αναδημοσίευση από: http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=28.10.2001,id=71582876
του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΣΩΝΙΤΗ[1]
Μετά την Κατοχή συστήθηκε στην Ελλάδα Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου (συντ. πράξεις 73 και 90/1945) με σκοπό να δικάσει τους γερμανούς, αυστριακούς και ιταλούς εγκληματίες και από την αρμόδια Συμμαχική Επιτροπή ζητήθηκε να εκδοθούν 1.127 Γερμανοί, 470 Ιταλοί, 242 Βούλγαροι και 410 Αλβανοί της Τσαμουριάς.
Οι σύμμαχοι ανέκριναν και παρέδωσαν οχτώ Γερμανούς μόνο, ενώ συνελήφθη και ο γερμανός υπαξιωματικός Φριτς Σούμπερτ του Σπυρίδωνος (;), που υπηρέτησε στην Κρήτη και τη Μακεδονία από τον Αύγουστο 1941 ώς το Σεπτέμβριο 1944.
Στο διάστημα αυτό σκότωσε, είτε ο ίδιος με πιστόλι, μαχαίρι ή ρόπαλο είτε δίδοντας εντολή στο διαβόητο τάγμα του, 271 αμάχους.
*Η δράση του άρχισε στην Κρήτη στις 27-8-41 στο Ορος Ρεθύμνης, όταν βασάνισε και σκότωσε τον Π. Παπαδάκη με το πρόσχημα ότι κρύβει Αγγλους.
*Εκανε υπομονή ένα χρόνο και τον Ιούνιο του '42 σκότωσε το δάσκαλο Ι. Μανουσάκη, τον Μ. Γρύπαρη με την κατηγορία ότι έκρυβε Αγγλους, τον Εμ. Μακράκη επειδή έκρυβε όπλα και τον Μ. Μαυρουδή.
*Στις 26 Ιουνίου, στο χωριό Αυγενική, σκότωσε τον Α. Τζιράκη και τους Ι. Ξυλούρη, Μ. και Ελ. Λυδάκη ως συγγενείς ανταρτών. Τους τρεις τελευταίους, τους έβαλε να σκάψουν τον τάφο τους, τους βασάνισε και ύστερα τους εκτέλεσε.
*Τον Ιούλιο στον Αγιο Σύλλα βασάνισε τον Ε. Καραγιωργάκη και τον σκότωσαν δύο Ιταλοί που απείλησε με θάνατο. Βασάνισε άλλους χωρικούς και έκαψε επτά σπίτια.
Τον χειμώνα ο λοχίας Σούμπερτ ξεκουράστηκε και επανέκαμψε τον Αύγουστο του '43. Εκαψε δώδεκα σπίτια στο χωριό Ροδάκινο και επειδή δεν βρήκε μάχιμους άντρες, σκότωσε τον Χ. Λουκογιάννη 70 ετών, τον Ν. Λουκογιάννη, τον Σ. Φρόνιμο 88 χρόνων και έκαψε ζωντανή την Σμαράγδω Καπετανάκη.
*Στις 14-8 σκότωσε τους Ν. και Η. Μπομπολάκη επειδή άκουγαν κρυφά ραδιόφωνο.
*Στις 23 έβγαλε από τις φυλακές Χανίων και σκότωσε τρεις Ελληνες, υπόδικους για φόνους Ελλήνων.
*Στις 13 Σεπτεμβρίου σκότωσε στις Βουκολιές τον Μ. Χριστοδουλάκη, επειδή έκρυβε όπλα. Στις 25 πήρε από τις φυλακές Ηρακλείου και εκτέλεσε τέσσερα άτομα.
*Τον Οκτώβρη συγκρότησε κατόπιν εντολής ειδικό σώμα ψάχνοντας για αντάρτες και όπλα. Επιτέθηκε στο χωριό Καλή Συκιά, έπιασε 12 γυναίκες, έκαψε τα σπίτια τους, τις τουφέκισε και τις έριξε στη φωτιά των σπιτιών τους. Επί τη ευκαιρία σκότωσε και πέντε άντρες.
