Койне
Сæрибар энциклопеди Википедийы æрмæг.
Фæйнæхуызон диалекттыл дзурæг адæм кæрæдзийы ’хсæн цы ’взаджы здæхтыл дзурынц, уый тыххæй кæс Койне (лингвистикæ).
Койне́ (гр. Κοινὴ Ἑλληνική «иумæйаг грекъаг»[1], кæнæ ἡ κοινὴ διάλεκτος, «иумæйаг диалект») у грекъаг æвзаджы формæ, кæцы фæзындис æмæ рапарахат ис фæсклассикон антикон дуджы. Койне сси Гречъы фыццаг уæлрегионон диалект, стæй Ромы империйы æппæт скæсæйнаг хайы æхсæнадæмон æвзаг (лингва-франка).
Койне уыдис, Ног Фæдзæхсты чингуытæ цы æвзагыл фыст æрцыдис, уыцы æвзаг дæр[2].
Литературæ[ивын | Бындур ивын]
- Randall Buth, Ἡ κοινὴ προφορά: Koine Greek of Early Roman Period
- Abel, F.-M. Grammaire du grec biblique.
- Andriotis, Nikolaos P. History of the Greek Language.
- Smyth, Herbert Weir, Greek Grammar, Harvard University Press, 1956. ISBN 0-674-36250-0
- Cornybeare, F.C, and Stock, St. George. Grammar of Septuagint Greek: With Selected Readings, Vocabularies, and Updated Indexes.
- Allen, W. Sidney, Vox Graeca: a guide to the pronunciation of classical Greek — 3rd ed., Cambridge University Press, 1987. ISBN 0-521-33555-8
Фиппаинæгтæ[ивын | Бындур ивын]
- ↑ Дзырдбаст Κοινὴ Ἑλληνική классикон дуджы зæлыдис куыд [kɔɪˈnɛː ɛlɛːniˈkɛː], уыимæ баст у уырыссаг (æмæ ирон) æвзаджы формæ «койне» дæр. Нæ эрæйы IV æнусы æмæ фæстæдæр дзурыны ахаст ивта, æмæ уыцы дзырдбаст зæлыдис куыд [kyˈniː ɛliniˈki], нырыккон димотикæйы та — [kʲiˈni e̞liniˈkʲi]
- ↑ Andriotis, Nikolaos P. History of the Greek Language.
 |
Ацы статья æвзаг кæнæ æвзагзонынады тыххæй къæртт у, ома æрдæгцæттæ. Википедийæн баххуыс кæн æмæ ацы статья раст æмæ стырдæр скæн. |
