W 1985 roku, gdy na rynek wszedł model poliftingowy – FL – w fabrykach pozostało wiele części ze starych modeli. By się one nie zmarnowały FSM postanowiło produkować jednocześnie model FL i modele przejściowe, bazujące na pozostałych częściach z fabryki. Zapasy musiały być spore, ponieważ ostatnia ‚przejściówka’ zjechała z taśmy w 1987 roku, także przez dwa lata można było spotkać jeszcze wiele ciekawie wyposażonych Fiatów 126p. Praktycznie każdy właściciel tego modelu mógł powiedzieć, że ma jedynego w swoim rodzaju Fiata 126p. Nie było reguły na temat wyposażenia wnętrza auta, a zmiany dotyczyły:
- silnika (650 lub 650E)
- rozrusznika (na linkę lub z elektromagnesem)
- układ ładowania (prądnica lub alternator)
- prędkościomierz (‚kapliczka’ lub poliftingowy)
- zderzaki (P4 włoskie lub P4 polskie lub zmixowane lub z wersji FL)
- wyposażenie wnętrza (tutaj fabryka wkładała to co akurat miała pod ręką)
Przykładowo: na zdjęciu widzimy Fiata z 1987 roku, silnik 650E, odpalany na linkę, prądnica, stary typ prędkościomierza, przedni zderzak P4 włoski, tylny P4 polski (polskie zderzaki miały lampę przeciwmgielną i lampę cofania, co było już wymagane w Polsce, stąd też zapewne taki zderzak), beżowa tapicerka.