*Τον Οκτώβρη πήγε στην Καλλικράτη όπου σκότωσε όσους άντρες βρήκε και έντεκα γυναίκες, σύνολο 28, επειδή δεν κατέδωσαν στις γερμανικές αρχές πως είδαν αντάρτες. Εκαψε 81 σπίτια και πήγε κατ' ευθείαν στους Καλούς Λάκκους, αλλά ήταν έρημοι και λεηλάτησε τα σπίτια. Εκνευρισμένος πήγε στο Μουρί και σκότωσε με βασανιστήρια πέντε χωρικούς. Τον Ι. Τσιρικάκη τον τύφλωσε πριν τον σκοτώσει.
*Στο χωριό Γεφυράκι Κρουσώνος σκότωσε τον Γ. Γρηγοράκη για πράξεις κατά του τάγματός του.
*Τον Μάρτιο του '44 βρέθηκε στη Μακεδονία. Συνάντησε τους γερμανοντυμένους του κομμουνιστοφάγου «συνταγματάρχη» Πούλου και έπιασαν μαζί δουλειά, οι «Σουμπερτιανοί» και οι «Πουλικοί».
*Δεξί χέρι του Πούλου ήταν ένας παπάς, ο Παπαγρηγόρης. Στις 9 Μαρτίου, στο Ασβεσταριό Γιαννιτσών σκότωσε τρία άτομα. Στις 23 σκότωσε 16 «κομμουνιστές» και έκαψε πολλά σπίτια στο Ελευθεροχώρι.
*Στις 26 Ιουλίου σκότωσε 16 και λεηλάτησε ό,τι μπορούσε στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης και στα Ν. Μάλγαρα. Στις 28 Αυγούστου, στο χωριό Στάθη, σκότωσε τέσσερα άτομα.
*Στις 30 σκότωσε δύο άτομα στο χωριό Κάρπη, έκαψε 150 σπίτια, λεηλάτησε τα πάντα και έκλεψε 167 μικρά και μεγάλα ζώα. Την επομένη πήγε στη Γοργοπή και σκότωσε 12, επειδή είχαν συγγενείς στην Αντίσταση.
Στις 2 Σεπτεμβρίου Ελασίτες στον Χορτιάτη επιτέθηκαν σ' ένα γερμανικό αυτοκίνητο, πήραν έναν Γερμανό όμηρο και ο Σούμπερτ έπιασε όσους δεν πρόλαβαν να απομακρυνθούν από τον Χορτιάτη, τους έκλεισε σε δύο σπίτια, έβαλε φωτιά και τους έκαψε ζωντανούς. Σύνολο, 145 άτομα.
*Κατηγορήθηκε επίσης για 62 φόνους στα Γιαννιτσά, για το φόνο του γιατρού Μαντζανά και το βιασμό της Ν. Μ. στην Κρύα Βρύση, τον Οκτώβριο του '44, για άλλους βιασμούς, μεταξύ αυτών της 16χρονης Σ.Α., αλλά δεν καταδικάστηκε, όπως και για 8 φόνους στην Κρήτη, λόγω ανεπαρκών στοιχείων.
Αυτή ήταν η δράση του Σούμπερτ, τα ίχνη του οποίου χάθηκαν μετά την Απελευθέρωση.
Και όμως, ένα μόλις χρόνο μετά, στις 4 Σεπτεμβρίου του '45, επέστρεψε αεροπορικώς στην Ελευσίνα, μαζί με ομήρους που επέστρεφαν από στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Παρουσιάστηκε σαν Τάκης Κωνσταντινίδης, από τη Βέροια, αλλά η προφορά του (ήξερε ελληνικά) κίνησε τις υποψίες του αστυφύλακα Αναστασιάδη, που τον κράτησε, ρώτησε τους υπόλοιπους ομήρους, δεν τον ήξερε κανείς, μια Αυστριακή χορεύτρια του μπαλέτου της Βιέννης είπε ότι ήταν Γερμανός και ο Σούμπερτ μεταφέρθηκε στον Πειραιά.
Αναγνωρίσθηκε και πέρασε από δίκη. Ως μάρτυρες υπεράσπισης ζήτησε τέσσερις Κρητικούς, καταδικασμένους για ποινικά κακουργήματα, που επιβεβαίωσαν το κατηγορητήριο.
