لاکپشت سبز دریایی (نام علمی: Chelonia mydas) که به نام های لاکپشت سبز، لاکپشت سیاه و لاکشپت سبز اقیانوس آرام نیز شناخته می شود، نوعی لاک پشت از خانواده Chelonidae است. دلیل نام گذاری این گونه وجود لایه ای از چربی سبز رنگ در زیر لاک این حیوان است. این گونه از لاکپشت ها در آبهای گرمسیری سراسر جهان زندگی می کنند؛ دو جمعیت مجزا در آبهای اقیانوس آرام و اطلس شناسایی شده اند. لاکپشت های سبز در خلیج فارس و دریای عمان نیز زندگی می کنند. در سواحل جنوبی ایران بیش از 50 زیستگاه اصلی برای لاک پشت های دریایی وجود دارد که محل چرا، جفت گیری و تخم ریزی آنها می باشد بر اساس نتایج به دست آمده لاک پشت سبز و لاک پشت پوزه عقابی بیشترین تعداد لانه سازی یا به بیان دیگر بیشترین مناطق لانه سازی و تخم گذاری در ایران را به خود اختصاص داده اند. لاکپشت سیز دریایی بالغ عموماً از علف دریایی تغذیه می کند و به گونه ای با هرس کردن کف دریا از رشد بی رویه جلبک ها جلوگیری می کند. این گونه از لاکپشتها برای زیست‌بوم مفید هستند و به عنوان موجودات پاک‌کننده زیست‌بوم دریا به شمار می‌روند و آلودگیهای سواحل را از بین می‌برند. لاک پشت سبز با خوردن گونه‌های دریایی از جمله عروس دریایی جمعیت رو به افزایش آنها را کنترل می‌کند. [۱] از نظر طبقه بندی «آی‌یوسی‌اِن» این گونه از لاکپشت در لیست قرمز گونه‌های در حال انقراض قرار دارد. در بسیاری از کشورها شکار این لاکپشت و استفاده از تخم های آن ممنوع شده و یا محدود شده است. با اینحال این گونه از لاکپشتها به دلایل مختلف از قبیل آلودگیهای محیط زیست، پیشرفت ساخت و ساز در مناطق ساحلی، صید در تورهای ماهی و میگو و بیماری های مختلف در خطر انقراض هستند.
لاک پشت‌ها همواره بر اساس غریزه و عادت برای تخمگذاری به همان نقطه‌ای که از تخم خارج شده‌اند باز می‌گردند. هر لاک پشت سبز حداکثر 120 تخم می‌گذارد اما تنها دو درصد از تخم‌ها به بلوغ رسیده و شانس زندگی پیدا می‌کنند.[۱] بیشترین حضور لاک پشت سبز برای تغذیه یا تخمگذاری در سواحل شنی و ماسه‌ای شرق چابهار از جمله مناطق کچو، لیپار، بریس، گواتر و سواحل غربی بندر کنارک شامل تُنگ و پُزم در ماه‌های فروردین، اردیبهشت، خرداد، تیر، مهر، آبان و اسفند است.
.jpg)
