Բագրատիոն Պյոտր Իվանովիչ1765[1][2] կամ 1769[3], Թբիլիսի և Ղզլար[4] - օգոստոսի 31 (սեպտեմբերի 12), 1812[1], Սիմա (գյուղ, Յուրև-Պոլսկի շրջան), իշխան, ռուսական բանակի հետևազորի գեներալ (1809), 1812-ի Հայրենական պատերազմի հերոս։ Ծագումով վրացի։ Ծնվել է Ղզլարում (Հյուսիսային Կովկաս)։ Զինծառայությունը սկսել է 1782-ից։ Մասնակցել է 1787–1791-ի ռուս–թուրքական պատերազմին, Ա․ Վ․ Աուվորովի 1799-ի Իտալական և Շվեյցարական արշավանքներին որպես առաջապահ ջոկատի հրամանատար։ 1805-1807-ի Ֆրանսիայի դեմ պատերազմի ժամանակ աչքի է ընկել Շենգրաբենում, Պրյոյսիշէյլաուում և Ֆրիդլանդում։ 1808–1809-թվականների ռուս–շվեդական պատերազմում եղել է դիվիզիայի, 1806–1812-ի ռուս–թուրքական պատերազմում՝ Մոլդովական, Պոդոլսկյան և Արևմտյան II բանակների հրամանատար։ 1812-ի Բորոդինոյի ճակատամարտում որպես ռուս, բանակի ձախ թևի հրամանատար ցուցաբերել է արտակարգ տոկունություն և անձնական քաջություն։ Ծանր վիրավորվել է և մահացել Վլադիմիրի նահանգի Սիմի գյուղում, որտեղ և թաղվել է։ 1839-ին աճյունը տեղափոխվել է Բորոդինոյի դաշտ։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։
