
• โตเกอะทอลล์ (Toke Atoll, ไม่มีคนอาศัย)
• อูจาเออะทอลล์ (Ujae Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• อูเจลังอะทอลล์ (Ujelang Atoll, ไม่มีคนอาศัย)
• อูติริกอะทอลล์ หรือ อูตริก (Utirik Atoll หรือ Utrik; เขตทางนิติบัญญัติ)
• โวโทอะทอลล์ (Wotho Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)
• วอตเจอะทอลล์ (Wotje Atoll, เขตทางนิติบัญญัติ)

อะทอลล์ (Atoll) = หมู่เกาะปะการัง

เศรษฐกิจ

ความช่วยเหลือจากรัฐบาลสหรัฐอเมริกา เป็นหลักสำคัญของเศรษฐกิจ ศักยภาพทางเศรษฐกิจของหมู่เกาะมาร์แชลล์ ได้แก่ ทรัพยากรธรรมชาติ โดยเฉพาะทรัพยากรในทะเล แร่ธาตุ และแหล่งท่องเที่ยว แต่เนื่องจากขาดแคลนเงินทุน เทคโนโลยี และบุคลากรที่มีคุณภาพ หมู่เกาะมาร์แชลล์จึงยังไม่สามารถใช้ประโยชน์จากทรัพยากรได้เต็มที่

ในภาคเกษตรกรรม ผลผลิตทางเกษตรมักอยู่ที่ไร่ขนาดเล็ก มีบริเวณเพาะปลูกน้อย ดินไม่มีคุณภาพ และขาดเกษตรกรที่มีความชำนาญ ทำให้การเกษตรไม่พัฒนาเท่าที่ควร พืชผลทางเศรษฐกิจที่สำคัญ คือ มะพร้าว มะเขือเทศ แตง ฯลฯ อุตสาหกรรมขนาดเล็ก คือ งานหัตถกรรม ปลาที่ผ่านกระบวนการแปรรูป และ เนื้อมะพร้าวแห้ง

หมู่เกาะมาร์แชลล์ประสบปัญหาด้านการเงินมาตั้งแต่ปี 2534 รัฐบาลได้แก้ไขโดยออกพันธบัตรเพื่อนำเงินมาใช้จ่ายและชำระหนี้สินซึ่งมีสูงถึง 143 ล้านดอลลาร์สหรัฐ และสถานการณ์ไม่ดีขึ้น ทำให้เกิดภาวะวิกฤตขึ้นในปี 2539 รัฐบาลมีนโยบายที่จะส่งเสริมการลงทุน ดังนั้น จึงต้องเร่งพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และ โครงสร้างพื้นฐาน ตลอดจนรักษาเสถียรภาพทางการเมืองเพื่อสร้างบรรยากาศที่เอื้ออำนวยต่อการลงทุน

ด้านการประมง หมู่เกาะมาร์แชลล์มีทรัพยากรทางทะเลอุดมสมบูรณ์ โดยเฉพาะปลาทูน่า เปลือกหอย และไข่มุกดำ ตั้งแต่ปี 2534 เป็นต้นมา บริษัทของญี่ปุ่นและสหรัฐฯ เข้าไปจับปลาทูน่าเป็นจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม แม้จะมีวัตถุดิบที่อุดมสมบูรณ์ แต่หมู่เกาะมาร์แชลล์ก็ยังมีความต้องการที่จะนำเข้าปลากระป๋องเป็นจำนวนมากเช่นกัน

ประชากร

ส่วนใหญ่เป็นชาวไมโครนีเซีย มีประมาณเท่ากับไมโครนีเซีย 0.1เช่นกัน

วัฒนธรรม

(รอเพิ่มเติมเนื้อหา)

อ้างอิง

• รายละเอียดสาธารณรัฐหมู่เกาะมาร์แชลล์