Evet yanlış okumuyorsunuz sizlerle bir iguana ile yapılmış röportajı aktaracağız. Yağmur ve Sabri Sarıoğlu çiftinin iguana beslemesini sorgulamaya fırsat bırakmayacak bir röportaj...

İgor’cum Sabri ile ilk karşılaşman nasıl oldu, anlatır mısın?



- 2005 yılıydı. Yağmur’a bir gün esmiş olacak ki kimseye söylemeden beni aldı, getirdi eve. Parmak kadardım. Sabri ilk gördüğünde şaşırdı doğal olarak.

Ebeveynlerin gerçek birer hayvansever. Nereden geliyor bu hassasiyet biliyor musun?



Yağmur sürüngenleri, Sabri köpekleri daha çok sever. Bahçeli evde oturmadığımız için köpek almıyorlar. Ama pek öyle hayvan ayırmazlar, iki de kedi var evde.

Tersin ters midir?



Ne sandın? Çok inatçıyımdır. İstediğim yöne giderim, kimse beni yolumdan çeviremez! Üstelik çok güçlüyüm. Tırnaklarım uzun olduğu için çok elbise delmişliğim vardır.

Neden adını İgor koydular?



Sizde Ali neyse biz iguanalar âleminde İgor da o.

Kedilerle aran nasıl?



Joker’le birlikte büyüdüğümüz için onunla iyi anlaşıyorum. Ama o Poker buraya gelmeyecek arkadaş!

Peki, ailenin oğlu Sarp’la aran nasıl?



Sarp kedilerle oynamaktan daha çok zevk alıyor. Bütün gün peşlerinden koşar. Benim de kafamı şişirirler.

Bir buçuk metre boyun var. Nerede yatıp kalkıyorsun?



Yazları iki-üç ay Tepekent’teki bahçeli evimize geçiyoruz. Orada bol bol güneşleniyorum. Bazen parka gideriz. Etiler’deki Sosyete Parkı’na çok gitmişliğim var mesela. Ağaç dalına koyarlar beni, bizimkiler kahve içerken ben de güneşlenirim. 

Sen deri değiştirdiğinde ne oluyor?



Gençken daha sık deri değiştirirdim. Kaşınmam için taşlar aldı Yağmur, onlara sürtünerek deri atıyorum. O değil de bir kere kuyruk attım, akılları çıktı. Biz iguanalar tehlike anlarında düşmanı şaşırtmak için kuyruk bırakırız, tıpkı kertenkele gibi.

Nasıl besleniyorsun?

Biliyorsun ben vejetaryenim. Favorim kabak ve roka. Meyve de yerim arada.

Suyla aran nasıl?



Yazın bazen su tutarlar bana. Bizimkilerin en büyük zevkidir beni sulamak. Derim daha rahat soyulur o zaman.

Unutamadığın bir anın var mı?



Olmaz mı? Yağmur’un yurt dışından geldiği bir gündü. Kızcağız yol yorgunu, uyuyakaldı. Pencere de açık. Al sana macera dedim, kaçtım. Yağmur çok ağlayınca, Sabri “başka alalım” demiş. Bana malum oldu bu, hemen camiye sığındım. Sığındım dedim de kapıdan girmedim elbet. Duvardan tırmandım. Beni gören halk toplandı. Yağmur ile kardeşi koşarak gelmiş, aşağıdan sesleniyorlar. Tırstım. İki motosikletli polis de gelmez mi! Yağmur’un kız kardeşi duvara tırmandığı gibi kucakladı beni.

Aşkla aran nasıl?



Geçenlerde bir arkadaşının dişi bir iguanasını getirdi eve Yağmur. Bir saat izledim, kokladım falan. Pek centilmen davrandım kıza ama  elektrik alamadım.