Ο Σούμπερτ έριξε τότε την ευθύνη στους ανωτέρους του, ζήτησε να συνδικασθούν στρατηγοί που ήταν ήδη όμηροι των συμμάχων, ζήτησε αναβολή, οι αιτήσεις απορρίφθηκαν και στις 5 Αυγούστου 1947 καταδικάσθηκε «σε θάνατο για κάθε φόνο, σε είκοσι χρόνια για κάθε εμπρησμό, σε δέκα για κάθε κλοπή, σε δέκα για έναν βιασμό, σε δεκαπέντε για την δήλωση της χώρας».
Οι ποινές, 271 φορές σε θάνατο (στην απόφαση δεν υπάρχει αναφορά στον Πούλο) και χιλιάδες χρόνια κάθειρξης, συγχωνεύθηκαν στην ποινή του θανάτου και ο Σούμπερτ εκτελέσθηκε στις 22 Οκτωβρίου στην Αθήνα.
Γιατί όμως γύρισε πίσω; Γιατί γύρισε ο διαβόητος διοικητής Θεσσαλονίκης Μαξ Μέρτεν, υπεύθυνος για τις θανατώσεις χιλιάδων εβραίων;
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι γερμανοί εγκληματίες γύριζαν για να πάρουν κρυμμένα λάφυρα. Αν είναι έτσι, γιατί δεν τα έπαιρναν μαζί τους φεύγοντας, γιατί δεν έστελναν άλλους, και πώς θα τα έβγαζαν από την χώρα αν τα έβρισκαν;
Εχω την πεποίθηση ότι δεν έρχονταν για τα κλεμμένα, αλλά για να διασώσουν κάτι άλλο ή άλλους, γυρνούσαν δηλαδή σαν μάρτυρες της μυστικιστικής «ιδεολογίας» τους, επιβεβαιώνοντας ότι ο φασιμός και οι δεισιδαιμονίες εκβιάζουν για μάρτυρες, ενώ η δημοκρατία και ο πολιτισμός αναδεικνύουν ήρωες.
Η περίπτωση Μέρτεν είναι εύγλωττη: Γύρισε ανεξήγητα το '59 στη Θεσσαλονίκη, συνελήφθη, και ο Κ. Καραμανλής τον έδωσε πίσω χωρίς να τον δικάσει, συμφωνώντας με τον Αντενάουερ η μεν Ελλάδα να καταργήσει το Ειδικό Στρατοδικείο, να παραδώσει όλους τους φακέλους των κατηγορουμένων και να πάψει κάθε δίωξη, η δε Γερμανία να δικάσει τον Μέρτεν, να αποζημιώσει με 115 εκατομμύρια μάρκα τους φυλετικώς διωχθέντες στην Ελλάδα (δηλ. τους ιουδαϊκής καταγωγής και θρησκεύματος Ελληνες πολίτες) και να δεχτεί έναν αριθμό μεταναστών. Ετσι έγινε, και αυτή είναι η μόνη αποζημίωση που δόθηκε στην Ελλάδα.
Οι Ιταλοί από την πλευρά τους, για τους βομβαρδισμούς της Κέρκυρας που κόστισαν 2.200 αμάχους, έδωσαν στο Δήμο Κερκυραίων ένα μεταχειρισμένο φέρι-μποτ, το «Λουσίντα»=«Φωτεινή». Και μια που η Γερμανία αρνείται επιμόνως να αποζημιώσει τους συγγενείς των δολοφονηθέντων στο Δίστομο, ας μας επιστρέψει το βωμό του Διός από την Πέργαμο.
Οχι για να ησυχάσουν οι δικοί μας νεκροί, αλλά οι δικοί τους, δηλ. ο Νίτσε, ο Ντιλς, ο Ρόντε, ο Οτο και τόσοι άλλοι.
Πηγές: η υπ' αριθμόν 1 απόφαση του Ειδικού Στρατοδικείου. Περιοδικό «Στρατιωτική Ιστορία», τεύχος 31.
Ευχαριστώ τον δικηγόρο Γιάννη Σταμούλη για την παραχώρηση της απόφασης.
