اتاق گوشواره
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
با اتاق گوشواره (آلبوم) اشتباه نشود.
اتاق گوشواره، در معماری ایرانی به اتاق‌هایی اطلاق می‌شده که دوطرف شاه‌نشین قرار داشته و کوچکتر از آن بودند. از این اتاق‌ها در زمان‌هایی استفاده می‌شده که تعداد مهمان‌های حاضر، بیشتر از ظزفیت اتاق شاه‌نشین بوده‌است و با بازکردن درهای اتاق‌های گوشواره و اتصال آنها به شاه‌نشین، محل پذیرایی مهمان‌ها را گسترش می‌دادند. در عمارت عالیقاپو و بسیاری از بناهای دیگر ایران، نوازندگان در اتاق گوشواره مینواختند.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ اولین آلبوم رسمی «دنگ شو» منتشر شد خبرگزاری فرارو
