Яфет
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Яфет, таксама Іафет (на іўрыце: יפת, Е́фет, «да распаўсюдзіць [Бог]», па-лацінску: Iafeth, па-арабску: يافث, Яфід, па-грэцку: Ιάφεθ) — у Старым запавеце Бібліі адзін з трох сыноў (Сім, Хам, Яфет) Ноя — адзінага зь людзей, каму Бог даў магчымасьць выратавацца зь сям’ёй у час сусьветнага патопу. Лічыцца, што ад Яфета й яго братоў паходзіць усё сучаснае чалавецтва. Паводле хрысьціянскага паданьня, нашчадкі Яфета насялялі Эўропу й частку Азіі, утварыўшы т.зв. «яфетаву» (эўрапэоідную) расу.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Яфет // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 2004. — 472 с.: іл. ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 1), ISBN 985-11-0035-8. — С. 319