Χώρα των Ιλλινόις

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
"Pais des Ilinois" (Χώρα των Ιλλινόις) το 1717

Η Χώρα των Ιλλινόις (Γαλλικά: Pays des Illinois), επίσης γνωστή ως Άνω Λουιζιάνα (Γαλλικά: Haute-Louisiane),[1] ήταν μία περιοχή σε ότι είναι τώρα οι Μεσοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες που εξερευνήθηκε και αποικίσθηκε από τους Γάλλους κατά τον 17ο και τον 18ο αιώνα, και η οποία έγινε μέρος της Νέας Γαλλίας. Ο όρος αποδόθηκε σε ολόκληρη την λεκάνη απορροής του Άνω Ποταμός Μισσισσιππής, αν και οι οικισμοί ήταν συγκεντρωμένοι εκεί που σήμερα βρίσκονται οι πολιτείες Ιλλινόις, Μιζούρι και Ιντιάνα. Αφού εξερευνήθηκε αρχικά το 1673, από τον Γκρην Μπέι στον Ποταμό Αρκάνσας, από την αποστολή του Λουδοβίκου Ζολιέ και του Ιακώβου Μαρκέτ, η έκταση σύντομα διεκδικήθηκε από την Γαλλία και αργότερα έγινε μέρος της Λουιζιάνας, μαζί με την Κάτω Λουιζιάνα.

Μέχρι το 1717, η Χώρα των Ιλλινόις υπαγόταν στην γαλλική επαρχία του Καναδά, αλλά με διάταγμα του Λουδοβίκου ΙΕ΄, η Χώρα των Ιλλινόις προσαρτήθηκε στην γαλλική επαρχία της Λουιζιάνας, με βόρειο σύνορο να είναι ο Ποταμός Ιλλινόις. Τα εδάφη έτσι έγιναν γνωστά ως "Άνω Λουιζιάνα". Στα μέσα του 18ου αιώνα, οι μείζονες οικισμοί ήταν οι εξής: Καχόκια, Κασκάσκια, Σαρτρ, Σαιν Φιλίπ και Πραιρί ντυ Ροσε, όλοι στην ανατολική πλευρά του Μισσισσιππή στο σημερινό Ιλλινόις· και Σαιντ Ζενεβιέβ στην απέναντι πλευρά του Ποταμού Μιζούρι, καθώς και το Οχυρό Βινσέν εκεί που τώρα είναι το Ιντιάνα.[2][3] Στην δεκαετιά του 1720 υπήρχε μία κυβερνητική υποδομή, στην οποία οι τοπικές κωμοπόλεις έκδιναν αναφορά στον διοικητή του Φορ ντε Σαρτρ (κοντά στο σημερινό Πραιρί ντυ Ροσέ), ο οποίος με την σειρά του έδινε αναφορά στον κυβερνήτη στρατηγό της Λουιζιάνας στην Νέα Ορλεάνη.[4]

Η Άνω Λουιζιάνα ανατολικά του Ποταμού Μισσισσιππή παραχωρήθηκε στους Βρετανούς το 1763 και η δυτική στους Ισπανούς, μετά τον Γαλλοϊνδιανικό Πόλεμο. Κάποιοι Γαλλοκαναδοί άποικοι παρέμειναν στην περιοχή, ενώ άλλοι διέσχισαν τον Μισσισσιππή, σχηματίζοντας νέους οικισμούς οπως το Σαιν Λουί. Τα ανατολικά του Μισσισσιππή έγιναν μέρος της νέας Βρετανικής Επαρχίας του Κεμπέκ. Ωστόσο, αφότου οι κάτοικοί τους είχαν περάσει υπό την κυριαρχία του γαλλικού Καναδά και ύστερα της Λουιζιάνας για κάποιο διάστημα, οι κάτοικοι επέλεξαν συνταχθούν με τους Αμερικανούς κατά την Αμερικανική Επανάσταση. Τελικά, η δυτική πλευρά του Μισσισσιππή πουλήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες από τον Ναπολέοντα το 1803. Η Γαλλοκαναδική γλώσσα και κουλτούρα συνέχισε να υφίσταται στην περιοχή, με Γαλλική του Μιζούρι διάλεκτο να συνεχίζει να μιλιέται στον 20ο αιώνα.

Εξαιτίας της αποδασώσεως που προκλήθηκε από την αυξημένη υλοτομία για την παροχή καυσίμων τον 19ο αιώνα εποχή των ατμόπλοιων, ο Ποταμός Μισσισσιππής έγινε ρηχότερος και φαρδύτερος, με περισσότερες σφοδρές πλημμύρες και πλευρικές αλλαγές στο κανάλι του στην έκταση από το Σαιν Λούις στην συμβολή του με τον Ποταμό Οχάιο. Ως συνέπεια, πολλά αρχιτεκτονικά και αρχαιολογικά μνημεία χάθηκαν στην πλημμύρα και την καταστροφή πρώιμων γαλλικών χωριών αποίκων που βρίσκονταν αρχικά κοντά στον ποταμό, όπως τα χωριά Κασκάσκια, Σαιν Φιλίπ και Καχόκια, και το παλιό Σαιντ Ζενεβιέβ.[5]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ekberg, Carl J. (2000). French Roots in the Illinois Country. University of Illinois Press. pp. 31–100. ISBN 0-252-06924-2.
  2. Carrière, J. -M. (1939). «Creole Dialect of Missouri». American Speech (Duke University Press) 12 (6): 502–503. 
  3. Ekberg, Carl J. (2000). French Roots in the Illinois Country. University of Illinois Press, σελ. 31–100. ISBN 0-252-06924-2. http://books.google.com/?id=NOdf3FRXms0C&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false. Ανακτήθηκε στις September 9, 2011. 
  4. Ekberg, Carl J. (2002). François Vallé and his World: Upper Louisiana Before Lewis and Clark. University of Missouri Press, σελ. 10. ISBN 0-8262-1418-5. http://books.google.com/?id=6ZILWQCE7dQC&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false. Ανακτήθηκε στις September 9, 2011. 
  5. Norris, F. Terry (1997). «Where Did the Villages Go? Steamboats, Deforestation, and Archaeological Loss in the Mississippi Valley». Στο: Hurley, Andrew. Common Fields: An Environmental History of St. Louis. Missouri History Museum, σελ. 73–89. ISBN 978-1-883982-15-7. http://books.google.com/books?id=HwH3kdOgvfAC&pg=PA73.