Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου 1963
Η Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου 1963 (8 Νοεμβρίου 1963 – 30 Δεκεμβρίου 1963) ανέλαβε από την Υπηρεσιακή κυβέρνηση Στυλιανού Μαυρομιχάλη 1963 μετά τη νίκη του κόμματος της Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου στις εκλογές του 1963.
Την κυβέρνηση αποτελούσαν οι[1]:
- Γεώργιος Παπανδρέου Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου και Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
- Σοφοκλής Βενιζέλος Υπουργός Εξωτερικών και Αντιπρόεδρος Υπουργικού Συμβουλίου
- Γεώργιος Μαύρος Υπουργός Συντονισμού
- Δημήτριος Παπανικολόπουλος Υπουργός Εθνικής Αμύνης
- Δημήτριος Παπασπύρου Υπουργός Δικαιοσύνης
- Σταύρος Κωστόπουλος Υπουργός Εσωτερικών
- Κωνσταντίνος Μητσοτάκης Υπουργός Οικονομικών
- Σάββας Παπαπολίτης Υπουργός Εμπορίου
- Ιωάννης Ζίγδης Υπουργός Βιομηχανίας
- Στέλιος Αλλαμανής Υπουργός Δημοσίων Έργων
- Νικόλαος Μπακόπουλος Υπουργός Συγκοινωνιών
- Αλέξανδρος Μπαλτατζής Υπουργός Γεωργίας
- Στυλιανός Χούτας Υπουργός Κοινωνικής Προνοίας
- Πολυχρόνης Πολυχρονίδης Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας
- Γεώργιος Μπακατσέλος Υπουργός Εργασίας
- Γεώργιος Αθανασιάδης – Νόβας Υπουργός παρά τη Προεδρία της Κυβερνήσεως
- Νικόλαος Έξαρχος Υπουργός Βορείου Ελλαδος
- Ιωάννης Γιαννόπουλος Υπουργός Ανευ Χαρτοφυλακίου
- Ιωάννης Τούμπας Υπουργός Ανευ Χαρτοφυλακίου
- Γεώργιος Παναγιωτόπουλος Υφυπουργός Εσωτερικών
Στις 5 Δεκεμβρίου 1963 διορίστηκε ο:
- Στέφανος Στεφανόπουλος Υπουργός Ανευ Χαρτοφυλακίου και Αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου
Η κυβέρνηση σχηματίστηκε με σχετική και όχι απόλυτη πλειοψηφία (138 της Ένωσης Κέντρου έναντι 132 βουλευτών της Ε.Ρ.Ε. Στην κυβέρνηση ο Γ. Παπανδρέου κράτησε τους Δ. Παπανικολόπουλο (υπουργό Εθνικής Αμύνης) και Γ. Παναγιωτόπουλο (υφυπ. Εσωτερικών) από την υπηρεσιακή κυβέρνηση Μαυρομιχάλη.
Τρεις ημέρες μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, στις 11 Νοεμβρίου, ο πρωθυπουργός δέχθηκε την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων την οποία του παρουσίασε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτριος Παπανικολόπουλος, ο οποίος, ως έμπιστος των Ανακτόρων, διατήρησε και στη νέα πολιτική κυβέρνηση το αξίωμα που του είχε εμπιστευθεί ο βασιλιάς Παύλος και στην προηγούμενη υπηρεσιακή κυβέρνηση Μαυρομιχάλη. Ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε ότι θέλει τις ένοπλες δυνάμεις μακριά από την πολιτική και την πολιτική μακριά από τις ένοπλες δυνάμεις, ενώ ο υπουργός τον διαβεβαίωσε ότι οι ένοπλες δυνάμεις παραμένουν πιστές στον όρκο τους, τον βασιλιά και τη νόμιμη κυβέρνηση. Στις 26 Νοεμβρίου ο Γ. Παπανδρέου δέχθηκε τον πρεσβευτή της Μεγάλης Βρετανίας σερ Ραλφ Μάρεϊ με τον οποίο συζήτησαν διμερή θέματα και το Κυπριακό. Στο μεταξύ ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σοφοκλής Βενιζέλος, ο οποίος βρισκόταν με τη βασίλισσα Φρειδερίκη στις Η.Π.Α. για την κηδεία του προέδρου Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, συναντήθηκε με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Ντιν Ρασκ.
Στις 16 Δεκεμβρίου, ο βασιλιάς Παύλος εκφώνησε στην κατάμεση Βουλή τον Λόγο του Θρόνου, έχοντας δεξιά του τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και αριστερά του τον διάδοχο Κωνσταντίνο Β'. Ο λόγος αυτός προκάλεσε μάλιστα και βολές του αρχηγού της Ε.Ρ.Ε. Παναγιώτη Κανελλόπουλου, επειδή η βασιλική ομιλία περιελάμβανε την εκτίμηση ότι "δια των τελευταίων εκλογών παγιούται ο ομαλός πολιτικός βίος της χώρας", πράγμα που εκλήφθη ως υπονοούμενο για τις αμφιλεγόμενες εκλογές του 1961[2]. Μία εβδομάδα αργότερα η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου παραιτήθηκε, αρνούμενη την υποστήριξη της Ε.Δ.Α.[3].
Στις 30 Δεκεμβρίου του 1963 ανέλαβε η Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Παρασκευόπουλου 1963.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Kυβέρνησις Γεωργίου Παπανδρέου Από 8.11.1963 Έως 31.12.1963». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. http://www.ggk.gov.gr/?p=1233. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2011.
- ↑ Η βραχύβια κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, Ιστορικό Λεύκωμα 1963, σελ. 76-79, Καθημερινή (1997)
- ↑ Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος (2004). Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004. Αθήνα, σελ. 78. http://www.jurisconsultus.gr/pubs/uploads/842.pdf.