Hayatta şükredecek en önemli değerlerimin başında sağlık ardından ise özgür bir ülkede yaşamak var.

Her ikisi de kaybedilince veya kaybetme riski belirince hayati önemi fark edilen değerler gibi geliyor bana. Buhafta vatanımda özellikle güzel şehrim İstanbul da 15 Temmuz Demokrasi Zaferi ve Şehitleri Anma Programı yapıldı. Tam bir sene önce yaşadıklarım aklıma geldi.Bu hafta tam bir sene önce ogece yaşadıklarımdan sonra kaleme aldığım yazımı tekrar yayınlamak istedim.Güzel şehrim İstanbul’da 15Temmuz Cuma günü pırıl pırıl güneşli bir hava vardı.Akşama doğru teyzemle birlikte, yeni doğum yapmış arkadaşımızı hastanede ziyaret etmiş,sonra teyzem beni eve bırakmış,kendisi de evine geçmişti.Eve gelince taptaze, mis gibi kokan Türk kahvem, dizüstübilgisayarım ile geniş, bembeyaz tonların hakim olduğu, evinen sevdiğim mekanı mutfaktakiyemek masasına kurulmuştum.

TV seyretme alışkanlığım olmadığı için mutfaktaki TV kapalı,bilgisayardan gelen piyano resitalinin tatlı ezgilerini dinliyordum. Yaradan’a şükran dolu vemutluydum çünkü mevsimlerden en sevdiğim yaz mevsimi,vatanımda, şehrimde ve evimdeydim.Az sonra beni eve bırakan teyzem whatsaap’tan;“Acil televizyonu aç, köprülerkapatılmış” yazınca Hay Allah yine mi terör olayı diye mora lseviyem düşmeye başladı.Haber kanallarını dolaşırkenbu sefer moral bozukluğuma kafa karışıklığım eklendi. Habe rkanalları bu bir darbe girişimimi? acaba diyerek olayları anlamaya çalışıyorlardı. 80 darbesini hatırlamadığım ve siyaset ilepek ilgilenmediğim için darbe nedemek pek farkında değildim.Herkes gibi haberleri birleştirerek o anda kafamda bir şeyleritoparlamaya çalışıyordum.Anlam verememe ve ciddi birkarmaşa hissediyordum amaevde tek başıma olmama rağmen henüz panik hissi yoktu.Bu sakinliğim F16 savaş uçaklarının yaşadığım bölgenin üzerinde uçmaya başlamasına kadar sürdü. Alçaktan uçan savaş uçaklarının ses hızını geçtiğind ebomba efekti yani sonik patlamayarattığını bilmediğimden, birkaç kere bomba atıldı diye yereattım kendimi.

İçgüdüsel olaraktam teçhizat giyinip nasıl kaçabilirim diye plan yapmaya bilebaşladım. Nereye kaçacaktım oayrı konu.İşte o saatlerde savaşın karanlık yüzünü ilk defa canlı canlı hissettim.Nerede yaşadığınız, hangipartiye oy attığınız, ne kadarzengin olduğunuz, ne kadar eğitimli olduğunuz gibi kriterlerin hepsi tepenizde uçan, korkunçsesli bir F16’dan gelecek bombakorkusu ile tamamen siliniyor.O anda sadece insan oluyorsunuz. Tek düşündüğünüz canınızı ve sevdiklerinizin canını kurtarmak. Yaşadığınız toprağın, hayatın, sağlığın ve enönemlisi özgürlüğün kıymetinianlıyorsunuz.Taşını, toprağını, denizini,köprülerini, boğazını, hattalezzetli domateslerini, karpuzunu bile özlediğim Türkiye’mkaranlık bir döneme girmektenkıl payı kurtuldu.Geçen hafta bu yazıyı kaleme alamadım. Evet, belki de psikolojik olarak en çok etkilenenlerdenbiriydim. Bir süredir her şeydenmemnuniyetsiz olup, bu ülke yaşanmaz artık, hangi ülkeye, nasılgidebiliriz diyenlerden değil tam tersine İngiltere gibi bir ülkedeyaşama hakkı olmasına rağmenvatana henüz dönenlerdendim.

Uzun süren gurbet yaşantımdan sonra bu sene itibari ile dahaçok kalıp, keyfini çıkarmaya karar verdiğim İstanbul’ un bu şekilde korkunç bir gece geçirmesipsikolojimi derinden etkilemişti.İki hafta boyunca yurtiçi ve yurtdışı gündemi ve sosyal medyayıtakip ettim, her fikirden yazılanları okudum.Uyuşmuş gibiydim ve moralim çok bozuktu.İşte bu ruh hali ile geçensabah buzdolabını açarkenLondra’dan aldığım, üzerinde“Keep Calm and Carry On” yazan magnet gözüme takıldı.Aklıma bu sloganın ibret verici hikayesi gelince bir kabustan uyanır gibi hissettim.II. Dünya Savaşı’na hazırlık için1939 yılında İngiliz hükümetincemotivasyon amaçlı afislerin üzerindeki bir slogan.İlk slogan “Özgürlük tehlikealtındadır, tüm kudretinizle savununuz.” ( Freedom is in Peril,Defend it with all your Might.)Sonrasında ise: “Sakin Ol ve Devam Et “( Keep Calm and CarryOn) kullanılmasına karar verilmiş.Büyük şehirlere yapılan havasaldırılarından korkan İngilizhalkının moralini yükseltmek vebirlik olmalarını sağlamak amacıyla hazırlanan posterler 2,5milyon kadar üretilmiş ancakbu posterler neredeyse halkahiç açık olarak sergilenememiş.

Son dönemde ise Brexit’le birlikte kafası karışan, hata yaptıklarını kara kara düşünen İngilizlerin, 75 yıl sonra bir kez daha birbirlerine “Keep calm andCarry On” dedikleri aklıma geldi.Her zaman olayların olumluyönüne odaklan tavsiyesi verenben sakin olup hayata devam etmeliydim. Elimden gelen yazıyazmak ise bu şekilde vatanıma katkıda bulunmalıydım.Allah’a şükürler olsun hayather şeye rağmen güzel ve devamediyor. Ben Türkiye Cumhuriyetini ve özgürlüğü seçiyorum.

Yıkmayı, eleştirmeyi ve provokasyonu sevenlere inat gün siyasetdeğil akıl, birlik ve beraberli kzamanı. Biz her kökenden gelenTürk Milletiyiz. Güzel günlere hoşgörülü bir şekilde devam etmeyi seçiyorum.